blanche i rainer.

no więc odprowadzona przez tony'ego do domu grzecznie mu podziękowała i zajęła się szukaniem kluczy, które pewnie wsadziła tak że ich nigdynigdynigdy nie znajdzie.

- poradzisz już sobie? - upewnił się jeszcze, podnosząc jej klucze, które pewnie w trakcie szukania wypadły jej, dajmy na to i z uśmiechem jej podał. - chyba będę się zbierał, późno już w sumie.

- poradzę, chyba że chcesz wejść - oczywiście, pytanie czysto kurtuazyjne, pewnie i tak pójdzie do domu, nie?

- nie, nie, już trochę późno - pokiwał głową, poza tym zamierzał chyba iść jeszcze do jackie, pewnie miał wrażenie, że się obraziła! - no to dobranoc - uścisnął jej dłoń i sobie poszedł!

siedziała, a w zasadzie leżała na kanapie w salonie, z nogami przerzuconymi przez oparcie, zaczytana w jakiejś powieści, tej którą czytała rano, chyba w którymś kryminale agathy christie, rozkoszując się faktem, że jak do tej pory nikt niczego od niej nie chce i że będzie mogła spokojnie wybrać strój na imprezę.

wyszedł ze swojego pokoju z rękoma całymi czarnymi od węgla, którym malował, jakąś starszą panią zza okna, która okropnie krzyczała, stojąc na chodniku na dole do pana w sklepie na przeciwko. skierował się do łazienki, gdzie umył ręce, po czym wszedł do kuchni po sok i podreptał do salonu, zmęczony trochę tym chodzeniem. mrucząc coś pod nosem, że to mieszkanie jest za duże, usiadł obok blanche na kanapie. - co czytasz? - spytał, popijając sok.

popatrzyła mało przymnie na brata - "i nie było już nikogo". jak ci idzie malowanie? - spytała, siadając w normalnej pozycji, czytaj po turecku i odkładając książkę na szklany stolik stojący przed sofą.

- nieźle, ale muszę popracować, jeśli chcę się dostać do dobrej szkoły. - powiedział, kładąc nogi na stoliku i trochę obsuwając się z kanapy. położył szklankę na swoim brzuchu, a raczej brudnej od węgla, białej koszulce i obracał nią do okoła, była przyjemnie chłodna. - a ty czemu marnujesz tak czas? - spytał, odwracając głowę w jej stronę, z zadziornym uśmiechem.

-ja nigdy nie marnuję czasu, zapomniałeś? hedoniści nie znają takiego pojęcia - wskazała ręką na książkę - to jest dowód na to, że rozwijam umysł i stymuluję wyobraźnię - wstała i poszła do kuchni po wodę, i przyniosła ją do salonu, gdzie wlała do jednej ze szklanek, które stały na stoliczku i wyglądały na czyste - pozmywałeś? -spytała siadając z powrotem obok brata i rozprostowując nogi.

- nie. - pokręcił przecząco głową. - zmywarka jest pełna. - wzruszył ramionami, bo przecież nie będzie zmywał ręcznie, a wyciągać mu się z owej nie chcę, bo to były wczorajsze naczynia blanche, które sama powinna wyciągnąć, a przynajmniej on taką zasadę wyznawał. uśmiechnął się pod nosem, po czym napił soku. - zakładam, że czytając te bzdety, zastanawiasz się, co włożysz na dzisiejszą imprezę, na którą nie pójdziesz. - powiedział stanowczo, uśmiechając się przy tym szelmowsko.

popatrzyła na niego groźnie - nie, bo wiem co włożę. i czemu niby nie pójdę? - ha! wada posiadania starszego nadopiekuńczego brata: uważa, że może jej czegoś zabronić, phi - przecież idziesz razem ze mną, obiecałeś! - naprawdę obiecał, kilka dni temu. fakt, że właśnie zasypiał, ale powiedział 'mhm, tak, tak' co należy traktować jako zgodę. wstała i poszła nastawić zmywarkę - wiesz, jednak masz rację! nie wiem w co się ubiorę! lepiej mi w niebieskim czy fioletowym? -krzyknęła z kuchni.

spojrzał trochę zdezoriętowany na blanche, która wchodziła do kuchni. - co ty pieprzysz?! - krzyknał za nią, szukając pilota od telewziora. - gdzie do licha jest pilot i nie wmawiaj mi, że się zgodziłem, skoro tak nie było ! - dodał nadal krzycząc, bo zmywarka zaczęła głośno chodzić. znalazł triumfalnie pilota i odstawiając szklankę z sokiem na jej dnie na stolik, włączył telewzior i wrócił do uprzedniej pozycji, czyli jego nogi znajdowały się na stoliku, a reszta jego tłowiu rozwalona była na kanapie.

weszła do salonu niosąc dwie sukienki - zgodziłeś się, czyli idziesz ze mną i nie przeklinaj, a jak już musisz, to przynajmniej przy tym nie krzycz - stanęła przed telewizorem zasłaniając mu obraz i machnęła mu przed nosem jedną, a potem drugą sukienką - która lepsza? - i przyłożyła sobie niebieską do tułowia - ta lepiej podkreśla oczy, a fioletowa lepiej leży. chyba.

- fioletowa jest lepsza, ale i tak nigdzie nie idziemy, bo wcale się nie zgodziłem. - powiedział, marszcząc nos, bo zaczęło go irytować, że blanche wmawia mu kolejny raz coś, czego nie zrobił, ale co z tego, że zawsze i tak wychodziło na wierzch blanche, bo zazwyczaj miała rację, gdyż kiedy pytała o coś rainera on zawsze był wypity i usypiał, a na drugi dzień nic nie pamiętał, a ona szantarzowała go, że powie mamie, jak się nie zgodzi, skoro i tak już to zrobił. - odsuń się, bo mi zasłaniasz. - syknął, rzucając w nią poduszką, chciał pilotem, ale jednak było mu szkoda, tylko nie wiem do końca, czy pilota, czy blanche.

- auuu! to bolało - rozmasowała miejsce, które walnęła ją poduszka, chyba brzuch - daj spokój, powinieneś iść. inaczej cały czas będziesz myślała o... jak jej tam... - matko, jak ta jego cizia się nazywała, blanka nie pamiętała, bo zazwyczaj nazywała ją nieco inaczej niż rzeczywiście brzmiało jej imię - chodź, proszę. proooooszę! - zamrugała rzęsiście robiąc duże oczy a la bambie.

- teraz to już przegrałaś na całej linii. - powiedział, przybrawszy zasępioną minę, która mówiła, że nie da się tak łatwo uprosić. - miałaś o niej nie wspominać, blanche. - rzucił, po czym wyszedł z salonu i z trzaskiem zamknął drzwi swojego pokoju. miał ochotę zrobić w nim taki rozgardiasz, jaki tylko się dało i potargać swoje szkice, ale wziął głęboki oddech i usiadł na krześle, gdzie zaczął malować widok z okna, który nie był zbyt ciekawy. i założmy, że ta dziołcha miała na imię, hm, jill.

westchnęła, przewróciła oczami i poszła za bratem, cicho uchyliła drzwi. zobaczyła że siedzi przy sztaludze, więc dostawiła obok drugie krzesło i na nim usiadła - daj spokój - powiedziała cicho, bo miał w ręku pędzel i pewnie by ją ubrudził najchętniej - nie możesz ciągle myśleć o tej głupiej zdzi... - w ostatniej chwili się powstrzymała i zasymulowała nagły atak kaszlu - ...jill. ile to już trwa? kilka lat? przypomnij sobie, czemu tu ze mną przyjechałeś braciszku.

- proszę cię. - rzucił sarkastycznie, nawet nie spojrzawszy w jej stronę. - jesteś ostatnią osobą, z którą chcę rozmawiać na ten temat. - syknął chłodno i ironicznie, kręcąc głową z dezaprobatą. dobrze wiedział, że blanche próbuje zgrywać dobrą siostrę, żeby go udobruchać i pójść na ową imprezę, z resztą pewnie zrobi to i tak z jego zgodą, czy też bez niej, co jeszcze bardziej irytowało rainera, który czuł się za nią strasznie odpowiedzialny.

- innej pod ręką nie masz, tak czy inaczej - wcale nie, nie była aż taką egoistką, bardzo współczuła bratu i wiedziała że chce się nią opiekować - jak aż tak bardzo nie chcesz iść, to ja też nie pójdę, co z tego, że wtedy nie poznasz masy ładnych, miłych, inteligentnych... - nagle zauważyła pewien portret. no tak. jill, juhu - ...dziewczyn - dokończyła łagodniej, i postanowiła nie komentować obrazu, chociaż tak bardzo się o to prosił. i uniemożliwisz mi spotkanie się z jakimś chłopakiem, dodała w myślach.

dobrze znał blanche i wiedział, że pod tą słodką minką kryła się druga strona, która chciała wyrwać się z domu, zbawić i poznać 2374924792 chłopców. wstchnął, wystawiając nogi na parapet okna. - ach, jasne. - rzucił, wkładając pędzel do palety, w której znajdowało się zaledwie parę kolorów.

naburmuszyła, bo ten jej brat zaczynał zachowywać się naprawdę paskudnie - jesteś nieznośny, wolisz się kisić w jakimś nic niewartym uczuciu, jak jakiś cholerny werter! jak dziecko. nieszczęśliwa miłość to nie jest warunek, który musisz spełnić, jeśli chcesz być artystą! - wyszła, zostawiając drzwi otwarte, bo jest przeciąg, same trzasną, i poszła do siebie, walnęła się na łóżko i i zapatrzyła się w sufit.

trzasnęły, rainer zatkał w tym czasie uszy, a pędzel wypadł mu z ręki i spadł na podłogę, gdzie leżało mnóstwo szkiców, a wśród nich szkice jill, a pędzel niefartownie spadł właśnie na jeden z nich, na którym była jill. podniósł pędzel, wzdychając i odłożył wszystko na łóżko, biorąc szkice przedstawiające jill. skierował się do kuchni, gdzie potargał je i wrzucił do kosza. stał chwilę bez ruchu, spoglądając przez okno, gdzieś w nieokreśloną i nieuchwytliwą dal, po czym poszedł w kierunku blanche, mijając salon, gdzie leżały jej skukienki, które zabrał ze sobą. zapukał delikatnie, dwa razy w drzwi i nie czekając na żadną jej odpowiedź wszedł. - którą ubierasz? - spytał, bez żadnego uśmiechu, a z całkiem poważną miną.

machnęła nogami i po chwili siedziała już na łóżku uśmiechając się promiennie - w fioletową, tak jak radziłeś, ale pójdę tylko i wyłącznie jeżeli idziesz ze mną - i pomyślała że w sumie całkiem fajnie jest mieć takiego brata.

usiadł obok niej, odkładając gdzieś za siebie sukienki. - ok. - przewrócił oczyma, uśmiechając się lewo kącikowo, po czym pewnie wyłożył się i niefortunnie znalazł się na owych sukienkach, a blanche chciała go udusić, bo będzie musiała je jeszcze raz prasować, a on tylko śmiał się, bo ja idę, pa. ;x