Park i nekropolia

nie wyrywał swojego podbródka z jej uścisku, jak jakiś szczeniak, tylko spuścił wzrok i wydąwszy dolną wargę, pociągnął nosem na znak, że już za późno i zaczął płakać, co też jej powiedział, uśmiechając się ironicznie pod nosem, po czym jakiś błysk wystąpił w jego oczach i łagodnie wyzwalając swój podbródek z uścisku freji, delikatnie trzymał jej dłonią i przyłożywszy ją do swoich ust, pocałował dość czule.

Och, który to już raz ? No dobrze, skoro już tak się domagał to i ona postanowiła jakoś go udobruchać, że wcale nie było za późno, chociaż ta jego minka szczeniaka prawie ją rozłożyła na łopatki. Ze śmiechu oczywiście, ale to już mniej istotne. Więc odwzajemniła jego pocałunek całkiem sympatycznie. Właśnie nie jakoś tak na odwal się, bo ta jego ironia w sumie ją pociągała. Dziwne, żeby dała się na ironię ze strony chłopaka. Zaprzestała więc go całować i odsunęła się na bok, krzyżując ręce na piersi i fochając się.

udając iście szarmanckiego, przysunął się do niej i niby, nieśmiało położył dłoń na jej kolanie, chciał złapać jej dłoń, ale skrzyżowała ręce, więc nici z jego szatańskiego planu, który zrodził się sekundę, po tym, jak strzeliła focha. - najdroższa, wybacz mój nietakt. - rzekł, posępnie. - czy cię uraziłem? - spytał troskliwym tonem, po czym odsuwając się od niej i wysuwając nogi przed siebie, rozesmiał się ironicznie, to wszystkie niemiłosiernie go bawiło.

A ona sama nie wiedziała, czy był na tyle zakochany w sobie, że to wszystko go bawiło, bo wydawał się sobie sam zabawny, czy może właśnie panienka Freja tak to bawiła. W sumie obstawiała drugą wersję, a raczej była za nią - chyba, że panicz Marcus śmiał się z niej, a nie przez nią. Pogmatwane to wszystko, ale co za różnica - Nigdy nie wybaczę. Na początku mnie całujesz, później się ze mnie śmiejesz, jeszcze później płaczesz. Dziwny jesteś - wydukała słodko, patrząc mu w jego błyszczące ślepki - Chociaż to sprawia, że w sumie też i słodki - dodała po chwili zastanowienia i ja się zaraz zbierać muszę wymyśl coś ; x

- och. - rzekł, pełen entuzjazmu i uznania, po czym skradając jej jeszcze jednego całusa, wsadził jej za stanik wizytówkę z jego numerem telefonu. - zadzwoń, jak jeszcze kiedyś będziesz miała ochotę posiedzieć z wilkiem, który kradnie całusy czerwonym kapturkom. - dodał, mrugając do niej z seksownym uśmiechem, po czym już go nie było. pa ci. ;x

A ona, z tym samym co zawsze ironicznym uśmiechem na twarzy, nawet nie wyciągając tego numeru telefonu zza stanika odprowadziła wilka wzrokiem, wstała i pognała do domu no i pa ;d

więc załóżmy że przyszli tutaj, niech będzie. pewnie szli blisko siebie i pewnie o czymś rozmawiali, cnie? bo w końcu to kawałek od domu amelii jest. jeszcze było jasno, gorąco i parno, ugh ale chyba lepiej niż w domu więc źle nie było. -zach, wiesz? nasze spotkanie tutaj chyba zamierzone.- uśmiechneła się.- dziś rano moja mama do mnie dzwoniła i pytała się czy cię czasem tutaj gdzieś nie widziałam

tak biedna była, może jeszcze dziś go złapie, albo po prostu zrezygnuje. w sumie tak patrząc amelia była zadowolona cała z tego obrotu sytuacji, była jakaś weselsza, może szczęśliwsza i to temu wynikały inne zmiany w jej nastroju. - no może i tak, może one w ogóle to uknuły- zaśmiała się.- bo wiesz jak bywałam w domu na jakieś dwa dni czy coś, albo mama była u mnie to zawsze przywoziła zdjęcie i zawsze jakimś cudem, oczywiście ona nie wiedziała jakim było też tam twoje zdjęcie- spojrzała na niego.

-no tak, dobrze mówisz- powiedziała bo tak zaczęło do niej powoli wszytsko docierać zaczęła sobie w główce wszystko uporządkowywać i analizować, poza tym zach dobrze trafił, bo co jak co jemu ufała, bo go znała i to długo i przez to zauafanie mogło coś wyjść. widać szli do siebie okrężną drogą xd

-hmm uważam że możemy, tak możemy, bo chcemy, prawda?- szepnęła patrząc przed siebie z uśmeichem, takim lekkim i swobodnym. ta kw sumie inni ludzie mogli dla nich zniknąć i w sumie to zorbili, choc tam nadal byli. njie bez powodu się wtedy w nim zakochała, widac stara miłośc nie rdzewieje, czy coś.

w sumie takie miłości z dzieciństwa są głupie tak i takie dziecinne, ale jednak są i są takie niezapomnienie, prawda bo pamięta się te pierwsze niezapomniene miłostki bo były takie niewinne i zabawne wręcz. -dobrze, zacznijmy, tu i teraz. teraz i tu- powtórzyła nieco ciszej i zatrzymała się stanęła przed nim i tak porostu go pocałowała tak delikatnie ale i też czule.

-mi też jest dobrze- powiedziała i założyła mu ręce swoje na jego szyję, patrzyła mu zapewnię oczka, lubiła patrzeć ludziom w oczy, bo w końcu podobno one są zwierciadłem duszy. -nigdzie, tak bo dla nas się liczy tylko ta chwila, tylko my, bo nic więcej nie istnieje- powiedziała dalej tak na niego patrząc, w oczach swoich miała nieokreślony bliżej błysk, to one świadczyły że jest zadowolona.

przytaknęła głową tylko na jego pierwsze słowa, niby proste ale dla niej to było nowe, tak ostatnio do bardzo długiego czasu nowość, bycie razem.- tak tak, nawet jakbyśmy spali w dwóch to sądzę że chyba długo byśmy tak osobno nie pospali- zaśmiała się i odchyliła nieco głowę, przymknęła. - mhm, to nasze mamy będą zadowolone.- przyznała cicho.

przyprowadził tutaj jackie, prosto z imprezy. objął ją w talii, spacerując sobie wolnym krokiem.
- czemu nie chciałaś tam zostać? - zawsze miał wrażenie, że jackie lubi imprezy, może się mylił, hm.

uśmiechnęła się do niego i tylko na niego spojrzała. - hm, nie chciało mi się tam zostac, a poza tym jest duszno i takie tam. - pokiwała głową i sie do niego uśmiechnęła. przytuliła się do niego i ziewnęła

- zmęczona jesteś? - zarzucił jej jakąś tam swoją bluzę na ramiona. - może cię odprowadzę, hm? - zapytał z troską. w końcu nie chciał jej ciągać po parku, skoro była zmęczona.

- ale zostaniesz ze mną, proszę, co? - zapytała się go ładnie i miło całkiem, no cóż, wiadomo, lubiła z nim byc.

- pewnie, że zostanę - pokiwał głową. on też lubił z nią przebywać, nawet bardzo. więc pewnie skierowali się w kierunku jej/jego mieszkania i poszli, chyba. zaczniesz? xd

z braku lepszego zajęcia olivia zaszła tutaj. spacerowała sobie zielonymi alejkami, potykając się co trzy kroki przez swoje lekkie zaspanie i wrodzone roztrzepanie postępujące.

kevin drzemał własnie na ławce, kiedy coś, a raczej ktoś wyrwał go ze snu. pewnie olivia potykając się, wprowadziła kamienie w ruch, które zaczęły o siebie stukać.

zorientowała się, że przeszkodziła komuś w drzemce, więc tylko skrzywiła się lekko z zakłopotaniem malującym się na twarzy - ups, przepraszam, że przeszkodziłam w drzemaniu - pewnie usiadła sobie na ławce, żeby przez przypadek nie zabić się przez własne nogi. niewiele by dziś w sumie brakowało. zerknęła pewnie tylko jeszcze raz badawczo na kevina, a potem przeniosła wzrok na swoje buty.

- hm, nie szkodzi- odparł nieco rozleniwiony, przeciągając się i poprawiając unoszącą się w górę koszulkę. - takie drzemanie to tylko marnowanie dnia, więc chyba powinienem być ci wdzięczny- uśmiechnął się kącikowo, uważnie przyglądając się olivii.

- to i tak pewnie lepsze od nie spania prawie w ogóle, jak ja. wlewam w siebie kawę litrami, a potem snuję się wszędzie półprzytomna i działam na opóźnionym zapłonie - zaśmiała się i przeczesała swoje włosy palcami - olivia - wyciągnęła swoją rękę na powitanie i się uroczo uśmiechnęła. przynajmniej starała się wyglądać uroczo.

jej starania nawet jej się udały. kevin dostrzegł jej ładny uśmiech, i uścisnął jej dłoń.
- kevin- odparł uśmiechając się ujmująco. - jest chyba jedno wyjście: nie pić tyle kawy- dodał cały czas bacznie ją obserwując.

- albo po prostu się wysypiać - pokiwała głową z uśmiechem. zaciągnęła rękawy swojego sweterka, żeby nie było widać jej podrapanych do krwi dłoni, co było sprawką jej wrednego kota. przy okazji również przyglądała się badawczo kevin'owi.