Coco's Bakery & Restaurant

no dobra, więc skoro mówił tak przekonująco, to bella nawet się uśmiechnęła, zwłaszcza, kiedy zauważyła, że chyba faktycznie mu na tym zależy. a może tylko jej się wydawało, w końcu znają się jakieś pół godziny, hm.
- okej, obiecuję, że się zastanowię - powiedziała i powiem ci nawet, że nie powiedziała tego na odczepne, tylko naprawdę postanowiła się nad tym zastanowić!

- to jest jakaś impreza w piątek? - zapytała, bo chyba nie bardzo się w tym orientowała, rzadko jej się zdarzało bywać na imprezach, ale nie była jakaś nudna, czy coś, prawda. zastanowiła się przez chwilę, ale w sumie tj wydawał się być fajny, może nie jest psychopatą i jej nie zabije. xd - możemy iść - kiwnęła z uśmiechem głową.

- nie wiem - machnęła ręką. - raczej rzadko bywam na imprezach. i chyba nie umiem tańczyć - zaśmiała się. - no ale, możemy iść - powiedziała. wyczarowała skądś długopis i nawet zapisała mu swój adres i numer telefonu, w razie gdyby później o tym zapomniała.

- taak, pewnie tak - przytaknęła, chociaż wiedziała, że raczej nie jest w nastroju na imprezę, toteż nie wiedziała, czy będzie się tak dobrze bawić, no ale spróbować zawsze można i takie tam. wyjęła nawet pewnie swój portfel, bo nie lubiła, kiedy ktoś za nią płacił.

to była jedna z nielicznych kawiarenek, jakie blanche umiała znaleźć, ale była też jej ulubioną zatem postanowiła że tutaj pójdą. tak więc ona i dylan usiedli sobie w cichym końcu lokalu, przy stoliku stojącym przy szybie z widokiem na coś miłego i ładnego. blanche zamówiła sobie cappuccino i uważnie przyglądała się dylanowi.

po chwili kawa została przyniesiona i blanka mogła zanurzyć usta w tym jakże przyjemnie pachnącym płynie - kopenhaga - powiedziała odstawiając filiżankę na blat stoliczka - ma, nie wiem jak to się dzieje, najlepsze kawy. a piłam ich wiele i w różnych miejscach - popatrzyła na ludzi przechadzających się za szybą, niosących różne rzeczy i pomyślała, że zaczyna coraz bardziej lubić to miasto.

- moi rodzice zamarzyli o podróżach i zabrali mnie i brata. byliśmy praktycznie wszędzie gdzie mogliśmy się dostać, ale to było bardzo męczące. no a kiedy przyjechaliśmy tutaj, strasznie chciałam zostać, więc ich namówiłam i jakoś się zgodzili - oparła głowę na dłoni i westchnęła cicho.

-dlatego tu zostałam. jeździliśmy wtedy już przeszło trzy miesiące, cały czas z miejsca na miejsce. i jeszcze dostali takiego ataku opiekuńczości. w sumie ciężko znoszą to, że już nie jestem ich małą dziewczynką - popiła kawę i popatrzyła się na dylana - czy wszyscy rodzice tacy są?

przyjrzała się uważnie twarzy dylana kiedy to mówił i mogłaby przysiąc że widziała jak na sekundę trochę posmutniał, ale może jej się tylko zdawało - zdecydowanie nie. - odstawiła filiżankę na spodeczek i założyła za ucho kosmyk włosów, który wysunął się z luźnej kitki.

niestety blanka też nie wiedziała, więc nie może się wypowiedzieć na temat kwiatka. ale za to opowiedziała dylanowi, że głównie zwiedzali usa, te bardziej znane stany i mocniej cywilizowaną cześć azji. i to zajęło im półtora miesiąca, po czym polecieli do melbourne i stamtąd pojechali takim pociągiem, który ma tory od jednego wybrzeża australii do drugiego. i to zajęło im trzy tygodnie. resztę czasu poświęcili na europę. i kiedy przybyli do kopenhagi... - zbuntowałam się i zażyczyłam sobie mieszkania, mówiąc że już dłużej nie wytrzymam. obiecałam że będą chodziła do szkoły, i wszystkie ich prośby spełnię byleby mnie już dłużej nie wlekli ze sobą. koniec.

- mój tata to indjana dżons w wersji biznesowej. chociaż nie zdziwiłabym się, gdyby niedługo polecieli obserwować pingwiny na biegun południowy, albo szczepić sieroty w zambii. czasami miewają takie dziwne odpały. mam nadzieję że to nie jest genetyczne, albo że dotyka co drugie pokolenie. chociaż nie. co trzecie- - nie chciałaby, żeby jej dzieci zachowywały się jak ich dziadkowie.

- myślisz? - zastanawiała się przez chwilę czy ona jest sama dziwna - ja też? chyba nie bardzo. zawsze zdawało mi się, że jestem raczej przeciętna.

więc przydreptali tutaj, po tym, jak vianne zgodziła się na ową kawę. zasiedli przy stoliku, tuż przy oknie. vianne zamówiła latte z domieszką soku wiśniowego i stukając delikatnie palcami o blat stolika, czekała aż kelner owe przyniesie, od czasu do czasu spoglądając na eliah'a z łagodnym uśmiechem. - a jak już skończymy pić kawę, to gdzie mnie zabierzesz? - spytała, unosząc w górę lewą brew z rozbawieniem w oczach.

eliah zamówił jakieś espresso, czy coś takiego. zaczął się przyglądać vianne.
- hm, nie wiem. a gdzie byś chciała? - spojrzał na nią z zaciekawieniem. - pozwalam ci wybierać! - powiedział i puścił jej oczko.

przygryzła dolną wargę i spojrzała w górę, zastanawiając się, po czym uśmiechnęła się promiennie. - chciałabym, żebyś zabrał mnie.. - ucięła, bo stwierdziła, że jeszcze się nie zastanowiła, po czym podparła się podbródkowo i spojrzała na eliah'a, uśmiechając się łobuzersko, ale kiedy zaczęła mówić dalej, jej wyraz twarzy stał się całkiem poważny. - zabierz mnie na bezludną wyspę. - dodała, po czym wybuchnęła gromkim śmiechem, widząc, jak kelner niepewnie kładzie przed nią kawę. uśmiechnęła się do niego nieznacznie - kelnera - po czym napiła się kawy.

- na bezludną wyspę? - uniósł brwi. - vianne, chyba oszalałaś. zanudzilibyśmy się tam na śmierć. myślałem o czymś, typu francja, grecja - wzruszył ramionami. - ale skoro sobie życzysz, może być i bezludna wyspa. to kiedy? - napił się kawy i spojrzał na nią uważnie.

- masz rację. - pokiwała głową z aprobatą. - zanudziła bym się z tobą na śmierć. - dodała, uśmiechając się z przekąsem, po czym robiąc kulkę z serwetki, rzuciła nią w eliah'a, dokładnie jak mała dziewczyna z takim samym radosnym uśmiechem. - więc jedźmy do francji, miasta zakochanych. - rzuciła, unosząc w górę lewą brew, po czym zamoczyła usta w kawie, spoglądając na eliah'a znad filiżanki.

w porę złapał serwetkę i położył ją na stół.
- miasta zakochanych? - powtórzył nieprzytomnie. chciał powiedzieć "ale przecież ja nie jestem w tobie zakochany, ani ty we mnie", ale na szczęście się powstrzymał. lubił vianne i nie chciał, żeby była na niego zła, czy coś takiego. - a może lepiej do mnie, albo do ciebie. jest bliżej - uśmiechnął się uroczo.

- nie możemy, ani do ciebie, ani do mnie. - powiedziała, kręcąc przecząco głową. - przecież nudzilibyśmy się razem na tej bezludnej wyspie. - dodała, po czym uśmiechnęła się cwaniacko, zakładając nogę na nogę i nie omieszkała zahaczyć kolanem o kolano eliah'a. skrzyżowała ręce na biuście i uniosła triumfalnie lewą brew w górę z rozbawieniem w oczach.

sori za zapłon <3
- ze mną nie będziesz się nudziła - uniósł brwi. - obiecuję. chyba mi wierzysz? - napił się jeszcze kawy i popatrzył na nią uważnie.

przyprowadził ją tu o to, bo stwierdził, że do jego domu, jak i pewnie do sarah było za daleko, a w ogóle to kuper nie posiadał pokojówki, która by mu sprzatała w mieszkaniu, więc miał tam niemały syf, a chyba nie chciał, też żeby sarah owy widziała. wszedł do środka, wpychając do buzi ostatnią żelkę, po czym wyrzucił paczkę do pobliskiego kosza i powędrował za sarą do stolika, bo od czasu do czasu zachowywał pozory i oczywiście przepuścił sarę, jako pierwszą przez drzwi. opadł na krzesło na przeciwko niej i podparł policzki na dłoniach, czekając na kelnerkę, a przynajmniej miał nadzieję, że owa właśnie przyjdzie.

no i kelnerka zapewne przyszła po chwili. sarah zamówiła sobie jakąś tam kawę, mrożoną na przykład. oparła się o oparcie krzesełka i zaczęła się przyglądać cooperowi. - przez całe wakacje cię nie widziałam - powiedziała w końcu, z jakby wyrzutem w głosie, ale wcale to nie miało tak chyba zabrzmieć!

chyba? ;x
kuper zamówił expresso, po czym drapiąc się po policzku, spojrzał na sarah. - byłem w rosji, to dlatego. - stwierdził, wzruszajac ramionami i wcale nie powiedział, że on też jej nie widział. xd kelnerka dość szybko przyszła z zamówieniem, które najpierw postawiła przed sarą, a później przed kuperem. napił się kawy, podpierając łokcie na blacie stolika i pewnie nie całkiem dyskretnie odprowadził kelnerkę wzrokiem, a raczej tyłek i nogi owej. ;c

nie wiem, jestem uzależniona od chyba, chyba ;c xdd
- no tak, mówiłeś - przypomniała sobie, mieszając łyżeczką w swojej kawie, chociaż już dawno wymieszała cukier, ale mniejsza. spojrzała za okno, za którym pewnie faktycznie właśnie zaczęło padać, dość mocno. westchnęła tylko, mając nadzieję, że niedługo się rozpogodzi, bo chyba nie chciała spędzić w tej restauracji całego dnia.

xddd w tej restauracji i w dodatku z kuperem. ;d
kuper pewnie kojarzył sarę, tylko dlatego, że kiedyś całkiem nieźle znał się z jej bratem, przez co i poznał sarah, bo jakże mogło by to się nie stać. xd toteż pewnie teraz zapytał o eliaha, uśmiechając się ironicznie, bo zapewne przypuszczał, że nic się nie zmieniło od dawnych czasów, czyli eliah nadal ugania się za pannami, robiąc im złudne nadzieje, a później wmawiając, że przecież nic im nie obiecywał. ;x napił się kawy, spoglądając tym razem na sarę znad filiżanki.