madison

roześmiał się całkiem fajnie, po czym przysunął się do niej i położywszy rękę na jej kolanie, na której zaraz potem wsparł brodę, spojrzał na madison z rozbawieniem w oczach. - zostałbym ci wierny do końca. - powiedział, powstrzymując śmiech, po czym odsunął się na bezpieczną odległość, żeby nie dostać po nosie od madison, bo pewnie bał się, że niechcący mu go złamie, a po złamaniu nawet takim małym, to jednak już nie to samo!

roześmiała się, co więcej wcale nie wpadło jej do głowy bicie go! poza tym, nie była jakąś siłaczką, i obawiam się iż nie mogła złamać mu nosa nawet gdyby bardzo chciała ;x.
- pewnie ja też miałabym swoich fanów!- odparła patrząc w sufit i uświadamiając sobie ten jakże istotny fakt. miała tylko nadzieję iż jej fani nie będą panami po czterdziestce i że prędzej czy później nie zdobędzie jakiegoś namolnego fana, który ubzdura sobie iż chce się z nią ożenić i mieć gromadkę dzieci! nie zniosłaby prześladowań xd.

tyler by ją bronił przed natrętnymi fanami. pewnie zbudowałby jej zamek z wielkim kamiennym murem, żeby przez niego nie przeszli i załatwił by ochronę oraz prywatną limuzynę. ;d
- na pewno, na pewno. - powiedział, kiwając głową z aprobatą i łobuzerskim uśmiechem. - ja już jestem twoim fanem, mad. - powiedział, uśmiechając się z przekąsem, po czym mrugnął do niej, zakładając pasmo jej włosów za ucho.

uśmiechnęła się łagodnie jednocześnie bacznie obserwując tylera, a chwilę potem jej uśmiech przerodził się w iście zadziorny. zbliżyła się do niego, westchnąwszy głośno.
- naprawdę myślisz iż jeden fan mnie zadowala?- zapytała ściszając głos, po czym przygryzła dolną wargę patrząc najpierw na swoje stopy, ale zaraz uniosła wzrok kierując go na twarz tylera, z lekkim rozbawieniem.

- oh. - mruknął, zawiedziony i spuścił wzrok. - zraniłaś mnie tym stwierdzeniem. - stwierdził, pociągając teatralnie nosem, po czym uniósł głowę i spojrzał na madison z rozbawieniem. - jesteś okrutna. - powiedział, po czym zaczął ją gilgotać! śmiejąc się przy tym, bo chciał dać jej nauczkę!

oh nie, madison była w przeciwieństwie do mnie, bardzo podatna na gilgotanie! xd śmiała się głośno z nadzieją iż nie obudzi swoich sąsiadek, które chodziły spać pół godziny po dobranocce, co wiązało się również z tym iż wstawały już o szóstej nad ranem ;x. próbowała złapać tylera za dłonie, ale wcale jej to nie wychodziło, bo w porę je porywał.
- zaraz przez ciebie wypadnę- odparła przez śmiech nachylając się w stronę otwartego okna z nadzieją iż wygląda to bardzo realistycznie, ale oczywiście kontrolowała całą sprawe, bo nie chciała tak marnie skończyć xd.

to dobrze, bo kto wie, czy superhiroł tyler w lateksowych majtkach zdążył by na czas! ;c
pewnie, kiedy zagroziła, że wypadnie i to przez niego! za okno, przestał ją łaskotać i odsunął się z iście niewinną miną. - co złego, to nie ja. - powiedział, uśmiechając się dziarsko, po czym podrapał się po ramieniu, spoglądając przez okno, jak daleki byłby upadek madison i pewnie szacował, jakich szkód by doznała. xd

jak to jakich? umarłaby! ;x
z zadziornym uśmiechem tak po prostu usiadła wygodniej, czyli przestała się już wychylać, bo jednak bała się iż wypadnie na własne życzenie, robiąc przy okazji ogromną sensację, bo jej sąsiadki uznałyby to za samobójstwo, albo posądziły tylera, jako jedynego świadka, a może podejrzanego, o dokonanie tej zbrodni.
- oczywiście, tyler. ty jesteś najprawdziwszym aniołkiem. szkoda że zamiast skrzydełek i aureoli widzę malutkie rogi- odparła unosząc swoje palce wskazujące w górę, do swojej głowy, pokazując tym samym jakie tyler ma rogi!

wiem, wiem, chciałam żeby zabrzmialo zabawnie. xd
spojrzał na madison i roześmiał się, bo całkiem zabawnie wyglądała, po czym pokiwał głową, przyznając jej rację, iż jest owym diabełkiem, po czym podrapał się po głowie, mrużąc oczy i marszcząc nos. - nie, zaraz, zaraz. - wymruczał, orientując się, że mad. nazwała go diabełkiem, którym w cale nie był. - nie mam rogów. jestem czystej krwi aniołem z białymi skrzydałami. - powiedział, dumnie wypinając pierś, po czym się roześmiał.

zmarszczyła nos, powstrzymując się od śmiechu i uważnie spojrzała na tylera.
- białe skrzydła? udowodnij!- odparła przygryzając policzki od środka, po czym chwyciła go za ramiona chcąc aby odwrócił się do niej plecami, żeby mogła sama skontrolować czy faktycznie posiada skrzydełka o których mówił! ;x - wcale ich nie masz, chyba że sobie dokleisz!- stwierdziła choć nawet jeszcze nie popatrzyła na jego chude plecy. pewnie będzie teraz za nim chodzić i pokazywać mu jakie ma rogi, aż w końcu faktycznie go o nie przyprawi xddd.

- mam tylko zostawiłem w domu, bo chciałabyś ze mną latać i okrzyknęła drugim edwardem. - powiedział, całkiem poważnie i z poważnym wyrazem twarzy, trochę urażony, że mu nie wierzy! jak madison chciałą przyprawić tylerowi rogi? xd mi chodzi milion pięćset sto dziewięćset możliwości. ;d kiedy madison spojrzała na tylera podejrzliwie, ewidentnie mu nie wierząc, zapytał właśnie, dlaczego też mu nie wierzy!? całkiem zrozpaczony. ;c

zdecydowanie zbyt dużo myslisz! hrhr ;x
madison nieco zrezygnowana zeskoczyła sprawnie z parapetu, bo faktycznie, gdyby tyler mógł latać to chciałaby aby wziął ją w podniebną podróż, ale znów musiałaby wykorzystywać jego biedne plecki, które chyba na dzisiaj miały dość jej ciężaru xd.
- nie wierzę, bo po prostu to iż jesteś aniołkiem i na dodatek posiadasz skrzydła jest niemożliwe- uśmiechnęła się seksownie patrząc z jego kierunku z uniesioną głową, bo każdy ma w sobie trochę z diabełka, tak!

- oh. - mruknął, bo wcale nie chciał słuchać tego, co mówi, to ugadzało jego anielskiej duszy. - więc jestem niemożliwy, nierealny i nie ma mnie tu, a także twoje sąsiadki mnie nie widzą. - powiedział na jednym tchu, krzyżując ręce na torsie, po czym przygryzł dolną wargę, ażeby się nie roześmiał, bo po tych słowach, kiedy spojrzał na mad. chciało mu się okropnie śmiać.

odwróciła się do niego przodem i dla pewności iż tyler faktycznie z nią tu siedzi dotknęła jego ramienia, w które też go uszczypała.
- jedna z moich sąsiadek już na pewno cię widziała i gwarantuję ci iż po jednym twoim skinieniu głowy jest tobą zauroczona- odparła uśmiechając się kącikowo, bo może wreszcie sąsiadka polubi przez to też samą madison z którą zawsze miała na pieńku ;d

powinna więc dziękować tylerowi, a nie wmawiać mu, że jest nierealny! xd
- to niemożliwe, bo mnie tu nie ma. - powiedział, dobitnie cedząc każde słowo, po czym uderzył mad. delikatnie w palce, którymi go szczypała. - nie szczyp mnie. - dodał, mrużąc oczy, po czym nerwowo przygryzł dolną wargę, bo zdradził się tymi słowami! potwierdził, że sąsiadka jednak mogła go widzieć i siedzi tutaj, bo jest realny, a tym samym udowodnił, swoją drogą, madison że posiada skrzydła i jest aniołem - zamieszałam. xd

podziękuje mu dopiero jak sąsiadka faktycznie zmieni o niej zdanie! ;x
uśmiechnęła się triumfalnie i wspięła się na palcach, po czym szybko musnęła jego policzek wargami, nie mam pojęcia z jakiej to okazji. może po prostu była tak zadowolona ze swojego zwycięstwa!
- wygrałam!- powiedziała rozbawiona, bo wiedziała iż tyler prędzej czy później zmieni zdanie na temat swojej nierealności.

- jeden jeden.- stwierdził, uśmiechając się dziarsko. - bo to znaczy, że posiadam skrzydła. - dodał, unosząc triumfalnie podbródek w górę, jak i wyprostował się. madison nie mogła mu teraz zarzucić, że nie wierzy mu, iż nie zostawił skrzydeł w domu, bo to niemożliwe, gdyż przyznała mu rację, że on jest całkiem realny, więc jego skrzydła też musiały być! xd a sąsiadka na pewno jutro wpadnie rozanielona, no właśnie, rozanielona! nie bez powodu! z ciastem do madison i zapyta, czy nie ma może cukru, a nie soli jak zwykle, żeby później ową sypać madison do oczu! xd

jeśli przyniesie pyszną szarlotkę, pachnącą cynamonem to madison nawiedzi tylera żeby mu ogromnie podziękować za poprawę jej sąsiedzkich stosunków! xd
spojrzała na niego kątem oka, nie chciało jej się z nim spierać w sprawie dotyczącej posiadania skrzydeł. ona i tak wiedziała swoje. a on zapewne swoje, więc nie doszliby do porozumienia ;d
- niech ci będzie- wymamrotała z uśmiechem i zasiadła wygodnie na łóżku, podkładając sobie pod plecy poduszkę i prostując nogi.

uśmiechnął się entuzjastycznie, po czym zeskoczył z parapetu, co by rozprostować nogi. pewnie powiedział, że późni się zrobiło i musi iść, co też uczynił, bo mi pęka głowa i idę. ;c pa. ;x

paaa.
madison powędrowała zamknąć za nim drzwi na klucz, po czym przypomniała sobie o istnieniu swojego kota, więc nakarmiła go i wzięła malkolma do sypialni, bo nie lubiła spać sama xd.