Ogród biblioteczny

wracała właśnie z kolejną książką, po krótkich poszukiwaniach na ławeczkę i ujrzała elyse, którą znała z jakichś tam rodzinnych imprez, tudzież koleżeńskich, bo nie jestem pewna, czy były kuzynkami, czy ich rodzice, po prostu się przyjaźnili. - cześć. - rzuciła, uśmiechając się łagodnie i nieświadomie przerwyając elyse liczenie gwiazd, nie pytając o zgodę, usiadła obok niej, kładąc książkę trzymaną w dłoniach obok siebie.

zbita z tropu spojrzała wrogo w jej stronę, po czym zdała sobie sprawę że to stara, poczciwa darla. - witaj - nawet na jej twarzy pojawił się nikły uśmiech, w sumie stęskniła się za nią, jej milczeniem i milionem pytań które zawsze zadaje, a elyse nie potrafi jej odpowiedzieć. - co nowego ? - odgarnęła kosmyk włosów za ucho, mając nadzieję że jej podkład nadal szczelnie przykrywa jej piegi, których tak nie cierpi.

darla również miała piegi, które ubustwiała, a których ja nie mam, joł.
- nic. - rzuciła, spojrzawszy na leżącą obok niej książkę i oparła się o ławkę. - a u ciebie? - spytała, przyjaźnie się uśmiechając i tylko w stronę elyse ten uśmiech był, jak najbardziej szczery.

u mnie wszyscy w rodzinie mają piegi, tylko nie ja, pozdro.
wzruszyła ramionami, - zupełnie nic - podrapała się boleśnie za lewym uchem, - babcia leży pijana w domu, za kilka dni uśpią mi psa, ojciec chce mnie wydziedziczyć, nuda - westchnęła cicho, przygryzając dolną wagę i patrząc na gwiazdę, jakąś tam z góry upatrzoną.

- dlaczego twój ojciec znowu chcę cię wydziedziczyć, a babcia ciągle pije, chociaż nie powinna? - spytała, raczej retorycznie, bo później ledwo dosłyszlanie sama sobie odpowiedziała. - nonsens. - założyła pasmo swoich ciemnych włosów za ucho i zmarszczyła nos.

- to z tej wielkiej, ojcowskiej miłości darlo - uśmiechnęła się dość ironicznie, - nie wiem co mu odbiło, ale chyba jego laseczka mu doniosła o tym, jak to ostatnio prawie dostała w ten swój plastikowy łeb ode mnie, nie miałam pojęcia, że mój ojciec to taki idiota, na prawdę.. - westchnęła, - babcia jak wypije to momentalnie zasypia, także zawsze mogę dopić po niej i nikt z alkoholowego się mnie czepiać nie musi, z resztą, babcia tyle przeżyła, że teraz należy jej się taki koniec, jaki tylko będzie chciała - spojrzała na gwiazdy, no tak, babci już nie dużo zostało.

darla, kiwała twierdząco głową, próbując zrozumieć ten cały mętlik, który wykładała jej elyse, po czym uśmiechnęła się subtelnie, ażeby dodać jej trochę otuchy, co zapewne raczej jej nie wyszło, jak to zwykle, po tym, jak próbowała pocieszyć matkę, kiedy to zadzwonili ze szpitala i powiadomili, że jej brat zginął w wypadku samochodowym. darla również spojrzała w niebo, żeby uciec od tej myśli, nieustannie jej dręczącej.

- a jak rodzice ? -spytała poważnym, raczej neutralnym głosem, współczucie słabo jej wychodziło i darla wiedziała o tym, także pewnie jej to wybaczy. najbardziej i tak tęskniła za bratem darli, z którym przeżyła swój pierwszy pocałunek i miała sekretny romans, ale darla się o tym nie dowiedziała i elyse obiecała sobie, że nigdy się nie dowie.

- mama zaszyta w swoich projektach, a ojciec? - spojrzała na elyse, unosząc lewą brew z cynicznym uśmiechem. - nie mam pojęcia. nie rozmawiałam z nim od pogrzebu. - wzruszyła ramionami, zakładając pasmo włosów za ucho. spojrzała na swoje trampki, po czym kopnęła jakiś kamyk, leżący obok jej nóg.

objęła darlę ramieniem i ucałowała w policzek, było jej w sumie nawet bardziej przykro niż darli, ale trza być twardym a nie mientkim, jak to mówi mój kolega xd trzymała się dość dobrze w sobie i dopiero niedawno doszło do niej, że brat darli umarł, już nie wróci i już nigdy więcej go nie pocałuje. Może nawet od tego momentu stała się taką zimną zołzą.

darla spojrzała na elyse kątem oka i uśmiechnęła się łagodnie. - nie chcę, żebyś zmuszła się do współczucia, którego i tak nie potrzebuję. - uśmiechneła się całkiem subtelnie, by elyse uwierzyła w słowa, w które ona już zaczęła wierzyć, co z tego, że dopiero od niedawna, liczą się efekty.

- jesteś bez serca- zrobiła udawaną smutną minę i odsunęła się na koniec ławki krzyżując ręce na piersi, jeszcze uniosła brodę wysoko i patrzyła teraz na gwiazdy oczami pod kątem prostym, a z racji tego że idę na mat- inf to nie całkiem pod kątem prostym, no.

- wybacz. - rzekła, łapiąc się z teatralnie za serce, z udwaną skruchą, po czym przysunęła się w jej stronę na ławce i uśmiechnęła się przyjaźnie. darla podejrzewała, że elyse łączy, coś z jej bratem, którego imienia nie znam, ale oni oby dwoje zawsze się tego wypierali, co bawiło darlę.

- przemyślę to - spojrzała w jej stronę ukazując końcówkę języka, po czym włożyła dłonie do kieszeni swoich rurek, zimno. elyse na początku bawił cały ten ich związek, po czym gdy zginął, poczuła, że był jedyną osobą którą kochała.

widocznie brat darli też zbytnio nie brał owego związku na poważnie, bo spotykał się z innymi dziewczynami, które często bywały u niego na noc w mieszkaniu, z którego tylko wtedy korzystał. - cieszę się. - uśmiechnęła się, mrugając kilakakronie rzęsami niewinnie i lekko się roześmiała, zawijając pasmo włosów na palec.

życie! no co pan zrobisz, no nic pan nie zrobisz, te informacje zostały chyba w rodzinie darli i dalej się nie wydostały, jak widać na załączonym obrazku. - trochę za szybko - uśmiechnęła się kącikowo, zakładając zmarzniętą nogę na drugą, równie zmarzniętą nogę.

- ale cieszę się z tego faktu, że się zastanowisz. - wymruczała, uśmiechając się triumfalnie, po czym całkiem przyjemnie zachichotała, chuśtając nogami w powietrzu pod ławką, bo jej również zaczęło robić się zimno. - chodźmy na jakąś kawę. - skwitowała, po czym wstała i biorąc książkę z ławki, zaczekała aż elyse rozprostuje swoje zamarznięte części ciała i również powstanie. zacznij ! ;x

Fre tradycyjnie nie miała się gdzie podziać. Snuła się po mieście w swoich nowych szpilkach i krótkich szortach. Ta, masło maślane, wiem. No bo co, ciepło było - nie będzie swoich nóżek w rurkach chować. A fakt, było co pokazywać, to taka mała skromna uwaga. W każdym razie koleżanki wcięło, rodzice wyjechali (aż dziwne, że nawet tam chciało się blondynce zawitać). Zostało jej więc kolejne zwiedzanie Kopenhagi. Przysza więc tu i tyle. I usiadła, o.

No proszę. Czyli jednak w niedzielę nie wszyscy zostają wraz ze swoją rodzinką w domu. Przynajmniej tyle zrozumiała, widząc chłopaka idącego wzdłuż parku. O, niósł książki. Faktycznie intelektualista, hm ? Kolejny palacz. Wszędzie widywała kopcących ludzi. W Paryżu było ich mniej, albo może po prostu się przyzwyczaiła. Dziwne. Tak czy inaczej wbiła wzrok w Dylana i wpatrywała się tak bez przerwy. Z nudów może ? Chyba nie bardzo.

O, jak ładnie. Nareszcie coś się dzieje. Tzn. nie żeby panienka Fre coś sobie wymyślała czy coś. Ale siedząc tu już prawie tydzień, w Danii oczywiście, nie w tym ogrodzie, mogła faktycznie zacząć się niepokoić o swoją sytuację. Trochę nieskładnie ale nic nie szkodzi, no. W takim razie więc blondyneczka zamknęła z hukiem swoją książkę (bo o dziwo jakąś tam przy sobie miała, psychologiczną chyba, tak ?) i przerzuciła wzrok z powrotem na chłopaka. No i też się uśmiechnęła oczywiście.

O super. Trzeba było zacząć np. pytaniem 'jak Ci mija dzień ?' albo 'fajne masz włosy', chociaż to drugie pytaniem raczej nie jest. No ale też się nadaje. No ale do rzeczy. Co mu miała odpowiedzieć szczerze czy raczej trochę mniej ? Pokręcić, przytrzymać w miejscu czy olać ? Uh, trudny wybór. Złożyła usta w dzióbek, jakby się zastanawiając, po czym przyłożyła do nich palec - Przypominasz mi kogoś. Ale nie wiem kogo - właściwie to była prawda, ale spostrzeżenie raczej późniejsze.

Ponownie uraczyła go uśmiechem. Co jak co, uśmiechał się słodko, zupełnie jak ona. Bo jak niektórzy wystawiali te swoje siekacze na wierzch, to można było się przekręcić. Taka mała uwaga, na szczęście nie dotyczyła Dylana. A tak się składa, że on właśnie przypominał jej bardziej kogoś znanego, aniżeli znajomego - Wychodzi na to, że nie masz możliwości przypominać mi kogoś z moich znajomych, bo takowych nie posiadam. Chyba, że masz urodę dziewczyny - skwitowała wypowiedź nieco złośliwym uśmiechem. Co jak co, znała tutaj dwie dziewczyny. Tak, i to wszystko. Miło, nieprawdaż ?

No właśnie. Dziwnie przyjemnie rozmawiało jej się z kolegą obok mimo, iż nawet nie znała jego imienia. A dziewczyny na pewno nie przypominał. To by było wyjątkowo dziwne. A poza tym, gdyby faktycznie coś takiego miało miejsce, to pewnie już by tu nie siedziała. Nie, nikogo nie dyskryminuje, a gdzie tam - Fre jestem. Tzn. Freja - poprawiła się szybko - Z resztą, mówić możesz do mnie jak tam chcesz - wzruszyła ramionami i wsadziła nogi na ławkę, podciągając je pod brodę. Tak jej było wygodniej, oby nie miał nic przeciwko, hmh - A Ty ? - spytała w końcu.

Dobrze, nie mam nic przeciwko - zaśmiała się wesoło, oplatając swoje kolana dookoła rękoma. No i na końcu jeszcze splotła paluszki. Jakoś to tam wyglądało, siedziała dziwnie i tyle. Nieważne. A ona będzie do niego chyba po prostu Dylan mówić, bo innego pomysłu nie miała. Wyboru raczej też nie. Spojrzała na swoje bransoletki, które miała na jednym z nadgarstków i zabrzęczała nimi, by się nieco rozplątały. Zawsze tyle ich pchała na rękę ;x - No więc Dylan, dobrze zapamiętam - dodała po chwili ciszy, jakby kodując sobie jego imię gdzieś w głowie.

Miło, że spytał. Kolejny raz zacznie się gadka o tym, że jej głupi rodzice ją tu przysłali, bo się w Paryżu zakorzeniała i kasy za dużo wydawała i takie tam. Głupia ona nie była. Chcieli ją odciągnąć od paryskich imprez, na które tak często uciekała. No i udało im się, przynajmniej częściowo. Bo jak na razie nigdzie wkręcić jej się nie udało. Za trudno, o - Tak, przyjechałam tu jakiś tydzień temu z Francji. Ciężko mi tu trochę, prawie nikogo nie znam - skrzywiła się. Przynajmniej szczera była.