Park i nekropolia

- hm, to co ty robisz po nocach?- zapytał unosząc brawą brew, nie chcąc bynajmniej być wścibskim, ale chciał jakoś utrzymać ich rozmowę. pomyślał, że może cały noce spędza na imrezach, bo jakoś wizja pilnej uczennicy, która uczy się nawet w wakacje chyba do niej nie pasowała.

- robię różne rzeczy. w sumie dopiero w nocy odżywam - zaśmiała się złowieszczo, ale szybko się powstrzymała, bo to było trochę dziecinne i idiotyczne jej zdaniem - wczoraj na przykład oglądałam horrory calutką noc, czasem wychodze na spacery po kopenhadze, jeszcze innym razem czytam. robię to, na co akurat mam ochotę - wzruszyła ramionami lekko się uśmiechając.

- nie boisz się włóczyć tak sama po mieście?- zapytał, trochę nawet zdziwiony, uśmiechając się znacząco. najwyraźniej była odważna. to chyba dobrze, biorąc pod uwagę fakt, że większość dziewczyn w kopenhadze strasznie boi się spacerować późną porą po mieście, bez swojego obrońcy.

- nie, a co w tym strasznego? - wzruszyła ramionami - gdyby miało by mnie spotkać jakieś niebezpieczeństwo, to równie dobrze mogłoby mi się ono przydarzyć w dzień, więc nie widzę nic strasznego w nocnych spacerach - zaśmiała się pokazując swoje zęby - a co, ty się boisz? - zapytała lekko rozbawiona ponownie posyłając mu jeden ze swoich uroczych uśmiechów.

- oczywiście, że nie- odparł wyminając dumnie pierś. był facetem. tak, był nim, a faceci nie powinni bać się takich głupich rzeczy. - po prostu większość kobiet boi się ciemności, zboczeńców czychających w zakamarkach i innych podobnych rzeczy- wzruszył ramionami. całkiem spodobało mu się jej podejście, co do nocnego włóczenia się po mieście!

- no widzisz, ja najwyraźniej zaliczam się do tych wyjątkowych kobiet - rzekła nieskromnie, mrużąc lekko oczy. była trochę rozbawiona swoim zachowaniem, co było po niej widać - w takim razie będę wiedziała kogo mogę wyciągać na nocne spacery, jeśli oczywiście nie masz nic przeciwko, kevinie - mrugnęła do niego.

- oczywiście, że nie mam- uśmiechnął się, całkiem seksownie wstając z ławki i przeciągając się ponownie. - w takim razie, do zobaczenia dzielna olivio- odparł, zostawiając jej karteczkę ze swoim numerem, z nadzieją na nocny spacer i ruszył przed siebie.

pewnie pomachała mu na pożegnanie i również podniosła się z ławki, by móc dalej kontynuować swój spacer.

nie padało już, więc stała opierając się o długi, kwiecisty, złożony parasol i przyglądała się nagrobkowi, tudzież jakiemuś pomnikowi andersena, który wybudowany był na trawie parę metrów od niej, która stała na chodniku, nie chcąc pobrudzić sobie szpilek.

a eliaha pewnie wcześniej złapał jakiś przyjemny, ciepły deszcz, więc może miał trochę mokre włosy i ciuchy, ale pewnie wyglądał przez to bardziej seksownie. przechadzał się tędy, szukając jakiejś wolnej ławki. zauważył vianne, chyba już grałyśmy nimi, więc się znali! uśmiechnął się i zaszedł ją od tyłu, zakrywając jej oczy. nic nie mówił, żeby nie poznała go po głosie, miał dobry humor i chciał ją przestraszyć.

wzdrygnęła się i zastygła, po czym wziąwszy głębszy oddech, jedną ręką dotknęła dłoni eliaha, bo w drugiej trzymała parasol, ale nie jest tak genialnym magikiem i nie domyśliła się, że to on, acz zortientowała się, że to mężczyzna, bo w sumie nie było to trudne do rozpoznania. - żartobliwy młodzieńcze, kim jesteś? - spytała, śmiejąc się cicho, po czym ściągnęła jego dłonie z oczu i odwróciła się. - eliah. - wymruczała, mrużąc oczy, po czym cmoknęła go w policzek, tak na powitanie.

- przestraszyłaś się? - zapytał z lekką nadzieją w głosie, zupełnie jakby był jakimś sześciolatkiem. potem się uśmiechnął i też ją pocałował na powitanie, z tym, że w kącik ust, jakoś tak odruchowo. - co nowego? - włożył ręce do kieszeni spodni i rozejrzał się jeszcze raz za wolną ławką, której nigdzie nie dostrzegł, więc zaczął iść przed siebie powolnym krokiem.

- owszem. - powiedziała, wydąwszy dolną wargę, po czym poczłapała za eliahem, uprzednio zachowując równowagę, bo zaplątała się o parasol. - nic się nie dzieje, bo dawno się nie widzieliśmy, to dlatego. - wymruczała, uśmiechając się seksownie i łapiąc eliah'a pod ramię. - a u ciebie, hm? - spytała, spoglądając na niego z nieudawanym zaciekawieniem.

- właśnie dlatego, że nic się nie dzieje, powinnaś zasypać mnie jakimiś najnowszymi nowinami ze swojego życia - zauważył, a potem zmarszczył brwi, zastanawiając się, czy powiedział to tak, jak chciał powiedzieć, czy coś poplątał. - u mnie wszystko w porządku - powiedział, uśmiechając się. u niego chyba zawsze było wszystko w porządku w sumie.

- jesteś nienormalny. - powiedziała, śmiejąc się, bo to, co on uprzednio powiedział, wydało jej się tak niepoprawne i nieskładniowe, że nie była w stanie nic innego odpowiedzieć. wbiła palec w żebro eliah'a, ale na szczęście nie zbyt mocno i owy nie utkwił jej w jednym ze zgrabnych żeber. - cieszę się, że u ciebie wszystko w porządku, eliah. - wymruczała, uśmiechając się kokieteryjnie, po czym spojrzała przed siebie i gwałtownie odsunęła się od niego, żeby zrobić miejsce dla pędzącego dziecka na rowerze. zastanawiała się, kto to małe "coś" tutaj wpuścił, kiedy ponownie chwyciła się eliaha pod ramię, marszcząc brwi.

- ale i tak mnie kochasz, prawda? - znowu się zaśmiał, obejmując vianne ramieniem. no cóż, może był nieskromny, ale i tak wiedział, że połowa dziewczyn w kopenhadze na niego leci, no cóż. - nie wybierasz się nigdzie na wakacje, hm? - zapytał, przyglądając się jej.

- bardzo. - wymruczała, uśmiechając się z przekąsem, po czym przelotnie musnęła wargami, usta eliah'a. - nie, nie wydaje mi się, żebym gdzieś jechała. - powiedziała, wzruszając ramionami delikatnie. - chyba, że mnie zabierzesz, gdzieś na rafę koralową. - dodała, uśmiechając się kokieteryjnie, po czym roześmiała się miło, spoglądając przed siebie.

- mogę cię zabrać gdzie tylko chcesz - powiedział całkiem poważnie. sam i tak na razie nigdzie się nie wybierał. - wiedziałem, że mnie kochasz - wypiął dumnie pierś i uśmiechnął się. no cóż, jemu nie wystarczało to "przelotnie", bo to przecież eliah, proszę państwa. tak więc pocałował ją trochę dłużej, a potem kontynuował spacer, uśmiechając się cwaniacko.

uderzyła go w ramię, uśmiechając się lewo kącikowo, po tym jak ją pocałował. - więc, gdzie mnie zabierzesz? - spytała, dorównując mu kroku. założyła pasmo włosów za ucho, spoglądając pytająco na eliah'a, bo ona również nie miała nic przeciwko temu, żeby razem, gdzieś pojechali i się zabawili, prawda, bo przecież oby dwoje lubili dobrą zabawę.

- gdzie tylko chcesz - wzruszył ramionami. - może na początek na kawę, hm? - zaproponował i poszli na kawę! zacznij.

więc siedzieli na jednej z ławeczek, pijąc kawę, a vianne uśmiechała się kącikowo, machając delikatnie nogą. - jesteś rodowitym duńczykiem? - spytała, spoglądając na phillipa z zaciekawieniem, po czym zamoczyła usta w kawie, która była przyjemnie gorąca, jak i całkiem przyjemne było owe, świeże powietrze w parku, którym vianne się delektowała. ; d

- moja matka jest francuzką- powiedział obracając w dłoniach kubeczek z gorącą kawą. zawsze czekał, aż trochę wystygnie, bo miał tendencje do parzenia sobie ust i języka. był trochę niezdarny, ale tylko momentami i oczywiście się do tego nie przyznawał. mimo matki francuzki, miał chyba niewiele w sobie jej cech, czy osobowości francuza.

vianne przytaknęła i spojrzała przed siebie. - lubię francje. - rzuciła, przygryzajac dolną wargę i stawiajac kubeczek z kawą na swoim udzie. zastanawiała się, czy chce coś jeszcze wiedzieć o phillipie i wydawało jej się, że o coś jeszcze nie spytała, ale nie wpadła na to, że to jego imię, wiec tylko wzruszyła nieznacznie ramionami, uśmiechając się łagodnie i spoglądając w niebo.

nawet ja zapomniałam, że nie znają swoich imion, a tak sobie gawędzą przy kawie! ; d tak więc muszę szybko naprawić ten nietakt.
- chyba, chyba się nie przedstawiłem, prawda?- zapytał unosząc w górę lewą brew i uśmiechając się przy tym całkiem seksownie. - phillip- powiedział poważniejszym tonem, wyciągając rękę w jej kierunku, ale wcześniej odstawił kubek z kawą na zieloną ławkę, żeby jej przypadkiem nie rozlać.

vianne roześmiała się całkiem przyjemnie, bo jakoś nie sprawiło jej to przykrości, iż zapomniał się przedstawić i uśmiechając się przyjaźnie, uścisnęła dłoń phillipa. - vianne. - powiedziała, po czym wypuściła jego dłoń i napiła się kawy, spoglądając kątem oka na jakieś dziecko, które siedziało na wprost nich z wielkim, różowym balonem w kształcie konia i przyglądało im się z zaciekawieniem, pomimo tego, iż wcale nie robili nic niestosownego, ani ciekawego. roześmiała się i poprawiła na ławce, siadając przodem do dziewczynki. - lubisz dzieci? - spytała phillipa, przyglądając się dziewczynce, trzymając kubek z kawą tuż przy ustach.