isabella

wpadł do niej, miał na prawdę niedaleko, i to nawet z kwiatami, które zapewne uwielbiała, no tak. zapukał pewnie z parę razy i czekał aż mu otworzy, żeby nie było, czekał zupełnie spokojnie sobie.

niechętnie wstała z parapetu, pewnie podziwiała jakiś zachód słońca czy coś takiego. otworzyła drzwi z zamka i z klamki i oparła się o ścianę, patrząc w podłogę.

wszedł więc do środka, i od razu zobaczył jej minę, wiadomo, wiedział że ona jest na niego zła. podał jej kwiaty i podszedł do niej, chciał zobaczyc czy wszystko z nią w porządku. - hej, kochanie, przepraszam. - powiedział zupełnie cicho do niej i spojrzał się na nią, delikatnie ujmując jej brodę i wpatrzył się w jej oczy.

- przecież nie masz za co - wzruszyła ramionami, patrząc na kwiaty. pewnie jakieś jej ulubione, ale nie wiem jakie, nieważne. w każdym razie łaskawie podniosła wzrok i na niego spojrzała. - naprawdę. zresztą nie jestem zła, a tym bardziej zazdrosna.

- przecież widzę, że po tym jak napisałem ci, że dzisiaj się umówiłem z kimś, to od razu zmienilaś swój ton. nie znam cię od pięciu minut, znam cię bardzo długo, i wiem kiedy jesteś zła na mnie, a kiedy nie. bella... - szepnął na koniec i pewnie się uśmiechnął. potarł kciukiem delikatnie jej policzek, tak, okej, na to zawsze leciała.

- skąd możesz wiedzieć jaki mam ton przez smsa? - przewróciła oczami. i teraz pewnie też na to poleciała, więc tylko się do niego przytuliła. pewnie dalej była zazdrosna i pewnie się do tego nie przyzna.

a miala o kogo byc zazdrosna, przecież w sumie spotykał się teraz z ike, ale to na razie o tym zapomnial. kiedy się do niego przytulila, przytulił ją do siebie bardziej, obejmując ją gdzieś w talii i całując w szyję. - hm, ja zawsze wiem, kochanie. tęskniłem, wiesz? bardzo. - wymruczał do jej ucha.

- ja bardziej - powiedziała cicho, gładząc go po plecach. okej, pewnie jakoś fajnie na nią działał i pewnie już nawet zapomniała o tym, że jest na niego zła. - kocham cię - szepnęła mu do ucha.

uśmiechnął się, dawno mu tego nikt w sumie nie mówił, więc miał prawo sie uśmiechac. własnie dawała mu do zrozumienia, że właśnie to jest dziewczyna dla niego. i że to z nią powinien byc, ale nadal nie mógł się dalej przekonac do tego, że ike mu się nie podoba. ah, jak mu się dopiero podobała, no oczywiście. pocałował ją w sam środek ust. - hej, ja ciebie też. - powiedział z uśmiechem.

w końcu się od niego odsunęła, bo ile się można do siebie kleić. włożyła kwiatki do jakiegoś wazonu i usiadła na kanapie.
- to zostaniesz, czy musisz iść? - zapytała, mając nadzieję, że maxxie wybierze tą drugą opcję, ale też postanawiając, że tak czy siak się na niego nie obrazi. jasne.

zastanowił się przez chwile i pewnie się do niej uśmiechnął. usiadł koło niej na kanapie i objął ją ramieniem. wszystko wydawało mu się takie jakieś niezwykłe w sumie, bawił się teraz jej wlosami i calował jej szyję. - wiesz, że bardzo chętnie zostanę. kolega poczeka sobie do jutra. - powiedział z uśmiechem.

ale bella pewnie miała jakiś szósty zmysł, albo po prostu tak dobrze go znała, że zazwyczaj wiedziała kiedy ją kłamie. przytuliła się więc do niego i popatrzyła mu w oczy.
- kłamiesz - powiedziała. okej, pewnie nawet zrobiło jej się trochę przykro i miała nadzieję, że to się okaże nieprawdą.

- nie kłamę. to jest tylko mój kolega, nie żadna dziewczyna, mówię prawdę. nie kłamałbym cię, przecież wiesz o tym doskonale, kochanie. - powiedział z uśmiechem i pewnie posmyrał ją po policzku znowu. pocałował ją delikatnie, bardzo chciał, żeby nie była zła, ale i tak jutro pójdzie do ike, tak, jest zwykłym dupkiem ;c ale i tak kochał bellę mimo wszystko, wmawiał to sobie!

i pewnie mu uwierzyła, albo nie uwierzyła, ale nie umiała mu się oprzeć, więc założyła mu ręce na kark i poddała się całkiem jego pocałunkom. chociaż i tak w kącie głowy miała myśl, że coś jest nie tak.

przestał na chwilę ją całowac, i tylko ujął jej twarz w swoje ręce. wpatrywał się w nią, bardzo dawno jej nie widział. mimo wszystko się do niej uśmiechał, i wziął ją nawet na kolana, prawda. - jej, strasznie tęskniłem, cholernie tęskniłem, kocham cię. - powiedział, nawet całkiem przyjemnie jak na niego. i tak był skurwysynem ;c

i to ją pewnie rozczuliło do końca! usiadła sobie wygodniej na jego kolanach i nachyliła się, żeby go pocałować.
- dawno się nie odzywałeś - zauważyła. chyba była wredna i okropna, bo dzisiaj ciągle miała do niego jakieś wyrzuty. ugryzła go lekko w ucho.

usmiechnął się delikatnie do niej i objał ją w talii. było mi całkiem miło, tak działac na dwa fronty, ike i bella to byłuy jego dwie dziewczyny, z tym, że jedną dopiero przyjął znowu, więc cóż. - hm, wiem, ale chyba miałem prawo. a poza tym, nie miałem czasu. studia i takie tam. - powiedział spokojnie.

- okej, wiem, przepraszam - powiedziała, przytulając się znowu do niego. - chyba od ciebie za dużo wymagam - uśmiechnęła się, bo pewnie naprawdę za dużo wymagała. nie mieli kontaktu przez pół roku, no ale przecież zerwali. - ale bardzo się za tobą stęskniłam - wymruczała mu do ucha i znowu go pocałowała.

uśmiechnął się do jej ust i pewnie tylko pogłaskał ją po policzku. - hm, wiem, ja też bardzo tęskniłem. ale dużo minęło już, i teraz znowu będziemy razem i będzie wszystko okej, tak, mam rację? -zapytał z przyjemnym uśmiechem, delikatnie drapiąc ją po podbródku, tak pewnie lubiła, jak kot zupełnie coś ;d

spojrzała na niego jakimiś rozmarzonymi oczami.
- mam nadzieję, że tak - pokiwała głową, patrząc na niego uważnie, jakby chciała przeniknąć mu do mózgu, czy coś takiego.

uśmiechnął się do niej i pocałował w nos. - hm, no, właśnie, będzie na pewno dobrze. - powiedział z uśmiechem i spojrzał się w jej oczy, żeby miec jego zaufanie, prawda. chciał je zdobyc, aha. i na razie tylko tak siedzieli.

- na pewno? - upewniła się. - okej, w sumie jestem niegościnna. napijesz się czegoś? - zapytała, pomijając fakt, że siedział tu już jakiś czas i ma fajny zapłon, łał. i zmierzwiła mu włosy, bo pewnie ma takie fajne jak na avatarze. <3

kocham norlandera w sumie <3 - na pewno kochanie! - pocałował ją w nos i się do niej uśmiechnął. pogłaskał ją po policzku i tylko poprawił się na tej kanapie. - ah, napic, jak masz coś mocniejszego, to w sumie mogę prosic, o jakąś whiskey, coś w tym stylu? - zapytał z uśmiechem, wiadomo.

więc wstała z niego wreszcie, może nawet go nic nie bolało i nie był połamany. i podeszła do barku, bo pewnie jakiś miała. nalała whisky i sobie i maxxiemu (maxxowi? nie wiem jak się to odmienia) i usiadła obok niego na kanapie, podając mu jedną szklankę. - więc, hm, więc jak tam na studiach?