Miejski rynek

Radhuspladsen

czyli plac ratuszowy ze Smoczą Fontanną i pomnikiem Andersena.

stał sobie pod pomnikiem andersena, paląc czerwone marlboro. Lubił pewnie to miejsce, kiedys babcia mu czytala basnie tego pana i ma więc sentyment! ;d

właśnie ona też miala do tego pomnika sentyment, jako że była romantyczna całkiem i miła, więc wiadomo, no tak, podeszła do niego i wyjęła z torebki papierosy. spojrzała się na chłopaka, wyglądał na takiego jakiegoś fajnego, a ona nie miała zapalniczki. więc do niego podeszła. - hej, masz zapalniczkę, co? - zapytała z uśmiechem, oho.

- jasne - odparł, posyłając jej swój cudowny uśmiech numer sześć, numerek w sumie nie jest taki ważny, bo jego uśmiechy wszystkie są cudowne conie. Wyciagnął z kieszeni spodni swoją srebrną zippo i podal dziewczynie - eddie jestem - przedstawił się miło, obserwując ja uwaznie, coby nie zwiała z tą zapalniczką, bo była dla niego cenna.

okej, nie była taka, a poza tym, podobał się jej właśnie on, więc się do niego nawet uśmiechnęła. kiedy tylko zapaliła papierosa, zaciągnęła się nim porządnie, no i jak zwykle mu się przyjrzała. miała taki już nawyk, i założyła włosy swoje fajne za ucho. było jej tak fajnie i miło. - dziękuję, uratowałeś mi życie, eddie. jestem paula. wiesz, że przychodzą tutaj tylko romantycy, z reguły? - powiedziala, tak, wiedziała coś o tym.

- nie, nie jestem romantykiem - zaprzeczył szybko, jeszcze go przejrzała i co! nie mógł do tego dopuścić, przecież był taki fajny & elo. romantyzm tu nie wchodzi w grę, znaczy on nie chciał wyjść na zniewieściałego czy coś. - miło mi poznać. a więc ty jesteś romantyczna? - zaciekawiło go jednak to, bo paula była ładna i chcial sobie z nią dłużej tutaj postać. Zaciagnął sie papieroskiem i przyglądał jej sie uwaznie. miała fajne wlosy!

uśmiechnęła się do niego, i zaciągnęła się papierosem. delikatnie poprawila swoje włosy spadające jej na oczy i przygryzła wargę. zastanowiła się przez chwilę i potem spojrzała na niego, od razu wiedziała, że mu się spodobała, a on jej. no i się delikatnie uśmiechnęła. - hm, wiesz, raczej z usposobienia tak. uwielbiam tu przychodzic z sentymentów, kocham to miejsce. właśnie, eddie, ciebie jeszcze tutaj nie widziałam. jestes z kopenhagi? - zapytała z uśmiechem.

- tak, znaczy mieszkam tutaj 10 lat, z krwi i kosci jestem Anglikiem. stąd ten seksowny akcent, który mi pozostał - mrugnął do niej, przeczesując palcami swoje włoski. - a ty paulo? dość nietypowe imię - uśmiechnął sie trochę szelmowsko, ale uroczo w dalszym ciągu.

- jestem z barcelony, ale z nią łączy mnie tylko miejsce urodzenia, no tak. anglik powiadasz, właśnie, ten twój akcent jest całkiem seksowny mhm. pewnie wiele dziewczyn na nie leci. okej, i nie powiem, że ja nie! - zaśmiała się i zaciągnęła sie papierosem, a potem spojrzała się na niego. całkiem seksy był, więc dlaczego by nie miał się jej podobac, wiadomo.

- nie wiem czy tak wiele - wzruszył ramionami - barcelona to świetne miasto, ma kilka urokliwych miejsc - powiedział, nie żeby z niego wychodził właśnie owy romantyk, ale po prostu ja kocham barcelonę i to przez to <3 Zaciągnął sie po raz ostatni papieroskiem, bo juz go wypalił, po czym zgasił go o jakiś murek, żeby nie było, że o ten pomnik, bo nie był wandalem.

no, to dobrze, miał u niej wielkiego plusa! serio. uśmiechnęła się do niego i zgasiła też papierosa na chodniku, żeby nie było, że niszczy regionalny zabytek. spojrzała się na niego, potem na pomnik. - wiesz, niezbyt pamiętam tą barcelonę, właściwie od razu się z niej wyprowadziłam, może spędziłam w niej raptem 2 lata może rok. - pokiwała głową. - hm, a właśnie, nie byłam w anglii, chciałabym kiedyś tam pojechac. - powiedziała miło.

- o, to musisz odwiedzić koniecznie londyn, no i inne miasta typu liverpool na przykład. Chociaż to kontrastuje z barceloną, anglia jest dość deszczowa, a w barcelonie jest piękna pogoda. Kiedyś godzinami siedziałem w ogrodach Gaudiego, serio - uśmiechnął się sympatycznie, nie wiedząc właściwie po co jej to mówi, bo ot było mało ważne, chociaż urocze swoja drogą.

- a jednak, jednak! żaden chłopak, tylko i wyłącznie romantyk nie powiedziałby o ogrodach Gaudiego, wiedziałam! ha, rozgryzłam to w tobie! - zaśmiala się i spojrzała się na niego. było jej całkiem fajnie, tak stac z tym eddiem, był w końcu romantycznym chłopcem, który chciał porozmawiac z nią o twórczości malarstwa, może naweet o wszystkim co związane z romantycznością! okej, leciała na niego coraz bardziej. z tym akcentem!

- ależ nie, ogrody Gaudiego to całkiem fajna atrakcja turystyczna - rzekł, obruszony, będzie nadal się bronił i mówił, że nie jest romantykiem - serio, są raczej specyficzne niż romantyczne. ale najfajniejsza jest taka długa kolorowa ławka! byłaś tam? - zapytał, ob może była, a przynajmniej powinna, skoro jest z barcelony. on na tamtej ławeczce pewnie grał sobie na gitarze, albo robił sobie zdjęcia jak japońscy turyści <3 może jest jakimś maniakalnym fanem tych ogrodów, ja też bym mogła być, chociaż byłam tam tylko raz :c

- ale ja wiem i tak swoje eddie. wiesz, bardzo mi się spodobało to, że tak się przed tym bronisz, to całkiem słodkie, jak tak zaprzeczasz. - powiedziała z uśmiechem i pewnie tylko naplotła sobie na palec swoje fajne włosy. przyjrzała się mu i się znowu uśmiechnęła, no tak, całkiem fajnie jej było. robiło się coraz ciemniej i ciemniej, ale jej to nie przeszkadzało, w końcu rozmawiala z romantykiem, aha. - hm, nie pamiętam, miałam jakieś 2 lata jak się wyprowadziłam z barcelony. - powiedziała.

- nie, nie wiesz. nie znasz mnie prawie - to go zabolało, że mu nie wierzy. nie chciał wyjść na zniewieściałego romantyka, to takie mało męskie jego zdaniem, a moim urocze, ale mam myśleć jak facet, conie. - nie jest romantyczny w ogóle, naprawdę - dodał jeszcze, krzyżując ręce na piersiach - żałuj w takim razie, ja spędzam tam często wakacje - dopowiedział jeszcze, odnośnie tej barcelony.

- no, wiesz, ja spędzałam swój czas we włoszech, tam spędziłam większośc życia swojego. właściwie jestem pół włoszką pół francuzką, mam mieszanych rodziców. - powiedziala z uśmiechem i pewnie tylko spojrzała na niego. byl taki uroczy jak się na nią złościł, na prawdę. - jesteś i tak bardzo dla mnie uroczy, serio. ja znam, się na ludziach, bardzo dobrze, nie mam problemów z takim czymś - zasmiała się i spojrzała na niego, prawda, no tak.

- ciekawe połączenie - uśmiechnął sie do niej, bo nie miał zamiaru się gniewać. - ściemnia się, nie boisz się tu zostawać z obcym facetem? mogę byc jakimś poszukiwanym, niebezpiecznym przestępcą! - powiedział, ochrypłym głosem, w żartach. taki zgrywus z niego, no.

zaśmiala się i pewnie podeszła do niego, i spojrzała mu w oczy. - hm, wiesz, raczej uroczy romantyk, który jest bardzo wysoki i jak na razie nie próbowałeś mnie porwac, czy coś takiego, więc nie, nie boję się ciebie, i nawet poproszę, żebyś mnie odprowadził, bo chce miec twój numer - powiedziala mu wprost z uśmiechem zapewne, no tak, własnie, aha, no tak.

- mówisz masz - rzekł i podał jej numer swój, znaczy na wizytówce! - a teraz powiedz mi gdzie cię mam odprowadzić ,skoro tak mi ufasz - uśmiechnął się lekko i pewnie ja odprowadził, możesz zacząć u niej.

Nie było sensu przesiadywać samotnie w domu. A taty i tak nie ma po co odwiedzać. Przyjechała wczoraj, jeszcze ma czas (choć opieprz pewnie należyty dostanie). Wyciągnęła swoją komórkę, słysząc dzwonek i szybciutko odpisała przyjaciółce. Rozejrzała się, ziewnęła i przysiadła na jednej z milionów ławek wokoło. Inaczej można byłoby wyobrażać sobie to miejsce, ale cóż. Dania to nie Francja moja droga. Laurent wsunęła ciemne okulary na swoje ślepka i skrzywiła się z niezadowoleniem.

Szła sobie tutaj ze słuchawkami w uszach. Dawno nie była na rynku. Szła i rozglądała się za kimś znajomym. Miała ochotę iść się z kimś napić, albo coś.

Nic zza ciemnych okularów panienki Frei się nie wyróżniało. Dopóki zza drzew nie wyłoniła się jakaś ruda czupryna. Blondynka pokręciła głową. Chyba nigdy nie odważyłaby się tak przefarbować swoich blond kłaków. Chyba, że to naturalne. Zaczęła dokładnie mierzyć wzrokiem dziewczynę i mimowolnie się do niej uśmiechnęła.

Zauważyła dziewczynę, może młodszą, może starszą. Uśmiechała się do niej. Odwzajemniła uśmiech i wyciągnęła słuchawkę-Cześć-postanowiła zagadać.

No proszę - rudowłosa istotka postanowiła się do niej odezwać. Gratulacje Freja, masz szansę poznać kogoś nowego w tym jakże mało zachęcającym mieście. Szczerze mówiąc myślała, że mając duńskie korzenie będzie miała większy sentyment do tego kraju. A tu lipa. Freja zsunęła okulary na czoło i złożyła usta w dzióbek, zastanawiając się - Cześć. Fajne włosy - powiedziała całkiem szczerze. Może nie były w jej typie, ale do Flo nieźle pasowały.