czarlsa.

taki biedny misio pysio tomaszek, aż mi go żal :c - jestem z ciebie dumna - powiedziała mu i objęła go lekko w pasie. może był pesymistycznie nastawiony, ale właśnie wykonał pierwszy krok ku dobrej drodze, nie każdy ćpun odważyłby sie wywalić swój towar. zwłaszcza jeśli nie miał niczego innego w zanadrzu. no chyba, że kłamał. - liczy sie to, że potrafiłeś sie tego pozbyć - rzekła cicho.

mi też go żal, ale spokojnie... poprawi się! :d - nie wierze, ze to zrobiłem. - miał ochotę wciągnąc, ale nie miał zamikaru wić się wokół toalety i wciągać wodę z klozetu, nienienie, nie dotknął jeszcze dna i najprawdopodobniej nie miał zamiaru. - lejn... to, że pozbyłem się towaru niczego nie zmienia, jutro pójdę po nowy, będę takim samym ćpunem co wczoraj. - wymamrotał żałośnie.

- nie, nie, nie. przestań to w końcu powtarzać - obruszyła się trochę, powinien zacząć w siebie wierzyć, bo z takim nastawieniem umrze za kilka lat pod jednym z kopenhaskich mostów z przedawkowania, albo wcześniej popełni samobójstwo na głodzie, czego oczywiscie nie chcemy. - powiesz amandzie? - zapytała nagle, bo ona nie chciała tego robić, ale prędzej czy później ktoś będzie musiał jej to powiedzieć. nie chciała być wspólniczką charlesa w ukrywaniu jego nałogu.
kończymy zaraz, bo przysypiam:d

jestem jak najbardziej za kończeniem, bo zaraz zrobie sobie poduszke z klawiatury.
- amandzie? - spojrzał na nią z przerażeniem w oczach. - czy wyglądam na samobójcę? - reakcja lejn była taka jaką sobie wyobrażał, ale reakcja amandy na to, że jej brat dalej jest ćpunem, hm, nie umiał sobie tego wyobrazić, pewnie amadna rozniosłaby go. i cóż, on też nie miał zamiaru nic mówić amandzie, bynajmniej narazie. w sumie to dodam też, że robił się śpiący i zaproponował lejn zostanie na noc.

stwierdziła, że to nawet dobry pomysł zważywszy na stan charlesa, toteż pewnie zajęła jego łóżko, zmuszając go do spędzenia nocy na swej wygodnej, miejmy nadzieję, kanapie. a co do amandy, to jeszcze ustalą.
dobranoc:*

przyszła do niego w odwiedziny, kolejna siostrzyczka, prawda. zapukała kilka razy, myślała że już będzie całkiem dobrze, że jest zdrowy. ale cóż, chyba się przeliczy! więc na razie zapukała i czekała.

nie był na haju! to już duży plus i cóż hm, zapewne przysnął na kanapie oglądając jakiś nudny teleturniej i gdy usłyszał pukanie zerwał się nagle na nogi. otworzył i zdziwił się, zastanawiało go to, czy siostry nie miały jakieś zmowy, najpierw lejn, teraz amanda. - cześć, wejdź. - przywitał ją i wpuścił, po prostu.

- witam braciszka - powiedziała ucieszona i przytuliła się do niego, zaraz całując go w policzek. - jeeej, stęskniłam się za tobą, bardzo bardzo. jak to siostra za braciszkiem - powiedziała mierzwiąc jego włosy i oblizała swoje usta. uśmiechnęła się do siebie i trochę do niego. weszła dalej, pewnie miał dość duże mieszkanie. - ładnie tutaj masz - pokiwała głową i rozejrzała się dookoła.

dobrze, że dziś nie miał żadnych paczuszek ani nic, pewnie znów dostałby opieprz, tyle, że ty razem gorszy, bo amanda była o wiele bardziej groźna od lejn. - och, ja za tobą też się stęskniłem. - odparł muskając ją również w policzek i zaprosił ją do środka, a konkretnie do salonu. - dzięki, sam wszystko urządzałem. - powiedział dumny. - może chcesz czegoś się napić? - zapytał grzecznie, jak nie czarls.

dzisiaj to amanda coś zaćpała. zawsze tak robiła, odkąd przeprowadziła się z lyonu do kopenhagi, miała dilera i jak nie mogła się nikomu wygadać, zaćpała. spojrzała się na niego z wybitnym uśmiechem - jej. ale fajnie. no dobra, więc jak idzie na odwyku? - zapytała się go, okej, chciała wiedzieć że wszystko jest przecież z nim w porządku, że nic mu się nie dzieje. a jej torebka teraz upadła z kanapy i wysypało się kilka rzeczy, zgadnijcie co!

wiemy co! wiemy! paczuszka z towarem. :d - odwyk? hm, powiedzmy, że mam chwilową przerwę od odwyku. - odparł niepewnie, w końcu nie wiedział jak amanda zareaguje na taką wiadomość, był pewny, że zaraz się domyśli, że coś kręci i wszystko byłoby okej, gdyby podejrzana paczuszka nie wypadła z torebki amandy... taa, i cóż, czarls zaczął zbierać jej rzeczy, a gdy uchwycił jej rzeczy, odruchowo wybałuszył oczy ze zdziwienia. - oszalałaś!? - o tak, dobrze wiedział co too.

- zostaw, to moja torebka. na odstresowanie. a widzisz, jednak nie jestem aż tak cholernie idealna jak wam to się wydaje. widzisz, palę, ćpam, pieprzę się z kim popadnie plus jeszcze chodzę na drinki z młodszymi od siebie facetami. nie jestem idealna, charlie! - zaśmiała się tylko i wyrwała mu torebkę z ręki, schowała wszystko do niej i tylko zapaliła papierosa. zaciągnęła się papierosem i tylko oblizała usta. - hm, przerwę.... zwiałeś?! kurwa mać, charles! jak możesz, co? znaczy, jak mogłeś mnie oszukać. mnie, lane.... ojca! - krzyknęła w końcu.

/ jaka zła amanda! :o

onie, nie pozwoli sobie, żeby amanda go opieprzała, niech najpierw pozbędzie się swoich problemów a potem kogoś upomina. - ty wcale nie jesteś lepsza! - krzyknął też. - udajesz idealną, a masz masę problemów ze sobą, sypiasz z kim popadnie, palisz, pijesz i na dodatek ćpasz. nie masz prawa mnie upominać!? - powiedział z wyrzutem, a potem stwierdził, że musi sztachnąć coś, w końcu ta paczuszka amandy go skusiła.

- mam większe prawo do opieprzania cię niż nasz własny ojciec. nawet nie wiesz dlaczego tak jest. nic kurwa nie wiesz, dlaczego akurat taka jestem! nie masz prawa nawet oceniać mnie po jednym wyskoku. - krzyknęła na niego i tylko wbiła wzrok w okno. przygryzła policzki od środka, pomyślała że musi się komuś wygadać, albo sobie coś zrobi. wescthnęła ciężko. - a ty co? nawet nie wiesz jak cholernie mnie własnie zawiodłeś - powiedziała dusząc w sobie łzy, nie płakała, przecież jej nie wolno.

- nie wiem i najprawdopodobniej nigdy się nie dowiem jaka jesteś, bo najwyraźniej nie chcesz abym się dowiedział. - zrobił jej wyrzut co do jej charakteru, nieufności i nie okazywania uczuć. - doprawdy przykro mi, że się zawiodłaś i myślałaś, ze twój brat nie jest już ćpunem. ale nie masz pojęcia jak tam było! - pewnie zamknęli go w pokoju z jakimś innym ćpunem i razem przeżywali jakoś detoks, a właściwie to telepali się z braku narkotyków. :d

może własnie to sobie wyobraziłam! xd dobra, no ale. kiedy już zdusiła w sobie płacz. - ty nie wiesz o co mi chodzi! ty nic nie wiesz! - krzyknęła wściekle i tylko założyła torebkę na ramię. - hm, powinieneś tam wrócić! wiesz o tym doskonale. a jeżeli nie wrócisz, to co? chcesz nas stracić? chcesz nigdy więcej nie zobaczyć, nigdy przenigdy? a może mam ci jeszcze kupować narkotyki? proszę bardzo, chętnie, powiedz mi tylko adres swojego dilera, to ci nakupuje, naćpasz się i będziesz takim ćpunem, nigdy więcej nas wtedy nie zobaczysz! warto?! - zapytała się prawie że się rozpłakując. okej, może jemu się też rozpłakać xd

więc niech się rozpłacze. pewnie telepał się cały z nerwów i aż zrobiło mu się gorąco. toteż rozpiął kilka guzików swojej koszuli i odsłonił swoją boską klatę, mrrr, szkoda, że amanda była jego siostrą. - straszysz mnie?! chcesz powiedzieć, że jeśli tam nie wrócę to już nigdy was nie zobaczę tak?! - powiedział donośnym i agresywnym głosem. - na pewno nie zmusisz mnie do powrotu do tego przytułku dla wariatów. - odparł, co mogło oznaczać, że nigdy więcej ich nie zobaczy jou.

po raz pierwszy poczuła że nie może więcej się opanowywać, więc tylko podeszła do okna i rozpłakała się. wstydziła się przeciez tego że płacze, nie wolno jej było płakać, okazywać że przecież była gdzieś w środku słabą i wrażliwą dziewczyną. położyła sobie rękę na szyi i tylko płakała. - cholera jasna, chcesz umrzeć? tak po prostu wydajesz na siebie wyrok śmierci, żeby zniknąć z naszego życia jak szybko się pojawiłeś. nie chcę tego! rozumiesz, nie chcę! - powiedziała płacząc i tylko wbiła wzrok w niego, po raz pierwszy płakała przy kimś, to przełom xd

cóż zdziwił się, nie widział nigdy swojej siostry w takim stanie i kompletnie nie wiedział czy to przez niego płacze, czy po prostu musi jakoś rozładować wszystkie emocje, które ostatnio jej towarzyszyły. więc tylko podszedł do niej i położył jej dłoń na ramieniu, tak po przyjacielsku, żeby wiedziała, że ją w jakimś stopniu wspiera czy coś. - nie chcę znikać z waszego życia. - tyle był w stanie wydusić z siebie.

przytuliła się do niego bardzo mocno i płakała przez jeszcze dobrch kilka minut. kiedy już skończyła płakać, tylko spojrzała na niego. - to błagam, pójdź na odwyk. błagam cię, charles. zrób to dla nas, dla mnie, dla lane. lane się do ciebie przywiązała, ja jeszcze bardziej - powiedziała cicho i tylko oblizała usta. spojrzała się prosto w jego oczy i tylko przygryzła wargę. - jak tylko obiecasz mi, to powiem ci dlaczego wszyscy uważają mnie za ten cholerny ideał. - szepnęła.

miał teraz dylemat, co ma zrobić i wgl. hmm, nie potrafił tam wrócić, ale z drugiej strony chciał się wyleczyć, pewnie znajdzie jakiś inny sposób na przezwyciężenie nałogu. tak bynajmniej sądzę. - mogę się leczyć, ale na pewno nie wrócę tam. - zastrzegł. - po za tym nie chce, żebyś wyjawiała mi swoje tajemnica w zamian za to, że coś zrobię, chcę, żebyś wyjawiła mi je, kiedy będziesz pewna, że chcesz to zrobić. - wyjaśnił, jaki sentymentalny.

- dobra, mniejsza o moje tajemnice, powiem ci kiedyś przy okazji - powiedziała, przecież i tak przez te 18 lat nikt o tym nie wiedział. wzruszyła ramionami i spojrzała się w jakieś lusterko, wyglądała okropnie, poczuła się jeszcze bardziej beznadziejnie niż wczesniej. popłakała sobie, ale znowu jutro będzie to samo, czyli od nowa będzie ukrywała emocje. - nie wrócisz? charles.. nie rób mi do jasnej cholery tego! chcesz się zaćpać? czy jak? - zapytała się go całkiem poważnie.

- a czy wyglądam na takiego który chciałby się zaćpać?! proszę cię, już wczoraj dostałem kazanie od lejn, wiem, że robię źle i wiem, że prędzej czy później przekręcę się przez narkotyki, ale nie umiem z tym ot tak skończyć. i tak, nie wrócę tam, mogę zacząć leczenie tutaj na miejscu, a nie z dala od ludzi, w jakimś zamknięciu. - no cóż, czarls nie wytrzymał w samotności tam, nie dziwmy się, kto by wytrzymał tyle w zamknięciu, tylko najbardziej wytrwali.

- i dobrze że dostałeś kazanie od lane! bardzo kurwa dobrze! - powiedziała dźgając go palcem między żebrka, kochała jego żebra, może gdyby teraz nie był jej bratem to rzeczywiście by go już dawno pocałowała plus leżałaby teraz z nim w łóżku po zajebistym seksie. ale niestety, to był jej brat. aż szkoda. no cóż, spojrzała się na niego i tylko oblizała usta. westchnęła cicho i pzygryzła wargę. - skończ z tym, bo jeżeli oboje się w to wkopiemy, co zrobi lane? zastanów się. sama mam z tym problem - mruknęła cicho. - ale ja się leczę. - powiedziała od razu.