sary

no tak, zdawała sobie sprawę z tego, że zachowała się identycznie jak eliah. nienawidziła go za to z całego serca, w dzieciństwie też zawsze go naśladowała. wzięła kilka głębszych wdechów, próbując się uspokoić, ale nie bardzo jej to wyszło. musiała wyglądać naprawdę żałośnie, taka przerażona, zagubiona i z rozmazanym makijażem. ;c sama nie wiedziała, z którym z nich powinna najpierw porozmawiać, ale doszła do wniosku, że przecież bardziej zależy jej na cooperze. otworzyła więc drzwi, mając zamiar go gonić, ale stał przed drzwiami, więc przynajmniej nie musiała wychodzić na zimną ulicę. - naprawdę nie chciałam - powiedziała, nadal łamiącym się głosem. - wiem, że to brzmi idiotycznie, i że pewnie mi nie wierzysz, ale nie chciałam, sama nie wiem dlaczego to zrobiłam - znowu się rozpłakała.

nie odwrócił się w jej stronę, wsadził ręce do kieszeni, gdzie zacisnął dłonie w pięści i wbił wzrok w jakiś punkt na ścianie na przeciwko siebie, albo to były drzwi sąsiadki, która podglądała przez judasza! ;d - daruj sobie, sarah. - powiedział całkiem spokojnie, uprzednio biorąc głębszy wdech. - nie chcę słuchać żadnych, żałosnych wyjaśnień. - dodał, odwracając głowę w jej stronę, a jego twarz była nieprzejnikniona.

- ale ja cię kocham! - tupnęła nogą, jak dziecko, które nie dostało wymarzonej lalki. wiedziała, że to pewnie na nic, więc zacisnęła ręce w pięść, z trudem powstrzymując się, żeby nie uderzyć coopera, chociaż przecież on w niczym nie zawinił. odwróciła się na pięcie i pchnęła drzwi, po czym weszła do mieszkania. nawet nie pofatygowała się, żeby je zamknąć. skierowała się prosto do łazienki, gdzie miała apteczkę. szukała pewnie jakichś silnych leków, kompletnie zapominając, że jest tu jeszcze graves, któremu też należałyby się wyjaśnienia.

kuperowi pewnie ścisnęło się serce, kiedy powiedziała, że go kocha, ale nie poszedł za nią, spojrzął tylko w głąb mieszkania, przez nie zamknięte drzwi, nie zmieniając również swojego miejsca położenia, oczyma pełnymi żalu i bólu, po czym wyciągając paczkę papierosów i zapalając, ruszył przed siebie, jak najszybciej i najdalej, żeby tylko uciec z tamtąd i od tego, co zobaczył.

jak na złość nie mogła znaleźć żadnych leków, w apteczce miała tylko wodę utlenioną i takie inne, a przecież jej nie wypije. xd w końcu znalazła fiolkę z jakimś lekiem, nie wiem czemu skojarzyło mi się, że to vicodin, ale nie! dajmy na to, że to był jakiś lek nasenny. usiadła na krawędzi wanny, próbując odkręcić fiolkę, co widocznie jej nie szło, bo za bardzo trzęsły jej się ręce i rozmywał jej się obraz, od łez. ;c

graves stał w drzwiach salonu, nie wiedząc, co ma zrobić, to znaczy, wiedział, że nie może teraz wyjść, bo jest tam chłopak sary, który może mu wpieprzyć, jak i sama sara, którą przestał lubić, bo przecież chciała go wykorzystać! ;d nie mógł znieść faktu, że go okłamała, bo przecież nie powiedziała mu, iż ma chłopaka, a to równa się z kłamstwem. zamrugał zdenerwowany 3475389587439579 razy rzęsami, po czym ruszył korytarzem z zamiarem wyjścia z mieszkania.

o jezu, biedna sarah ;d wszyscy jej nienawidzą! ;c
fiolka pewnie wypadła jej z rąk, robiąc trochę huku, więc ukucnęła z zamiarem pozbierania skorupek, ale skończyło się to tym, że zraniła się w rękę, dość głęboko. syknęła tylko, siadając wygodniej i opierając się o wannę. rozpłakała się jeszcze bardziej z całej tej bezsilności. nawet przyszło jej na myśl, że może graves właśnie ze wściekłości demoluje jej mieszkanie! xdd

nie, nie, nie! graves przechodząc obok łazienki, usłyszał jakiś dźwięk tuczącego się szkła i szloch sary, toteż zajrzał do środka i kiedy zobaczył krwawiącą sarę, nie wiem czemu chciałam napisać krwawiącą krew xd, to wszedł pospiesznie do łazienki i zaczął grzebać w apteczce, z której wyciągnął wodę utlenioną, której sara nie chciała wypić! xd i jakiś plaster, bo nie bandaż, nie zabandażuje jej całego palca, bo się skaleczył. xd podszedł do niej i przykucnąwszy, zaczął opatrywać ranę, oh!

próbowała się jakoś powstrzymać od płaczu, zdając sobie sprawę z tego, że wygląda jak jakaś sierota, płacząca, w rozmazanym makijażu, z krwawiącą ręką i przeżywająca jakieś skrajne załamanie nerwowe. ;c - przepraszam - mruknęła w końcu, mając wrażenie, że to pewnie i tak na nic się nie zda, ale chciała mieć tą świadomość, że chociaż przeprosiła!

- jasne, nie ma sprawy. - powiedział całkiem entuzjastycznie i przyjaźnie, przy czym uśmiechnął się do sary subtelnie i ujmująco. - gotowe. - rzekł, kiedy nalepił plaster na palec sary i odłożył wszystko, co wyciągnął z apteczki na swoje miejsce. ponownie przykucnął, uprzednio patrząc z góry na siedzącą sarę i zaczął zbierać rozbitą fiolkę, jak i tabletki, które rozsypały się wszędzie.

popatrzyła na niego ze zdziwieniem. była prawie pewna, że będzie na nią wściekły, prawie tak jak cooper, ona by się pewnie wściekła. - ale... nie jesteś na mnie zły? - zapytała, ukradkiem zerkając do apteczki, w której na szczęście miała jeszcze jedną fiolkę leków, która zapewne przyda jej się, kiedy graves już pójdzie i będzie mogła się nad sobą poużalać w samotności i zrobić z siebie niekochane emo! xd no, chyba, że graves nie będzie miał zamiaru iść.

jezu musiałam zmieniać 47389546 posta! xd dlatego tak długo, sorrry. ;d
nie wiem, pewnie kiedyś sobie pójdzie, a ona jako emo, już do końca życia będzie żyła pogrążona w smutku i rozpaczy! xd
- przecież nic między nami nie zaszło, nie rozmawiajmy o tym. - powiedział, uśmiechając się łagodnie, po czym wrzucił szkło razem z tabletkami do kosza i podszedł do sary. - chodź, położysz się. - zaproponował, po czym złapał ją pod pachami, jak to brzmi ;d mam nadzieję, że nie była spocona xdddddd i podniósł ją, po czym przytrzymał w talii, żeby nie osunęła się na ziemię, przy okazji uderzając głową o wannę i robiąc sobie kuku. xd

okej, okej xd
- nie chcę - powiedziała, przytulając się do niego, bo pewnie teraz właśnie tego potrzebowała. nie chciała się kłaść, bo zawsze, kiedy się kładła, zaczynała myśleć jeszcze więcej, zupełnie jak ja. poza tym bała się, że zaśnie, a wtedy graves sobie pójdzie, a ona bała się zostać sama, bo przerażały ją jej własne myśli! ;c

objął ją ramieniem, pewnie głaszcząc po głowie, jak małą dziewczynkę. - więc przynajmniej wyjdźmy z tej łazienki. - powiedział, po czym nadal obejmując sarę, pociągnął ją za sobą i zaprowadził do salonu, gdzie usadził ją na kanapie. - zrobić ci melisę na uspokojenie? - zapytał, siadając na wprost niej na stoliku i zakładając kosmyk jej włosów za ucho. nie wiem, czemu chciałam napisać rumianek na uspokojenie. xd

- nie mam melisy - powiedziała, bo to chyba ziółka, a ona nie lubiła ziółek. usadowiła się wygodniej na sofie i tylko westchnęła. czuła się jak ostatnia idiotka i pewnie miała ochotę na nowo się rozpłakać. - w końcu mi pewnie przejdzie - wzruszyła ramionami, wiedząc, że przejdzie jej, owszem, ale za bardzo długi czas. ;c

podrapał się, po policzku, przygryzając dolną wargę. - myślę, że jednak powinnaś się położyć. - powiedział trochę niepewnie, nie wiedząc, jak sara zareaguje, skoro już raz odmówiła. stwierdził, że jednak pewnie wolałaby zostać może sama, a on jeszcze próbuje robić za samarytanina. westchnął, spoglądając na nią spod zmrużonych do połowy powiek. już całkiem minęła mu złość na sarę, iż nie powiedziała mu wcześniej, że ma chłopaka, bo wtedy mogliby zostać przyjaciółmi, a teraz pewnie przestaną się spotykać, co nie było na rękę gravesowi, nie ze względu na książki, które jej pożyczył, ale dlatego, że zdążył już polubić sarę.

- tak, chyba masz rację. ale... - zaczęła niepewnie. chciała zapytać, czy mógłby z nią zostać, ale wiedziała, że to zabrzmi pewnie głupio. - dobra, już nieważne - powiedziała tylko. nadal nie ruszyła się z sofy, bo czuła się, jakby wszystkie siły z niej uleciały.

wstał i złapał sarę, ale delikatnie i z wyczuciem za ręce, tuż przy ramionach, po czym podniósł ją z kanapy. przemilczał pytanie, które nasunęło mu się na język, kiedy nie dokończyła, tego co zaczęła mówić. pewnie wyprowadzając ją z salonu, zapytał które drzwi prowadzą do sypialni, a kiedy wskazała mu je, zaprowadził ją tam i nawet ułożył na łóżku, huh. - dasz sobie radę sama? - zapytał, stojąc nad nią z opuszczonymi rękami wzdłuż tułowia.

- nie. nie wiem. znaczy tak, pewnie tak - powiedziała, plącząc się w słowach i układając wygodniej na łóżku. cisnęło jej się na usta pytanie, czy aby na pewno graves musi iść, ale pomyślała, że już wystarczająco namieszała i lepiej będzie jak się zamknie i nic już nie będzie mówić. - dziękuję - powiedziała, dziękując, rzecz jasna, za tą troskę i takie inne.

na pewno się domyślił, bo uśmiechnął się kącikowo. - więc prześpij się, a jutro zadzwoń do twojego chłopaka. - powiedział całkiem normalnie i subtelnie. - zasługuje na wyjaśnienia, nawet jeśli nie chcę ich słuchać. przynajmniej w tym wypadku zrób wszystko, co mogłaś i nie poddawaj się zbyt łatwo. - dodał, po czym nachylił się nad łóżkiem, wspierając o nie rękoma i cmoknął sarę na pożegnanie w czoło. - do zobaczenia. - powiedział, po czym pogładził ją po policzku i skierował się do wyjścia.

- nie zadzwonię do niego. i tak mi już zapowiedział, że nie chce tego słuchać - mruknęła, chyba bardziej do siebie, skoro ian już wyszedł. teraz pewnie najchętniej zadzwoniłaby do swojego braciszka, który zawsze miał jakieś narkotyki, ale pewnie żądałby wyjaśnień, a po wyjaśnieniach zabił coopera, czego sarah by nie chciała, więc westchnęła ciężko.

zapomniałam napisać, a już się nim wylogowałam, że wyszedł, nic nie odpowiadając na słowa sary! ;x

okej xd