Plac i fontanna z bocianami

Plac Amagertorv

wokół fontanny z bocianami, zawsze tłumy ludzi.

przyglądała się bocianom, drapiąc ze skupieniem, po brodzie, po czym gwałtownie zaczęła grzebać w torbie, w której z ulgą znalazła paczkę wiśniowych djalumów, którą wyciągnęła razem ze swoją zippo i zapaliła. zaciągnąwszy się mocno, wróciła do przyglądania się bocianom.

wychwyciła spojrzenie dylana, kątem oka, a bądź, co bądź wszyscy wiedzą, że darla zawsze peszyła się, przy chłopakach, jedynym, przy którym nie robiła się cała czerwona był jej brat, który zginął w wypadku, toteż ujrzawszy przyglądającego jej się dylana, zarumieniła się niewinnie lekko. odchrząknęła, głośno przełykając ślinę i lekko drżącą dłonią, przyłożyła papierosa do ust i zaciągnęła się łagodnie.

- nie przepraszaj. - wymruczała, trochę zła na siebie, bo przez tą jej dziewiczą nieśmiałość, wszyscy mężczyźni od niej uciekali. spojrzała w stronę dylana, uśmiechając się tak subtelnie, jak tylko mogła zdobyć się na to w tejże chwili i miała nadzieję, że nie wyszła na jeszcze bardziej speszoną niż jest przez ten uśmiech, toteż żeby trochę rozładować atmosferę,ale tylko w sobie samej, usiadła obok niego, wypuszczając dym tytoniowy, przy okazji zatruwając ową starszą panią.

- darla. - uścisnęła jego dłoń, uprzednio wyrzucając niedopałek papierosa i depcząc go podeszwą granatowego conversa. uniosła w górę lewy kącik wargi, mrugając kilkakrotnie rzęsami, po czym wypuściła dłoń dylana i założywszy nogę na nogę, podparła się podbródkowo na łokciu i spojrzała w stronę starszej pani, która odganiała się od stada gołębi.

darla zaczęła obracać w dłoniach paczkę papierosów i zastanawiała się, jak mogliby, taktak mogliby ! ; o pomóc tej biednej, starszej pani. - a może rzucimy w ich stronę czymś.. - zamyśliła się, bo w sumie nic do jedzenia nie miała. - czymkolwiek. - westchnęła, kręcąc głową z dezaprobatą. - szkoda mi tej babci. pomyśl, że to twoja, dylanie. - powiedziała, spoglądając na niego w geście prośby, jak i nacisku, przy czym uśmiechała się łagodnie. jego imię wypowiedziane było celowo na końcu z wielkim naciskiem.

- przykro mi. - wymruczała ledwo dosłyszalnie, kiedy powiedział, że nie posiada babci, która by go odwiedzała i przynosiła swoje jabłkowe konfitury, i świeżo upieczone pierniczki. podrapała się, po skroni spojrzawszy na paczkę papierosów i uśmiechnęła się nieznacznie. - tak, papierosy odpadają. - kiwnęła stanowczo głową, po czym wstała i zaczęła się rozglądać za czymś, co mogło by rozgonić owe ptactwo. spojrzała na nogi dylana, gdzie ujrzała kamyk, który podniosła. - a jak w nią uderzę? - spytała, spoglądając to na kamyka, którego trzymała w dłoni, to na starszą panią, aż w końcu jej niepewny wzrok zatrzymał się na dylanie.

wyrzuciła więc kamyk za siebie z nadzieją, że nikogo nim nie trafi, co też się stało i kamyk wylądował łagodnie na trawie, skarciła dylana spojrzeniem za owe zjedzenie, przez babcię gołębi, pomimo tego, że rozbawiło ją to. - bądź poważny, jak poważna jest sytuacja. - rzekła, równie poważnym tonem o jaki prosiła dylana, jak i o zachowanie - poważne. dobra zamieszałam, nieważne. xd - i co teraz? - spytała, wydąwszy dolną wargę i krzyżując ręce, gdzieś pod biustem. nerwowo przestępowała z nogi na nogę, spoglądając od czasu do czasu na babcię. - mam lepszy pomysł. - rzekła entuzjastycznie, wyciągając rękę w stronę siedzącego na ławce dylana, a przynajmniej tak mi się wydaje, że on nadal tam siedzi. - chodźmy i udajmy, że tego wszystkiego nie widzieliśmy, w końcu nie my jedni tu jesteśmy. - wzruszyła ramionami, po czym pociągnęła za sobą dylana.

pewnie pogoda była dość ładna, więc zahaczyli o plac z fontanną i bocianami, który wyglądał uroczo, kiedy zaczynało się ściemniać.
- mam nadzieję, że tu jest bezpieczniej - całą drogę rozglądała się, teraz też. nie wiedzieć czemu dania wydawała jej się pozbawiona wszystkich tych chuliganów i innych ciekawych okazów ;p

- jak nabezpieczniej. - rzucił, uśmiechając się lewo kącikowo, po czym usiadł na niebieskiej ławce, na której narysowany był lecący bocian, wśród białych chmur, co zniesnaczyło trochę marcusa, bo niezbyd przepadał za tego typu ozdobami parkowych ławek. - jesteś od niedawna w danii? - zaoponiwał, unosząc pytająco lewą brew, uprzednio klepiąc dłonią miejsce obok siebie.

umiejscowiła się zatem obok niego.
- tak, od kilku dni. odkąd tu jestem to łażę po mieście całymi dniami w ramach wędrówki rozpoznawczej - uniosła brwi i wzruszyła ramionami - jak narazie nie mam bardziej fascynujących zajęć. no, chyba, że gonienie mojego uciekającego kota przez pół kopenhagi można zaliczyć do tych fascynujących zajęć. mały sukinsyn - to ostatnie powiedziała bardziej do siebie - a ty? przyjechałeś tu skądśtam, czy mieszkasz tu od zawsze? - uśmiechnęła się uroczo.

- jestem tu odkąd pamiętam, - spojrzał przezornie na zegarek. - czyli od zawsze. - mrugnął do niej, uśmiechając się łobuzersko, po czym położył rękę na ławce, tak że w sumie obejmował ją, ale nie naruszał jej przestrzeni, aha. - i jak podoba ci się kopenhaga, pomimo niesfornego, uciekającego kota? - spytał, unosząc w górę lewy kącik ust.

- wiesz, podoba mi się tu nawet. wczoraj, na moim spacerku minęłam czterdziestu czterech przystojnych duńczyków - zachichotała - chyba rzeczywiście nie mam co robić. w każdym razie ty dzisiaj jesteś trzydziestym ósmym - dźgnęła go palcem w klatkę piersiową i zalotnie zatrzepotała rzęsami, po czym parsknęła śmiechem najwyraźniej z własnej głupoty.

uśmiechnął się dziarsko, mrugając do niej, po czym stwierdził, że ma dobry gust, nie ukrywając swojej wysokiej samoopini o sobie, ale chyba jej nie odstraszył od siebie, c'nie? powiedz, że nie, no ej. ;c

nie, zwłaszcza, że olivia była przebrzydłym narcyzem ;p
- tylko nie pęknij - roześmiała się widząc reakcję marcusa na jej komplement - muszę też przyznać, że jesteś pierwszym, z którym wybrałam się dziś na spacer, więc możesz się poczuć, jakbym znowu przyznała ci tytuł - znowu się zaśmiała, zakrywając dłonią usta.

roześmiał się, zakładając pasmo jej długich włosów za ucho. - czuję się zaszczycony, że to własnie mnie przypadł ten zaszczyd. - uśmiechnął się szarmancko, przejeżdżając dłonią, po łuku brwiowym.

- a jakże - odparła unosząc brew. przekalkulowała sobie w głowie, że osiągnęła kolejny poziom relacji z nim, bo przeszło już do dotykania, oho. ale pewnie w ogóle jej to nie przeszkadzało. sama pozwoliła sobie położyć swoją dłoń na jego policzku wpatrując się w jego twarz, analizując każdy jej szczegół ;p

każdą zmarszczkę, której jeszcze na szczęście nie miał, uh.
spojrzał w jej oczy, tak głęboko i długo, uśmiechając się szarmancko, po czym nachylił się nad nią i łagodnie kładąć dłoń na jej biodrze, przysunął ją delikatnie ku sobie, po czym wyszeptał do jej ucha, że ma śliczne oczy, pozostawiając oddech na jej szyj.

momentalnie się zarumieniła, licząc w duchu, że tego nie widać. w końcu się chyba ściemniało, czy coś. nieśmiało spuściła wzrok na ziemię - myślę, że mogłabym powiedzieć to samo o twoich - potem spojrzała na niego i zafalowała brwiami. za cholerę nie wiem, czy mówi się 'zafalować brwiami'. w każdym razie zrobiła coś takiego jak kevin sam w domu, kiedy kapnął się, że jest sam w domu.
cholera, nie umiem się dziś wysłowić chyba xd

spoczko, wiem, o co cho ! ; d
- naprawadę? - spojrzął na nią, zamrugawszy kilkakrotnie, zalotnie rzęsami, teatralnie - komicznie i uśmiechnął się lewo kącikowo, wystawiając po tejże stronie rząd swoich białych i równych zębów. - dziękuję. - rzekł, całkiem powaznie, usmiechając się ujmująco.

- och, marcusię, przestań, bo zaraz zemdleję przytłoczona twoim urokiem osobistym - rzekła równie teatralnie przykładając sobie dłoń do czoła. podkreślała każde swoje słowo, żeby słychać było jej brytyjski akcent , po czym roześmiała się uroczo - twój uśmiech działa na mnie jak lep na muchy, przy założeniu, że jestem muchą - westchnęła, po czym znowu roześmiała się z własnej głupoty.

- wybacz mi, o pani. - rzekł, odsuwając się od niej, jednocześnie spuszczając głowę i zginając się, jak to służący mają zwyczaj w chińskich filmach, kiedy odchodzą od kiążąt, czy kogo tam. - jesteś bardzo uroczą muchą. - dodał, przejeżdżając palcem w kąciku jej warg, tak jakby wycierał go z brudu, ale nic brudnego w nim nie było, c'nie.

- dziękuję. za to ty jesteś bardzo przyjemnym lepem. czuję, że mnie masz, och, czuje że mnie masz... - xd to ostatnie zanuciła. w każdym razie mówiąc do niego, z każdym słowem przysuwała swoją twarz bliżej jego twarzy, a jak skończyła, to cmoknęła go w usta, oczywiście. potem szybko się odsunęła od niego, bo nie była pewna jak zareaguje na ten przejaw okazywania czułości xd

chciało mu się smiać, kiedy nuciła "czuję, że mnie masz", ale jako żentelmen, co mu się rzadko zdarzało, nie pozwolił sobie na wybuchnięcie, nieopanowanym brechtem, żeby nie powtarzać "śmiech", toteż uśmiechnął się tylko łagodnie, po czym, po owym pocałunku, przysunął się do niej o owym centymetr, czy tam dwa, które ona odskoczyła i gładząc kciukiem jej policzek, pocałował ją po francusku.

zdawała sobie sprawę ze swojego uroku osobistego, ale nie spodziewała się, że sprawy przyjmą taki obrót ;p była lekko zaskoczona tym pocałunkiem, ale podobało jej się to, więc dalej całowała go nucąc sobie to, co wcześniej zaczęła sobie podśpiewywać. nawet pozwoliła sobie uszczypnąć go w tyłek, przy czym zaśmiała się diabelsko ;p