marcusa.

była genialna! marcus zapalał przy piecyku w łazience! xd nie, no żartuję. xd
splutł palce dłoni na torsie, po czym otworzył drugie oko i oblizując wargi, wstał i podszedł do lauren, wyjmując papierosa z jej ręki. usiadł obok niej na parapecie i zaciągnąwszy się dość mocno, oddał jej papierosa, opierając głowę o okno. przejechał dłonią, po udzie lauren, pewnie bardziej, po jego wewnętrznej stronie, uśmiechając się do niej ujmująco, przy czym pocałował ją w szyję.

miała ochotę zgasić papierosa o jego ramię, bo niezmiernie drażniło ją, że unika za wszelką cenę jakichkolwiek poważniejszych rozmów, zgasiła papierosa, wyrzucając go przez okno całkiem niekulturalnie, bo przecież mógł wpaść na jakiegoś kwiatka na parapecie całkiem miłej staruszki.
ziewnęła, opierając głowę o jego ramię w końcu trzeba je jakoś wykorzystać.
- dzwonił do mnie ojciec - przymknęła oczy i pewnie prawie by zasnęła gdyby nie fakt, że na parapecie było nie wygodnie.

trochę minęło zanim dotarły do marcusa słowa lauren, a w tym czasie, przetarł dłonią lewe oko, próbując się ocudzić, bo dziwnie się zmulił w ciągu jednej sekundy i chciało mu się spać. chciał tempo zapytać w jakim celu dzwonił ojciec, albo o czym z nim rozmawiała, ale oprzytomniał i podrapał się, po ogolonej brodzie. - i co? - zapytał mało inteligentnie, ale lauren wcale nie kwapiła się do powiedzenia czegoś więcej, a on nie mógł snuć wywodów bez pozpania, jakichkolwiek głębszych szczegółów.

- nic - wzruszyła ramionami chuchając na okno i rysując na nim jakieś kanciaste kwiatki bez liści, pewnie jakiś psycholog wyczytałby, że może to oznaczać jakieś dramatyczne przeżycie, którym była owa stanowczo za długa rozmowa z ojcem, pełna niepotrzebnych epitetów oraz słów nie - hoduje kaktusy oraz w przerwach na herbatę - powiedziała ironicznie - kochanie, zaraz zlecisz z tego parapetu, a to nie będzie dobre,- zsunęła się z parapetu - jesteś senny, koszmarnie senny - cmoknęła jego policzek - nic wielkiego, miejski bełkot dotyczący tego, ile mu zawdzięczam.

przetarł dłonią oczy, próbując słuchać i skupiać się na tym, żeby każde słowo lauren dotarło do niego. poszedł pewnie za przykładem lauren i również zszedł z paprapetu. objał ją ramieniem, całując w czoło. chciał sarkaztycznie zapytać, czy mama też do niej dzwoniła z takim gównianym tekstem, ale w porę ugryzł się w język i to dość boleśnie. - przepraszam. - to pewnie były przeprosiny za to, że właśnie usypiał, kiedy zaczęli dość poważnie rozmawiać, albo było to wprowadzenie do dość ostrych słów, które miał zamiar wypowiedzieć. - twój ojciec jest żałosny. - powiedział, przystając w drzwiach salonu, bo pewnie szli w stronę sypialni. twarz marcusa wykrzywiła się w grymasie. - ten cały rozwód to jakas porażka. - dodał, kręcąc głową z dezprobatą, po czym pociągnął lauren za rękę do sypialni.

- myślisz, że tego nie wiem - poczuła się zakłopotana w pewnym sensie, bo zdawała sobie sprawę jak bardzo żenujący jest dla niej ten spektakl rodzinny, który potocznie nazwano rozwodem, to całkowite nieporozumienie, zamilkła spuszczając głowę bez sprzeciwu skierowała się do sypialni, usiadła na łóżku opierając brodę o swoje kolana, które oplotła dłońmi, mam nadzieje, że wiesz o co chodzi ;x

wiem, <cwaniak> xd
usiadł obok niej, przygarniając ją do siebie i obejmując. słowo "przygarniać" kojarzy mi się z przygarnianiem, jakiegoś bezspańskiego, bezdomnego psa do domu! ;< chciał mało składniowo oraz inteligentnie odpowiedzieć, iż wie, że lauren wie, ale nie zrobił tego, a pocałował ją tylko w czubek głowy, kciukiem gładząc jej ramię. - mam nadzieję, że ta farsa dość szybko się zakończy. - stwierdził, całkiem zapominając, że w sumie to wszystko zależy teraz tylko od lauren.

; d
mi to słowo wcale nie kojarzyło się z bezpańskim, bezdomnym psem, kotem ani nawet lisem!
musnęła wargami jego podbródek, nie znam jego dokładnego położenia, ale miejmy nadzieje, że znowu nie siedzieli na przeklętym skraju ;< - może stwierdzę, że jestem niepoczytalna i nie mogę składać zeznań - uśmiechnęła się łagodnie zerkając na niego.

- całkiem możliwe. - powiedział dość poważnym tonem, spoglądając na lauren pobłażliwie, po czym uśmiechnął się dziarsko, jak i z przekąsem. cmoknął ją w czubek nosa, żeby się nie obrażała na niego, bo tylko żartował, prawda. ;c

- to na prawdę niezły pomysł - ziewnęła pewnie wskakując pod kołdrę, która była całkiem ciepła, co było wyjątkowo przyjemne, mruknęła jakieś dobranoc, oraz zasnęła pewnie wtulona w markusa!