Port

Nyhavn

woda, uliczki i kawiarnie z bezlitośnie wysokimi cenami.

więc przyszła do portu, bo umówiła się tu z fransem, chociaż nie była pewna, czy przyjdzie, bo chyba nie byli umówieni na konkretną godzinę. nie miała już zabójczych obcasów, a zwykłe baleriny. usiadła sobie gdzieś i rozejrzała się.

ona też go zauważyła, więc natychmiast się podniosła i pocałowała go w policzek. chyba powinna być trochę mniej śmiała, och.
- przepraszam - zmieszała się odrobinę.

nakazała sobie w myślach, żeby się nie zarumienić, ale pewnie nie do końca wyszło, mówi się trudno.
- nie, w sumie dopiero przyszłam - uśmiechnęła się.

no i dzięki bogu, znaczy dzięki słońcu. spojrzała na niego spod przymrużonych oczu.
- bardzo śmieszne - prychnęła. - jakoś nie miałam ochoty znowu się przewrócić, tym bardziej, że powiedziałeś, że nie chcesz mnie nosić na rękach - powiedziała lekko obrażonym tonem, ale tak w żartach, prawda.

- powinnam się obrazić. ale ci daruję, bo to prawda i sama to powiedziałam - pokiwała głową. - i pewnie byś mnie nie uniósł - dodała. i miała nadzieję, że to go nie sprowokuje do udowadniania tego, jaki jest silny.

- no dobra, bez przesady. aż tyle nie ważę. ale coś koło tego - zaśmiała się, chociaż to oczywiście nie prawda! i nawet się trochę speszyła, jak się jej przyglądał, a w sumie to do niej niepodobne, bo ona rzadko kiedy się peszy, w końcu jest kokietką i nie jest wcale nieśmiała. no ale pomyślała, że jest zmęczona, albo coś takiego.

- możemy gdzieś iść - pewnie też nie chciało jej się tu siedzieć. - nawet pozwolę ci wybrać gdzie, bo nie mam żadnego pomysłu - uśmiechnęła się, bo naprawdę nie wiedziała gdzie i też jej zaczynało być zimno, więc objęła się ramionami.

Siedziała tu opalając w gorącym słońcu nogi, w międzyczasie popijała wodę i kończyła rysować leżące na kocu dziecko, które dość nieświadomie jej pozowało.

spojrzała na niego dość obojętnie, po czym stwierdziła, że rysowanie nie jest jej mocną stroną i rysunek dziecka wylądował w pobliskim koszu. odgarnęła włosy z ramion i obciągnęła delikatnie podwinięte szorty wyciągając nogi przed siebie.

wzruszyła ramionami, - nie znam się, z resztą, nie mam do tego cierpliwości - odpowiedziała całkiem szczerze, w sumie nigdy nie kończyła swoich rysunków, dochodziła do połowy i większość wyrzucała, tudzież dawała przyjaciółce darli, która dorysowywała portretom wąsy, albo robiła z nich samoloty.

- dzięki - uśmiechnęła się sztucznie w jego kierunku, po czym wróciła do rysowania, tym razem zaczęła rysować psa, który przed chwilą przebiegł obok niej. gdy zrobiła szkic wiatr rozwiał jej włosy a rysunek zawiało do wody. zrezygnowana wsadziła kartki do torby, razem z ołówkiem, łamiąc go zupełnie niechcący na pół, westchnęła cicho.

- moje życie to jeden wielki pech - powiedziała cicho, słysząc dźwięk dzwoniącego telefonu, wyciągając go z kieszeni spojrzała na wyświetlacz, - taaatuś - uśmiechnęła się sztucznie do wyświetlacza i miała wielką ochotę wrzucić owy telefon do wody, ale powstrzymała się, wyłączyła tylko telefon i wrzuciła go na dno torby.

- dobry pomysł - podrapała się po karku lewą dłonią, prawą trzymając włosy które nie ułatwiały tej czynności, - tak w ogóle, to jak ci na imię ? - zwróciła w jego kierunku swoją twarz, uświadamiając sobie, że w ogóle go nie zna.

- elyse- złapała jego dłoń, przyglądając się jego twarzy przez ułamek sekundy, - a portowi zboczeńcy wcale nie są tacy źli- dodała mówiąc z własnego doświadczenia. jej włosy teraz zakrywały dużą cześć twarzy, wiatr zawiał dość gwałtownie.

- i może to lepiej - odgarnęła włosy z twarzy i uświadomiła sobie, że zapomniała nałożyć rano tapety, co by ukryć piegi. nie było ich zbyt dużo, ale nienawidziła ich z całego serca. związała włosy gumką, podpierając twarz dłońmi, którymi operowała tak, żeby schować nimi jej obiekt nienawiści.

są, z tym, że u mnie wszyscy w rodzinie je mają, oprócz mnie -.-
- mną też nie byli - uśmiechnęła się delikatnie, - ciebie również- spojrzała na jego twarz szatańskimi oczami i podrapała się po policzku, dość boleśnie.

Lubiła to miejsce od jakiegoś czasu, leżała na deskach dosłownie wyparowując, nienawidziła ciepła i lata. Wodziła palcami po tafli wody i patrzyła na bezchmurne niebo.

daniel pojawił się tutaj z nikąd. miał przy sobię chustkę, którą wczoraj elyse zostawiła u niego w domu. nie wiem, może miał jakieś mega moce, albo wysoko rozwiniętą intuicję, bo swoje kroki z domu skierował od razu w kierunku portu i dziwnym zbiegiem okoliczności elyse akurat też tam była. skoro leżała na deskach, to daniel leniwym krokiem podszedł do niej i stanął nad nią, rzucając apaszką w jej kierunku.
- to chyba twoje, elyse.

wydawało jej się, że ma jakieś fatamorgana tudzież inne chore zjawisko optyczne, przynajmniej miała taką nadzieję, lecz prawda okazała się bolesna, no dobra, nie tak bardzo, ale jednak, - dzięki - rzuciła łapiąc apaszkę i mocząc ją w wodzie, po czym przejechała nią sobie po gorącym i zapewne czerwonym od opalania brzuchu, westchnęła cicho z ulgą.

patrzył ze skupieniem, jak elyse ochładza się wilgotną chustką. po chwili jednak oddalił się kilka kroków i usiadł sobie na pomoście, odpalając papierosa. niestety, daniel nie należał do wygadanych osób. wyjął tylko z kieszeni świstek papieru, zapisał na nim kilka słów, po czym go schował i kontynuował wpatrywanie się w wodę.

ona odchylając głowę w dość komiczny sposób do tyłu obserwowała niezbyt subtelnie jego czynności, - co tam piszesz ? -spytała patrząc już na niebo, miała nadzieję że uzna ją za jakiegoś jasnowidza tudzież czarodziejkę z księżyca i nie spyta, skąd wie że coś pisał.

- z pewnością nic, co mogłoby cię w jakiś sposób zainteresować - odparł. tak naprawdę, to pasją daniela było pisanie. w końcu gdzieś musiał uzewnętrznić swoje pokłady wrażliwości, zwłaszcza, że nie można było się dopatrzeć jej w jego zachowaniu ;p teraz pewnie zapisał jakieś słowa klucze, nad którymi pomyśli później.

- rozumiem - powiedziała równie oschle, jeżdżąc dłonią po tafli wody coraz zimniejszej, co ją cieszyło. czuła się zupełnie olana z góry na dół, co też zaowocowało tym, że postanowiła się już zbierać, gdziekolwiek. mokrą apaszkę wrzuciła z powrotem do wody, nie wyjmując jej już, chyba nie liczyła się zbytnio z dobrami materialnymi. założyła workowatą torbę na ramię, wcześniej ubrała bluzkę i odgarnęła włosy z ramion.

- opis odbicia w wodzie tego, co próbuję sobie wyobrazić patrząc na chmury - mój boże, poeta, to byłby ze mnie zajebiście beznadziejny, toteż załóżmy, że powiedział coś bardziej poetyckiego i bardziej zrozumiałego xd oczywiście powiedział to, co napisał, żeby nie poczuła się olana i żeby się na niego nie obrażała, czy coś.