Amalien-borg

heather raczej nie znała się zbytnio na instrumentach muzycznych, a już na pewno nie na akordeonach, toteż nie odróżniała, czy yann gra ładnie, czy nie. tak czy siak widocznie jej się spodobało, bo przystanęła i zaczęła się wsłuchiwać w melodię, przy okazji rozglądając się, bo zamyśliła się i dotarła aż tutaj i właściwie nie bardzo wiedziała gdzie jest. aha, no i nie wiem, znają się? xd

heather! <3
mogą się znać tylko trochę. tak chyba jest zawsze najfajniej. yann skończył grać i pewnie zajął się składaniem swojego akordeonu, który był bardzo piękny, akordeon znaczy, boże, dajcie mi taki akordeon! no i zobaczył heather, więc wstał i grzecznie do niej podszedł - cześć heather - powiedział wesoło, pewnie się znali z jakiejś imprezy - dawno się nie widzieliśmy.

gitary są piękniejsze! xd
no tak, heather wcale nie skojarzyła, że yann to yann, toteż zdziwiła się na jego widok, ale kiedy ogarnęła kim jest i skąd go kojarzy, uśmiechnęła się. - cześć, masz rację - powiedziała i poprawiła włosy, które przez wiatr ciągle znajdowały się na jej twarzy. - co słychać? - zapytała, bo chyba nie umiem inaczej zaczynać rozmów. xd

pianino, akordeon i fortepian. nauczę się grać na nich i będę szczęśliwa <3
zarzucił sobie pudło na plecy i uśmiechnął się, bo pewnie zorientował się że ona go nie bardzo poznaje - wszystko w porządku, wakacje tak szybko mijają czyż nie? - stwierdził bardziej, niż zapytał - robiłaś coś przez te dwa miesiące?

- tak, za szybko - przytaknęła i pokiwała głową, poprawiając jakąś ładną, zwiewną sukieneczkę, którą akurat na sobie miała. - raczej nie robiłam nic szczególnego, byłam parę dni za miastem, to wszystko - wzruszyła ramionami. - a tobie jak minęły wakacje? - zapytała.

- byłem w nowym jorku u rodziców. poza tym nadrabiałem niedobory snu i grałem. i uczyłem się też trochę. - dodał tonem wskazującym na to, że raczej nie miał na to ochoty, ale musiał. pozdro mamuśka! - ładnie wyglądasz - dodał trochę nieśmiało, bo ostatnim razem jak tak powiedział dziewczynie dostałw twarz od jej chłopaka - nie masz gdzieś tu swojego chłopaka? ochroniarza, kuzyna, brata, szwagra. ani tym bardziej ojca? - spytał czujnie.

roześmiała się, bo pewnie sobie przypomniała to, że któryś jej chłopak pobił yanna, no tak. ale na szczęście teraz nikogo przy nim nie było. - nie, nie ma - pokręciła przecząco głową. - w zasadzie jeszcze raz za niego przepraszam, chociaż... - wzruszyła ramionami. - i tak nie jesteśmy już razem od dłuższego czasu - dodała. no tak, była z jamiem, ale wyjechał na długodługodługo, więc to w sumie jakby go nie było. xd

zw!

hihi
odetchnął teatralnie i uśmiechnął się przepraszająco - no wiesz, jestem ostrożny ostatnio - zaśmiał się i poczochrał sobie poczochrane i tak już włosy - ale nie masz za co przepraszać, po prostu się o ciebie martwił i tyle. to bardzo... szlachetne z jego strony. - dodał bez przekonania trochę i usiadł na schodkach.

oki!

- nawet jeśli się o mnie martwił to i tak nie miał prawa tego robić - powiedziała, krzywiąc się przy tym lekko i usiadła obok yanna na schodach. właściwie patrząc po przyczynach rozstania z owym chłopakiem (które są mi nieznane) heather uważała, że wcale się o nią nie martwił. zresztą nieważne. spojrzała z troską na yanna, jakby miała wrażenie, że jeszcze do siebie nie doszedł po tamtym incydencie. xd - a poza tym co słychać? - oparła łokieć na kolanie i zdała sobie sprawę, że przecież już zadała to pytanie. ;c

popatrzył na nią i zamrugał tak jak to bob robił w 'powrocie do brideshead', on jest mega, łiiii! - już się o to pytałaś - powiedział łagodnie ze śmiesznym uśmiechem, od którego robiły mu się kurze łapki przy oczach - no chyba że jestem aż tak pasjonującym tematem rozmów.

- no tak, przepraszam - machnęła ręką. - chyba jestem dzisiaj trochę niewyspana, efekt nocnych maratonów filmowych - uśmiechnęła się i oparła ramieniem o barierkę, zakładając, że owe schody miały jakieś barierki.

- maratony filmowe to cudowna sprawa - powiedział yann w zamyśleniu - najlepsze są te z lat '50 klasy be, albo i ce. oglądamy je namiętnie, ja i mój kot - kot miał na imię alojzy, jadł popkorn, który yann mu przygotował i obgryzał fikusy w donicach - dzisiaj też jakiś będzie - spytał z czystej ciekawości i niepokoju, bo skończył mu sie popkorn, oj.

- nie wiem, jak nie usnę za wcześnie, to pewnie tak, bo raczej i tak nie mam lepszych planów na wieczór - pokiwała głową. w sumie miała ochotę obejrzeć jakiś horror, ale na pewno by się bała, dlatego też pewnie skończy z jakąś nudną komedią romantyczną, kocem, czekoladowymi lodami i colą. ;c

- możemy kiedyś zrobić albo obejrzeć jakiś razem - powiedział zawiązując swojego trampka, którego sznurówka cały czas się rozwiązywała - mój kot nie jest zbytnio pożądaną grupą dyskusyjną, mało jeszcze wie o świecie, chyba nie wyszedł poza kuwetę, balkon i przestrzeń zalodówkową.

- okej, chętnie. zbieram się do obejrzenia jakiegoś horroru, ale, szczerze mówiąc, sama się chyba boję - zaśmiała się, mając wrażenie, że wyjdzie na jakąś sierotę bożą, co to się boi horrorów i takie inne i yann pomyśli, że jest dziecinna. ;c

- horrory są straszne w pojedynkę. ja sam nie lubię, ale najgorsze są thrillery psychologiczne o schizofrenii, kiedy zaczynam się zastanawiać, czy może nie jestem mordercą, albo gwałcicielem w moim drugim ja o którym nie wiem - wzdrygnął się - ale chętnie obejrzę z tobą horror! - dodał klepiąc się w kolano, klep. raz.

- ja ogólnie jestem strachliwa, wystarczy, że w jakimś filmie będzie na przykład pająk, a narobię wrzasku na całe osiedle - to chyba miało być ostrzeżenie, żeby przypadkiem się nie przeraził podczas ich potencjalnego maratonu filmowego.

roześmiał się szczerze - nie, no chyba aż tak się nie boisz? - spytał uśmiechając się - inaczej musiałabyś siedzieć godzinami w jasno oświetlonym pokoju, beż drzwi, okien, luster i wentylowanym dokładnie przez filtr antybakteryjny - dodał i wskazał palcem na jej kolano - nawet teraz po tobie pająk chodzi a ty się nie boisz.

wrzasnęła z przerażeniem, kiedy usłyszała, że chodzi po niej pająk i poderwała się ze schodów, próbując z siebie strzepnąć to coś, ale bała się tego dotknąć. - jezu, weź to ze mnie - popatrzyła na yanna błagalnym wzrokiem.

zachichotał wesoło i zdjął z niej pająka, który był bardzo mały - idź pająku, znajdź sobie lepszy apartament - powiedział i położył go na schodkach, po czym wstał, pocałował heather w policzek i powiedział że musi lecieć.
paa ;* będę jutro ^^

no i ona też poszła. pa ;*