Ogród botaniczny

- nie, nie sądzę - uśmiechnął sie lekko, nieco zdziwiony i wziął sobie sam tą zapalniczkę, wiem to trochę niekulturalne, ale z nałogiem nie wygrasz :c zapalił swojego camela, po czym oddal jej własność - widzisz, nic się nie stało - dodał jeszcze, po czym zaciągnął sie porządnie. prawie jak osa, który papierosa ma na trzy razy

mój kolega który ma astmę też tak ma że inni wypalili ok 20 % a on już kończy...
- no nic. masz szczęscie- powiedziała, ale całkiem przyjaźnie- jesteś piosenkarzem czy kimś takim?- spytała bo zauważyła ze chłopak ma gitarę.

- nie, gram sobie tylko, tak dla rozrywki - i żeby przypodobać się dziewczynom, ale tego już nie dopowiedział, tylko posłał jej jakis cudowny uśmiech - eddie jestem - przedstawił sie kulturalnie, nawet podając jej dłoń.

-natalie- uśmiechnęła się i uścisnęła jego dłoń- dla rozrywki mówisz? nie dlatego ze laski na to lecą?- to był raczej taki typowo meski cytat niż jej własna opinia. zmartwiła się że zabrzmiało to aż tak głupio jak by co najmniej sama to wymyśliła

- nie, wcale nie dlatego! - zaprzeczył, może zbyt szybko i pewnie z tego powodu trochę się zarumienił, co było urocze very bardzo. - hm, natalie, co tu robisz o tej porze, sama? - zapytał, aby zmienić temat, bowiem nie chciał się zbłaźnic jeszcze bardziej.
wybacz, że tak długo: *

-lubię jak mówisz moje imię- zauważyła.pewnie eni powinna tego mówić bo to zbyt romantyczne i randkowate ale już trudno. poszło!- nie wiem... byłam u znajomej ale mi się znudziło i wyszłam się przewietrzyć... i nie wrociłam

- może cie szukają? nie będę cię zatrzymywał jeśli musisz iść - powiedział, znowuż pospiesznie. powiedzmy, że on najpierw mówi, potem dopiero myśli! podrapał sie po czubku glowy, jakby nad czymś intensywnie myślal, ale niestety nie zdradził mi nad czym. straciłam wenę :c

nie mów ze starciłaś. już ola straciła!
- raczej wątpię ze szukają, ale jak chcesz się mnie pozbyć to już idę, idę- powiedziała i wstała z tej milej ławki. trochę jej się smutno zrobiło. pewnie poczuła się niezrozumiana jak imoł... spojrzała na chłopaka jeszcze czekając na jego reakcję

straciłam ;c ukradli mi!
- nie chce sie ciebie pozbyć, po prostu tak jakos wyszło. właściwie to ja muszę iść. do zobaczenia natalie - stwierdził i odszedł, ale pewnie zostawił portfel wiec n. będzie miała dostęp do jego wizytówki! nic już z siebie nie wykrzeszę, sori

Siedział wygonie na ławce wystawiając twarz do słońca. Jego uszy miały rację. Na niebie nie było ani jednej szarej chmurki z której w mogłaby spaść choć jedna kropla deszczu. Przyjemnie.

przyszła i madison, na wszelki wypadek miała nawet parasolkę w swojej brązowej, pojemnej torebce.
- masz szczęście, Wolf- rzuciła, tak na powitanie patrząc przez chwilkę na niebo.

- Przecież mówiełem Ci, że moje uszy są niezawodne - zaśmiał się i poklepał miejsce na ławce obok siebie. Ławka była murowana totż było mu zimno w pupę i cągle się wiercił

- to akurat jeszcze się okaże. może przecież zacząć padać w każdej chwili- stwierdziła podchodząc do ławki z uśmieszkiem, po czym usiadła na niej obok Wolfganga, a po swojej drugiej stronie położyła torebkę, bo zapewne miała w niej tysiące rzeczy 'potrzebnych' kobiecie.

Zmierzył ją od stóp do głów i wspomniał coś, że ładnie dziś wygląda, a potem od razu dodał, że piękna dziś pogoda i czy nie chce przypadkiem papierosa, bo akurat ma przy sobie paczkę, którą zaraz potem wyciągnął z kieszeni czarnych sztruksów wraz z tęczowązapalniczką, której się zresztą wstydził, bo była gejowska

podziękowała mu za komplement, nawet uśmiechając się lekko pod nosem, bo wiadomo, lubiła komplementy. uznała jednak, że nie będzie palić, mimo iż to jej nałóg, ciężki do przezwyciężenia. zerknęła na jego kolorową zapalniczkę, która według niej wcale nie była gejowska, ale to zapewne przez to, że na mad. byle co robiło wrażenie xd. poinformowała go nawet, że ma fajną zapalniczkę.

Podziękował i tak przez chwilę siedzieli w milczeniu. On zaciągnął się dość mocno tak iż zabolały go płuca.
- Więc Mad... Co słychać? - zadał najbardziej banalne pytanie na jakie było go stać.

- a co może być?- zapytała odwracając głowę w jego stronę, choć ponoć nie odpowiada się pytaniem na pytanie. - widzieliśmy się wczoraj, więc niewiele się zmieniło od tamtej pory- odparła zakładając nogę na nogę i poprawiając lekko rajstopy, na kolanie. pomyślała nawet, że może tylko jej się śniło iż się widzieli, pamięc zawsze ją zawodziła.

- Mhm... - przewrócił oczami i objął ją ramieniem choc nadal w tej dloni trzymal papierosa, z ktorego dopiero co wolf strzepnal popiol. - Mogłabyś czasem nie być taka oschła. Odstraszasz facetów - powiedział złośliwie kręcąc głową z dezaprobatą .

- trudno- odparła dość obojętnym tonem po czym wzruszyła ramionami. - ale jak widać, Wolf, nie wszystkich. a przynajmniej nie ciebie, skoro jeszcze tu siedzisz- powiedziała chyba mu do ucha, uśmiechając się kącikowo, z pewną satysfakcją.

- Może wolę bardziej skomplikowane kobiety. Taki ze mnie masochista. - mrugnął do niej prawym oczkiem po czym dodał, że sama jego obecnośc czasem kruszy lód w sercach kobiet. Wypiął dumnie pierś i po ostatnim zaciagnieci sie papierosem zgasil niedopalek ktory zaczal parzyc go w palce na skraju lawki

- Nie przeceniasz czasem swoich możliwości?- zapytała, lecz wcale nie złośliwie, jej uśmiech był raczej przyjazny. po czym uważnie spoglądnęła na Wolfganga z uniesioną brwią, czekając na jego odpowiedź. zastanawiała się zawsze czemu faceci uważają, że każda kobieta na nich prędzej czy później poleci. choć, cóż, mieli jednak w tym trochę racji.

- Nie. Skądże. Wiem co mówię. - Wolfgang zawsze był święcie przekonany o swojej racji. Uważał, że nigdy się nie myli a nawet jak tak było to zręcznie odwracał od tego uwagę. - No dobra... -spojrzał na nią z góry - Powiedz mi co o mnie myślisz. Tylko szczerze. - pomyślał, że przyda mu się kilka słów prawdy

- hej, Wolfgang spokojnie. nie jesteś znowu taki zły, całkiem przystojny, czasami wkurzający...- odparła rozbawionym głosem, lekko przymykając oczy z powodu silnego słońca, które jednak było przyjemne. prawda była taka, że lubiła Wolfganga, bo był szczery, mówił co myślał, a ponadto posiadał wiele innych cech działających na jego korzyść, ale Madison nigdy nie była dobra w wyrażaniu tego co sobie myśli.

- Liczyłem na jakieś ohy i ahy z Twojej strony -skrzywił się zawiedziony a potem się roześmiał. Schylił się i odruchowo pocałował ją w czubek głowy. Potem wyprostował się i nadal na nią patrzył. Nie wiem co się z nim dzieje, ale przy niej potrafi być miły i zapomina o swoich problemach. To ciekawe

może madison powinna zostać drugą matką teresą i nawracać ludzi.
- No wiesz, wszystkie ochy i achy pozostały w mojej głowie, ja naprawdę nie potrafię mówić ludziom co o nich sądzę- odparła uśmiechając się szeroko, acz trochę niezręcznie. czasem wkurzała się na samą siebie, że ma taki charakter, ale nie była w stanie nic z tym zrobić.