Zoo

znają się?
nie znoszę zoo, znaczy nudzę się tam zawsze, ale isabella chodziła sobie i oglądała jakieś miłe zwierzątka, omijając z daleka każde terrarium, bo było straszne.

- cześć bastien - uśmiechnęła się i wzięła jednego żelka. - co słychać? i co ty tu robisz? - no bo może oboje mieli jakieś lepsze zajęcia od chodzenia po zoo, a może widocznie nie, nie wiem.

- ja? nudzę się, chyba - przyznała zgodnie z prawdą. - inspirują cię małpy? - zachichotała, patrząc na owe zwierzątka, bo pewnie właśnie do nich doszli.
sori, że tak długo

- no faktycznie - spojrzała na jakąś wyjątkowo brzydką małpę. - czuję się, jakbym patrzyła w lustro - zaśmiała się.

- okej, możemy iść. tylko nie na ciastko, bo będę gruba - stwierdziła. miejmy nadzieję, że ta obsesja na punkcie swojej wagi to nie początki anoreksji.

stał przed wejściem, opierając się o jakiś mur, który otaczał zoo, palił papierosa, przyglądając się wszystkim przechodnią. nie przepadał zbytnio za zwierzątkami, a tym bardziej za ich zapachem, ale że nique, kapryśna nique, strzebiotała od kilku dni, że chcę iść do zoo, w końcu jej uległ i teraz, przy lekko prześwitającym przez chmury słońcu, czekał na nią, z zniecierpiwością marszcząc nos.

on pewnie zobaczył ją dopiero wtedy, jak ucałowała go w policzek, bo jego wzrok całkiem niewinnie skupiony był na zgrabnych łydkach, przechodzącej po drugiej stronie ulicy w grafitowych szpilkach, dziewczyny. - cześć, skarbie. - wymruczał, kładąc dłoń na jej biodrze, lewym bodajże i musnał ją przelotnie w usta, wyrzucając niedopałek papierosa. nie zapytał, czy wchodzą, z nadzieją, że nique jeszcze się rozmyśli, toteż stał wpatrzony w jej oczy, nic nie mówiąc, tylko uśmiechając się seksownie, bowiem był pewien, że nie wiedziała, iż jego niewierny wzrok spoczął na innej kobiecie.

zrobił minę niewiniotką, błądząc palcem wskazującym swej dłoni od lini jej biustu do pępka i spowrotem, po czym triumfalnie odetchną z ulgą, kiedy to nique zaoponowała, żeby poszli w inne, zapewne dużo przyjemniejsze miejsce. - w takim razie, gdzie moja księżniczka chcę się udać? - spytał, całując ją gdzieś bliżej ucha i położył dłoń, gdzieś w okolicach jej pośladków, całkiem niewinnie, bo dzisiaj miał taki - niewinny dzień.

// zwwww.

toteż obejmując ją ramieniem i zapwne smyrając nosem, po policzku, nie omieszkając murczeć jakiś miłych słów ruszyli w stronę kawiarni, gdzie również dostaną lody i pozwolę sobie nawet, zacząć.

nie mam pojęcia, dlaczego akurat zoo, ale chloe bardzo lubiła tutaj przebywać. ogólnie widok słoni nie budził w niej odrazy. nawet wręcz przeciwnie! może dlatego też to miejsce darzyła dużą sympatią, ponieważ nigdy nie przyszła tutaj jako mała dziewczynka z tatusie, który brałby ją na rączki, pokazywał zwierzątka i takie tam. to odcisnęło spore piętno na niej. ale wytniemy to. miała różową watę i tak łaziła między tymi usranymi źwierzątkami.

kevin chyba lubił hipopotamy, osły i inne małpy, ale spokojnie, nie był fanatykiem zwierząt, nawet żadnego nie posiadał, bo był alergikiem, i teoretycznie w zoo raczej też nie powinien przebywać. miał jednak nadzieję, że nei dostanie ataku kichania, kaszlu i łzawiących oczu. patrzył na chloe zazdroszcząc jej cukrowej waty, której on niestety nie kupił.

okej, klołi bardzo lubiła watę cukrową, więc oczywiście zauważyła, że chłoptaś nie lustruje jej wzrokiem, ale o dziwo, jakąś różową cukrzynkę. no to schowała ją za plecka, żeby nie było widać, po czym posłała w stronę tajemniczego nieznajomego słodziutki uśmiech.

zaśmiał się, po czym lekko posmutniał, bo owa wata wygląda smacznie. ale oczywiście powinien był najpierw przyjrzeć się właścicielce tej pyszności, co niestety uczynił dopiero teraz. ale lepiej późno niż wcale. podszedł do niej, z całkiem sympatycznym uśmieszkiem.

dziewczyna stała plecami do małpek, które chamsko i bezszelestnie pożarły jej ukochaną watę cukrową. bardzo posmutniała, po czym zaczęła wydzierać się na małpki, że są okropne, nieuczciwe, grają nie fair, głupie i inne ubliżanka. kiedy kevin podszedł do niej, wskazała palcem i lekko go dźgnęła.
- to twoja wina!

- mogłas nie chować waty. nie rzuciłbym się na ciebie i bym jej nie zjadł, przecież- odparł uważnie się jej przyglądając z uniesioną brwią, a potem spojrzał na małpki, z nadzieją że nic im się nie stanie od słodkości. ale miał jeszcze większą nadzieje, że nikt z obsługi nie nakrzyczy na nich za karmienie zwierząt z racji panującego zakazu.

zauważył, że przejmuje się napisem, a raczej zakazem. pokiwała tylko głową, po czym zaśmiała się bardzo dźwięcznie. ona nie bała się, że ktoś na nią nakrzyczy. sama może napyskować no i się skończy dla tej osoby święto lasu, więc jej to lotto.
- tutaj pisz, że masz nie karmić bananami małpek. skąd wiesz, że na przykład nie jedzą wat cukrowych? - wzruszyła ramionami - chodźmy kupić następną.

chciał jej powiedzieć, że jest mało rozgarnięta myśląc lub też tylko udając że chodzi o same banany, bo wiadomo chodzilo ogólnie o jedzonko. jednak nie był aż tak niemiły, więc zachował to dla siebie.
- no dobra, skoro chcesz- wzruszył ramionami, bo przez te paskudne małpy patrzące na nich wielkimi ślepiami odechciało mu się czekogolwiek. chyba jednak nie przyjdzie więcej do zoo!

- chciałabym zaadoptować takową - uśmiechnęła się na samą myśl - one są urocze. przewijałabym je, karmiła, opiekowałabym się i bardzo kochała takiego futrzaka - rozgadała się, bo mimo wszystko nie mogła obrazić się na małpkę. może po prostu była głodna? człowiek bez jedzenia często traci swój pomyślunek, a chloe stara się być tolerancyjna. podeszli więc do tej budki z watą cukrową.
- yy... jak masz na imię tak w ogóle? - zaśmiała się - chcemy maxi, co nie?

- kevin- przedstawił się więc, bo faktycznie wypadałoby w końcu, po czym skinał tylko głową, żeby faktycznie wzięła maxi. - ja jednak bym nie chciał. chociaż małe szympansy są całkiem fajne, tak myślę- zastanowił się przez chwilę wbijając swój wzrok w jakieś małe dzieci, biegające jak szalone. nie przepadał za dziećmi, mhm.

gdyby dzieci zamienić na małpki, to by pewnie lubiła. ale niestety nie ma tak dobrze, więc nie lubi. spojrzała więc na kevina z uśmiechem jednokącikowym, po czym również się przedstawiła, bo tego wymaga kultura, grzeczność. chociaż nie, nie, nie można chloe nazwać pokorną.
- jestem chloe tak w ogóle - i wzięła tę maksi watę i widelczyk - będę sobie odkrajać.

zaśmiał się, bo nie widział jeszcze gdyby ktokolwiek jadł watę widelczykiem. ale spokojnie, był chyba wyrozumiały i już nic nie było go w stanie zdziwić. spodobało mu się jej imię, bo ładnie brzmiało.
- zawsze robisz wszystko inaczej niż inni?- zapytał mając na myśli jedzenie waty widelczykiem, i ogólnie uważanie małp za urocze.

a ona uważała, że nie robi nic dziwnego/nadzwyczajnego. jest po prostu sobą. nie zrozumiała też, dlaczego kevin zaśmiał się z jej widelczyka. przecież wiadomo, że chodzi o higienę osobistą i różne takie pierdasy, na które niestety dość sporą uwagę zwraca chloe. ma raczej manię czystości. nie znosi brudu, więc sama nie wiem, czemu wcześniej napisałam, że lubi zoo. może to rzeczywiście jest jakiś wybryk natury, he he.
- co masz na myśli? - dziabnęła więc watę widelczykiem. nieplastikowym.

- na przykład to- wskazał na widelczyk, z sympatycznym uśmiechem. - i pewnie jeszcze mase innych tego typu rzeczy, których o tobie nie wiem- dodał patrząc na nią z zainteresowaniem. to całkiem dobrze, że była sobą, a nie udawała nikogo innego, mhm. ale fakt, w zoo raczej nie jest specjalnie czysto i trochę śmierdzi ; d