tesco

ja nie chodzę do tesco, bo kiedyś miałyśmy taką wpadkę z koleżankami, że omfg ! ; d
odwróciła się gwałtownie, stwierdzając, że nie bierze żadnego, złowrogiego jogurtu i wpadła wprost na jadącego juliena, ale na szczęście nie na jego wózek. odbiła się od jego całkiem muskularnego, ale miękkiego ramienia i miłej, zapewne wypranej w "tamto" koszulki, po czym łapiąc równowagę, potarła swój nos.

zmarszczyła nos, trochę obolały nos, po czym pokręciła przecząco głową. - jeszcze żyję. - bąknęła, wkładając ręce do kieszeni sweterka i przeniosła wzrok na koszyk juliena, w którym były owe jogurty. ugryzła się w język, przed wydukaniem czegoś na kształ, że będzie gruby, bo jego raczej to nie zajmowało i uśmiechnęła się przyjaźnie. - w sumie to ja przepraszam. - dodała, wzruszając delikatnie ramionami, bo przecież, jakby uważała, to by w niego nie weszła, c'nie.

pewnie uderzyła go niekontrolowanie, łagodnie i delikatnie, jak to na dziwczynę przystało w ramię, po czym łapiąc się go pod ramię, poczłapała za nim, spoglądając w głąb swojego koszyka, ażeby odpowiedzieć mu na zadane pytanie, co też kupuje, ale jej oczom ukazał się pusty koszyk, toteż wzruszyła ramionami i wsadziła go do wózka juliena. - nic. - skwitowała, uśmiechając się łobuzersko.

- a czy ja wyglądam na głodującą kobietę? - spytała, wyciągając owe zupki, bo stwierdziła, że jak na niego i nanou, to jednak za dużo,a w razie czego, zawsze pod ręką jest sklep i można zrobić zakupy, ehe. zapewne zostawiła kilka lepszych zupek i popchnęła wózek, ciągnąc juliena za sobą. - co jeszcze masz kupić? - spytała, spoglądając na niego kątem oka.

wzruszyła ramionami, stając przy kasie, tuż obok juliena. - nareszcie upragnione wakacje i nic więcej. - uśmiechnęła się łagodnie, wkładając ręce do kieszeni sweterka. jej życie było zbyt monotonne, aby było ciekawe i można był o nim opowiadać, toteż zawsze skracała swoje odpowiedzi na ten temat do minimum. - a u ciebie? - spytała, unosząc pytająco brew, bo nawet była ciekawa z kim się umówił.

przyszedł właśnie zrobić zakupy, i chodził sobie z koszykiem między półeczkami, brawa dla niego <3

więc przyszła na zakupy, machając w prawo i w lewo jakimś koszykiem, prawie jak czerwony kapturek. zastanawiała się czego jej brakuje i skierowała się do jakiegoś działu ze słodyczami.

właśnie szedł w tamym kierunku, kiedy to natknął się na bellę, zupełnie przez przypadek. spojrzał się na nią i wziął do koszyka jakieś swoje ulubione żelki. miał w koszyku już wino i takie tam fajne inne rzeczy potrzebne na jakąś kolację romantyczną, prawda. - hm, e, no, cześć. - mruknął do niej, skoro już na siebie wpadli.

- cześć - odpowiedziała całkiem obojętnie, wkładając do koszyka jakąś czekoladę w stylu nussbeissera, jakkolwiek się to pisze, czy coś takiego. zerknęła na niego kątem oka, ogólnie starając się na niego nie patrzeć, bo po tym co powiedział jej bastien i co przeczytała na plo, pewnie była na niego wściekła, no cóż.

czuł się bardzo niezręcznie, pewnie doskonale wiedziała już o jego nowej dziewczynie, ikeline, której nawet ostatnio powiedzial, że mu bardzo na niej zależy, ale cóż, prawda była chyba z lekka inna. spojrzał się na bellę i się głupio uśmiechnął. oparł się o jakąś półkę i patrzył na to co ma w koszyku. - mhm, co u ciebie? - zapytał.

zmrużyła oczy, pewnie mając ochotę stąd sobie po prostu pójść, albo udawać, że go nie zna, ale pewnie była za dobrze wychowana, czy coś takiego.
- w porządku. a u ciebie i u ikeline? - uśmiechnęła się słodko i wreszcie na niego spojrzała.

wywrócił tylko oczami i wziął sobie jakąś czekoladę do koszyka. - wszystko okej, na razie. chyba. a co u ciebie i jonathana, bo o ile to wiem, właśnie z nim mnie zdradziłaś moja kochana isabello. - powiedział całkiem złośliwie i pewnie się ironicznie tylko do niej uśmiechnął, jakby się nienawidzili ;d

bo pewnie się nienawidzili, albo to tylko kwestia czasu. ;d nie no, nie wiem.
- nie mam pojęcia - powiedziała, bo właściwie dość dawno nie widziała się z jonathanem, więc naprawdę nie wiedziała co u niego, zresztą stwierdziła, że to nie sprawa maxa. - i chyba wcale nie byłeś lepszy ode mnie - wzruszyła ramionami, spacerując powoli wśród półek i szukając czegoś dobrego.

poszedł za nią i tylko się jej przyglądał z zaciekawieniem. - hm, no popatrz popatrz, widocznie wszystko było przeciwko nam! nawet to, że w tym samym czasie się zdradziliśmy - uśmiechnął się do jakiejś miłej pani, która proponowała mu coś do jedzenia, pewnie spróbował i wziął to coś do koszyka. poszedł dalej za bellą więc. - mam nadzieję, że z nim będziesz szczęśliwa, mała - mruknął.

- nie, nie będę. znaczy nie jesteśmy razem i nie będziemy, ale to chyba nie twoja sprawa - wrzuciła do koszyka jakieś orzeszki w czekoladzie. no bo właściwie jonathan jej powiedział, że nic do niej nie czuje, więc miała rację, mówiąc, że nie będą razem. pewnie zostanie zakonnicą, albo starą panną. ;d

/zw

tak, a on będzie żył w szczęśliwym związku, zapomni o belli i będzie cudownym ojcem xd uśmiechnął się do siebie i wziął sobie coś do spaghetti, bo tym razem ugotuje sobie spaghetti, pewnie wziął sos czy coś takiego. przyjrzał się jej i potem przeniósł wzrok na kasę. - mhm, no tak, to nie moja sprawa. ja tam zamierzam być szczęśliwy z ike. - mruknął.

- dopóki nie zaczniesz jej zdradzać - powiedziała, może nawet dość głośno, ale bez przesady, nie na cały sklep. okej, pewnie mimo tego, że już nie byli razem, to nadal była zazdrosna, ale miała nadzieję, że zbytnio po niej tego nie widać.

- nie zdradzę jej, nawet nie zamierzam. ikeline to wartościowa dziewczyna, zależy mi na niej - powiedział całkiem spokojnie i spojrzał się na jakąś półkę. oczywiście, że widział, że jest o niego zazdrosna, ale nic o tym właściwie nie mówił, siedział tylko cicho i przyglądał się jej zupełnie z daleka.

pewnie stała do niego tyłem, ale kiedy to powiedział, odwróciła się tak energicznie, że aż stuknęła koszykiem w półkę, na szczęście nic nie przewracając. zamrugała kilka razy oczami, starając się nie rozpłakać, ani nic takiego.
- świetnie. w takim razie fajnie wiedzieć, że nigdy ci na mnie nie zależało - odwróciła się z powrotem, opierając się ramieniem o jakąś półkę i czytając skład czegośtam, jakby ją to interesowało. pewnie po prostu chciała się czymś zająć.

- nie, no, może i mi zależało, ale nasza historia dawno skończyła się już na samym końcu naszego związku, czyli dokładnie już jakieś pół roku temu. było fajnie, starałem się, ale nie wyszło, po prostu znalazłem kogoś innego, kto wydawał mi się znacznie bardziej odpowiedni do moich obecnych wymagań. z resztą, jak się okazało, ty poleciałaś też na pana romantyka, nie czepiaj sie mnie. - powiedział całkiem jak na niego spokojnym tonem, prawda.

zaczynała powoli żałować, że przespała się z jonathanem, ale tak czy siak, w końcu kłamstwo maxa pewnie wyszłoby na jaw, prędzej czy później.
- po pierwsze, wcale się nie czepiam. po drugie, na nikogo nie poleciałam, a po trzecie, skoro skończyło się pół roku temu, to nie rozumiem po co dawałeś mi jakiekolwiek nadzieje. zresztą nieważne, nienawidzę cię, maxxie.

- nie poleciałaś na niego i pewnie opierałaś się jak miał ochotę na seks, co? chyba ci nie wierzę, serio. a dawałem ci jakąkolwiek nadzieję, bo myślałem że nic nie wyjdzie z ikeline, ale wyszło, i proszę bardzo. no widzisz, jak fajnie się rozumiemy, że oboje się teraz nienawidzimy? coś zupełnie jak nasz andrew, martinique i julien, też tworzyli razem jeden wielki i śliczny trójkącik - powiedział całkiem ironicznie.

- och, no tak - pokiwała głową. - więc miałam być wyjściem awaryjnym, jeśli nie wyszłoby ci z ikeline - powiedziała całkiem cicho, idąc w stronę kasy, bo wreszcie zmniejszyła się kolejka. - aha, a tak na marginesie to wyjeżdżam - powiedziała, chociaż w zasadzie sama nie wiedziała po co, może po prostu chciała, żeby maxxie o tym wiedział.

stanął za nią w kasie i ylko zaczął się bawić kołnierzykiem od swojej koszuli. przyjrzał się swoim paznokciom i mruknął najpierw coś do siebie, potem zaś odchrząknął i wziął jeszcze sobie gumę do żucia. - wyjeżdżasz przeze mnie, czy dlatego, że musisz, co? przecież jeżeli jestem ja problemem, nie musisz wyjeżdżać, możesz tylko i wyłącznie o mnie zapomnieć - powiedział do niej spokojnie.

- mówisz jakby to było takie proste - mruknęła, w sumie sama do siebie, mając nadzieję, że jej nie usłyszy. przez przypadek trąciła jakąś starszą kobietę koszykiem, więc uśmiechnęła się do niej przepraszająco, a może raczej uniosła tylko jeden kącik ust, bo właściwie na uśmiech nie było jej chyba stać. - wyjeżdżam, bo mam taki kaprys. może być?