Kongens Nytorv Metro Station

stała w metrze, trzymając się rurki i ciężko oddychając. zastanawiała się, co ją skusiło do tego, żeby w taki duszny dzień jechać metrem i męczyć się z tyloma, przyklejonymi osobami do siebie. stwierdziła, że musi zacząć kiedyś, w końcu myśleć racjonalnie, a teraz pozostało jej tylko opanować złość, która w niej narastała. westchnęła, odwracając głowę w bok i próbowała spojrzeć przez okno, żeby zobaczyć, gdzie właściwie jest, ale nic nie widziała.

phillip zapewne również stał w tym metrze, czując się jak sardynka w puszce, albo inna rybka upchnięta wraz z innymi. miał twarz przyklejoną do szyby, niemal nie stratowała go jakaś babcia, która rozpychała się na lewo i prawo, i prawie przytrzasnęły go drzwi. wyklinał pod nosem, starając się chwycić czegokolwiek, co pozwoliłoby mu na dalszą podróż metrem, choć cieszył się, że zostały jeszcze tylko trzy przystanki, choć nie wykluczone, ze nie wysiądzie na najbliższym. nie widział nic poza głowami innych 'sardynek'.

stukała paznokciem o rurkę, kiedy nagle została gwałtownie popchnięta przez jakiegoś dresa, który właśnie, szczęśliwy wysiadał z metra i nie zwracał uwagi na nikogo. vianne straciła równowagę i wpadła na phillipa, łapiąc się jego ramienia, dość mocno. syknęła, pełna złości i miała ochotę rzucić jakieś niemiłe słowo w stronę dresa, ale zacisnęła wargi i odwróciła głowę w stronę "czegoś" na co wpadła i na czym się uwiesiła. tym "czymś" okazał się całkiem przystojny chłopak, to jest phillip, zamrugała kilkakrtonie rzęsami i odsunęła się od niego, jak tylko było to możliwe, więc zapewne o parę centymetrów i zabrała swoją dłoń, którą nadal zaciskała na jego ramieniu. - przepraszam. - wymruczała, uśmiechając się nieznacznie.

nie czuł się zbyt zdziwiony owym wydarzeniem, może nawet przeczuwał, że prędzej czy później ktoś na niego wpadnie, tudzież się go złapie. zapewne, przez vianne przywarł do szyby jeszcze bardziej, wykrzywiając usta z niezadowoleniem. kiedy jednak trochę się ogarnął i doszedł do wniosku, że to ładna dziewczyna, a nie stara babcia uśmiechnął się łagodnie.
- nic nie szkodzi. zważywszy na te tłumy, mogę ci wybaczyć- powiedział z kącikowym uśmiechem patrząc na twarz vianne, którą aktualnie miał tuż przed swoimi oczami.

ponownie złapała się rurki, zakładając niesforny kosmyk włosów za ucho. - zastanawiam się, co właściwie tu robię. - wymruczała, ogarniając wzrokiem głowy większości ludzi znajdujących się niedaleko niej, po czym marszcząc nos, spojrzała na phillipa i uśmiechnęła się całkiem przyjemnie, kiedy zorientowała się, że przygląda się jej, choć w tych okolicznościach to wcale nie było nic dziwnego.

- to co inni. jedziesz gdzieś- odparł, bardzo błyskotliwie, po czym uśmiechnął się szeroko. - może miałaś problem ze znalezieniem taksówki i metro było najlepszym rozwiązaniem?- zaproponował jej taką odpowiedź, bo sam nie przepadał za środkami transportu publicznego. chociażby z powodów takich jak ów tłum jak i tych, że może po prostu nie wypadało mu, przystojnemu, bogatemu filipkowi korzystać z metra.

- całkiem możliwe. - odparła - bo sama do końca nie wiedziała, co robiła w tym okropnym metrze, pomiędzy tymi okropnymi ludźmi - wzdychając i przestępując z nogi na nogę. - następny przystanek jest mój. - powiedziała, uśmiechając się entuzjastycznie, po czym oblizała spierzchnięte wargi, które już nie krwawiły. spojrzała na phillipa, który nadal był przylepiony do szyby i roześmiała się cicho. - wyglądasz całkiem zabawnie. - rzuciła, uśmiechając się szelmowsko.

- ty też wyglądałaś, kiedy tak kurczowo trzymałaś sie tej srebrnej rurki z miną mówiącą 'zabierzcie ich ode mnie, bo dłużej tego nie zniosę'- powiedział po czym do niej mrugnął. prawda wyszła na jaw, phillip przyglądał się vianne już wcześniej, ale to w końcu normalne, bo stali blisko siebie. - chyba też wysiądę na następnym przystanku- dodał uśmiechając się łobuzersko, po czym zrobił mały krok w przód, bo zniknęła niewielka część tłumów, więc było czym oddychać.

chciała szturchnąć go w żebro, ale stwierdziła, całkiem trafnie, że lepiej tego nie robić, więc pewnie wystawiła tylko czubek języka w stronę phillipa, uśmiechając się później sympatycznie. - wysiądziesz? - powtórzyła, trochę pytająco, składając usta w dziubek. - mhm. - dodała, kiwając głową z aprobatą, po czym odwróciła ją w bok, uśmiechając się kącikowo, by później przechylić ją w lewo i spojrzeć przez okno.

rozglądnął się uśmiechając jednocześnie pod nosem, bo nie było już takich tłumów jak jeszcze chwilę przedtem, co nie zmienia faktu, że wciąż było sporo ludzi.
- wysiądę. nie wytrzymam tutaj dłużej, sam. bez żadnego towarzystwa- powiedział patrząc na vianne kątem oka. zdecydowanie bardziej od podróży metrem, wolał przespacerowanie się do domu, co było z pewnością lepszą opcją mimo niezbyt sprzyjającej pogody.

- tak, to zrozumiałe. - odparła, spoglądając na phillipa z całkiem poważnym wyrazem twarzy, kiwając głową z aprobatą, po czym uśmiechnęła się kokieteryjnie, zakładajac pasmo włosów za ucho. kiedy metro stanęło, odetchnęła z ulgą i rzuciwszy porozumiewawcze spojrzenie phillipowi, a może bardziej pytające, czy aby na pewno wysiada, wyszła na zewnątrz i kiedy poczuła, że tutaj jest dużo więcej wolego miejsca, wzięła głęboki oddech, odchylając głowę w tył i spoglądając w górę z uśmiechem pełnym zadowolenia.

wyszedł za nią, cały i zdrów, nie licząc tego że miał trochę poobijane plecy. uśmiechnął się przyspieszając kroku, tak że teraz szedł obok niej.
- więc, w którą stronę idziesz?- zapytał rozglądając się, bo jedno wyjcie z metra było po jego lewej, a drugie po prawej stronie. on oczywiście wybierze to, na które zdecyduje się vianne, skoro i tak wysiadł nie na swoim przystanku.

przystanęła, spoglądając w obie strony, po czym wskazała palcem prawą stronę, w którą zaraz ruszyła, po tym jak uśmiechnęła się łagodnie do phillipa. - teraz przydałaby się dobra kawa na świeżym powietrzu. - stwierdziła, przygryzając dolną wargę i wygładzając koszulkę na ramieniu. - zapraszam cię na nią. - dodała, odwracając głową w stronę phillipa z entuzjastycznym uśmiechem i rozbawieniem w oczach.

- łał. to znaczy miło z twojej strony, chociaż uważam, że to ja powinienem cię na nią zaprosić- odparł uśmiechając się przyjaźnie, po czym zapewne poszli kupić ową kawę, i w ogóle poszli gdzieś na to świeże powietrze xd. zacznij ; p

nanou nie lubiła metro, ale była zmuszona wracać nim do domu. więc teraz, niecierpliwie czekając na przyjazd odpowiedniej linii i stukała nerwowo obcasem!

ja też nie lubię, przez zespół brata miley xd
eddie stał gdzieś na stacji, czekając na przyjazd metra. nonszalancko ręce miał schowane w kieszeniach wytartych dżinsów i przyglądał sie swoim znoszonym konwersom. kiedy metro nadjechało wsiadł do niego, spiesząc się, zeby zająć dobre miejsce, bo jak zwykle było strasznie tłoczno. podejrzewam, ze się brzydko wepchnął.

no to jest jakaś porażka w ogóle! xd
dziwnym trafem ona także wsiadała do tego samego metra, dodam nawet, że do tych samych drzwi co eddie, więc poczuła jakiś dziwny ścisk i jednym ruchem była wypchnięta, co przyjęła z lekkim zdenerwowaniem. - ja pierdole, nie ma to jak kultura - mruknęła, wchodząc znów do środka, tym razem z powodzeniem! pewnie ją podeptał. mogą się znać, mogą też mieć jakąś przeszłość za sobą i pieprzyć się też mogą, ogólnie to feel free! dodałabym pewnie twoje imię jeszcze, ale nie znam! albo zapomniałam.

bo moje imię jest tajne:) choć olka kocha go nadużywać, pozdrawiamy.
wzruszył tylko ramionami odwrócił się w stronę nanou, chcąc odpowiedzieć jakąś celną ripostą, ale kiedy ją ujrzał na chwilę zamarł - nanou? - zapytał niepewnie, bo miał wrażenie, ze stoi przed nim koszmar jego dzieciństwa! córka przyjaciela jego ojca, z którą musiał spędzać każde wakacje i znosić upokorzenia, kiedy zadawała mu ciosy łopatką po głowie i nie mógł jej nawet oddać! kiedyś próbował, ale mama go okrzyczała, mówiąc, że kobiet nie można nawet kwiatkiem uderzyć. a miał wtedy zaledwie 7 lat, skąd miał wiedzieć.
podrapał sie po głowie i uśmiechnął, bo zrobilo mu sie głupio trochę.

tak, pozdro!
hm, jak widać nanou od małego była potworem, więc teraz, wpatrując się w eddiego, który był jej pierwszą skrytą i nieszczęśliwą miłością, zrobiło jej się bynajmniej dziwnie. pewnie stała by tak dalej, patrząc na niego, kiedy jakaś starsza pani zaczęła się między nimi przepychać. - eddie! - okej, z jej głosu można było łatwo odczytać, że naprawdę się cieszyła. - to znaczy ten, przepraszam za te wulgaryzmy w twoim kierunku - pocałowała go pewnie w policzek, no co się będzie... i uśmiechnęła też, może lekko nieśmiało.

- nie no, spoko. to ja się nie powinienem wpychać - powiedział szybko, biorąc winę na siebie, żeby pokazać, że posiada jakieś resztki owej kultury. - fajnie cie widzieć. i to jeszcze tutaj, w życiu bym się nie spodziewał - wyszczerzył się do niej, ukazując szereg równych białych zębów. staruszka się nie przejął, zdążył się przyzwyczaić do tego, że w metrze co chwila ktos go depcze, maca, popycha, przesuwa, etc.

- ach tak, właśnie. co ty tutaj robisz? - spytała, z czystej ciekawości. rozglądała się też po metrze, czy nie ma jakiś terrorystów i czy to akurat nie jest już jej przystanek. no, w każdym bądź razie nie był. terrorystów też nie było. przygryzła wargę. - w każdym bądź razie mam nadzieję, że wybaczyłeś mi to bicie łopatką i innymi narzędziami? - to było pytanie retoryczne wręcz, pewnie się zaśmiała na wspomnienie lat dzieciństwa i złamanego serduszka przez eddiego właśnie. miała traumę xd

- mieszkam. od niedawna - mrugnął do niej - jak będziesz miała ochotę, możesz do mnie wbijać o każdej porze dnia i nocy - uśmiechnął się, posyłając jej jeden ze swoich seksownych uśmiechów. trzeba mu wybaczyć, ale flirtował ze wszystkim co sie rusza, wliczając miłą, ale starą panią stenię, sąsiadkę z naprzeciwka. zaśmiał sie, kiedy wspomniała ich nieco burzliwe dzieciństwo - mam uraz do dziś, nan!

- uważaj, bo jeszcze wbiję w najbardziej niespodziewanym momencie - uniosła brwi ku górze, przez co wydawała się zupełnie seksowna. znaczy była seksi, ale chyba nie pobije eddiego, bo kocham hiltona ;d zaśmiała się pod nosem, poprawiając mu kołnierzyk od... czegoś tam, co miał na sobie. - kurczę, skąd ja mogłam wiedzieć, że tak się nie robi? znaczy, kiedy się dowiedziałam to było już za późno - mr, uśmiechnęła się niewinnie i pewnie znów wychyliła się, sprawdzić czy aby nie powinna wysiadać.

- no cóż, wtedy cos zaradzimy - może eddie lubował sie w trójkątach! ale pewnie to była tylko jedna z jego wielu fantazji erotycznych. uśmiechnął sie do niej, odruchowo dotykając swojego kołnierzyka od pastelowej polówki lacoste. musiał to zrobić, może cierpiał na nerwicę natręctw jak detektyw monk. chociaż tak źle z nim nie było. - nie wiem, powinnaś sie domyślić, albo słuchać rodziców - wzruszył ramionami, lustrując ja wzrokiem. wyrosła na całkiem seksi i do rzeczy panienkę, fiu fiu.