Hans Christian Andersen Museum

madison chyba miała ochotę poudawać dzisiaj małą dziewczynkę i oderwać się od wszystkiego. siedziała gdzieś przed budynkiem, z oddali patrząc na niego. w jej wieku chyba nie wypadało siedzieć razem z dziewięciolatkami i palić w ich towarzystwie papierosa, co ona właśnie w tym momencie czyniła.

siedział obok madison, bo pewnie przyszli tu razem, również paląc papierosa i przyglądał się tym panią w miłych sukienka, trochę marszcząc nos, bo owe szerokie uszycia, nie pozwalały mu dojrzeć kształtów nóg i tyłka pań. - strasznie tu nudno. - wymruczał, mierząc wzrokiem, jakiegoś przebranego pana i o mało nie wybuchnął śmiechem, stwierdzając w duchu, że on nie mógłby w czymś takim wyjść.

- nic na to nie poradzę. przecież nie wskoczę w taką kieckę i nie zacznę śpiewać czy tańczyć, żeby rozbawić jednego, znudzonego marcusa- odparła uśmiechając się na samą myśl o tym. owa sukienka wcale by do niej nie pasowała, jedyne co mogłaby zrobić to chyba striptiz, bo wątpiła czy marcusa zadowoliłoby jej śpiewanie, w którym i tak nigdy nie była dobra.

pewnie też pomyślał o owym striptizie, po uśmiechnął się łobuzersko pod nosem. - no tak, nie jesteś zdolna do takich poświęceń, przynajmniej dla mnie. - wymruczał i wydął dolną wargę, poprawiając się na ławeczce, na której siedzieli. dopalił papierosa, po czym niedopałek rzucił na ziemię i przydeptał go podeszwą swojego conversa.

- pocieszę cię, dla nikogo bym tego nie zrobiła. no chyba, że byłabym pijana, albo ktoś naprawdę ładnie by poprosił- zaśmiała się wydmuchując dym i patrząc na jego białą smugę. nie wyobrażała sobie siebie stojącej na tych schodkach i zabawiającej dzieci, za którymi i tak nie przepadała. zrobienie z siebie takiej idiotki, to musiałoby być naprawdę straszne.

- więc bardzo ładnie cię proszę, madison. - rzekł błagalnie i uklęknął przed nią, łagodnie zamykając jej dłoń w swoich z ujmującym uśmiechem. - i co ty na to? - spytał, nadal przed nią klęcząc z uniesioną w górę lewą brwią. zachowywał pełną powagę, pomimo tego, że w środku śmiał się do wypuku.

- na boga, marcus. wyglądasz niemal jakbyś mi się oświadczał- odparła próbując powstrzymać się od śmiechu, co wcale nie było łatwe. - gdybym odebrała twoją prośbę na poważnie, to zapewne bym to dla ciebie zrobiła- odparła, niby obojętnym tonem głosu przenosząc wzrok z marcusa gdzieś w bok. może był pierwszym facetem i zapewne ostatnim, który kiedykolwiek przed nią uklęknął.

- bo to prawie jak oświadczyny, które odrzuciłaś, łamiąc mi serce. - powiedział, spuszczając wzrok na ich dłonie, bo dłoń madison nadal tkwiła w jego dłoniach, po czym zabrał swoje ręce i wstał z kolan z zachmurzoną miną. - tak oto sprawdzałem, czy przyjęłabyś moje oświadczyny, ale teraz widzę, że nie. - dodał, ciężko wzdychając i spojrzał przed siebie na ową grupkę poprzebieranych i śmiesznych ludzi. prawda, że nie mówił tego wszystkiego poważnie, ale wczuł się trochę. ; d

- nie smuć się, mój kochany marcusie- odparła całując go pospiesznie w policzek. - po prostu nie mogłam pozwolić, aby ci przystojni panowie...- wskazała teatralnym gestem na owych grubych panów w przebraniu. - myśleli iż jestem zajęta- dodała z powagą, zakładając nogę na nogę, a następnie splotła dłonie, układając je na kolanie.

- po prostu mnie nie kochasz, powiedzmy to sobie. - skwitował, nie patrząc na nią, bo wydawało mu się, ze jak tylko zerknie na nią kątem oka, to zacznie się śmiać, a nie może pozwolić sobie na taką wpadkę, aha. ; d wzruszył zrezygnowany ramionami.

- no wiesz, marcusie- oburzyła się, akcentując jego ładnie brzmiące imię i odwracając do niego plecami, po czym skrzyżowała ręce na piersiach. - jak możesz wątpić w moją wielką miłość!- powiedziała z uśmiechem na twarzy, przez co i ton jej głosu wcale nie mógł zabrzmieć tak jakby sobie tego życzyła czyli poważnie.

- z powodów takowych, że w tym momencie nabijasz się ze mnie, a ja jestem najpowaznieszym na świecie mężczyzną ze złamanym sercem. - wyrecytował, wolno i skrupulatnie, dokładnie wypowiadając każde słowo. - przykro mi z tego powodu, madison. - dodał z nutką dramaturgii w głosie i spuścił głowę, żeby nie zobaczyła, że uśmiecha się pod nosem.

szybko odwróciła się w jego stronę, z ogromną powagą wypisaną na twarzy, która rzecz jasna była jednak udawana.
- wybacz. ale nie jestem jeszcze gotowa na bycie żoną czy matką. poza tym. jak to sobie wyobrażasz? moje sąsiadki cię nie tolerują! nie przeżyłabym tego, gdyby napotykały cię z ich strony jakieś nieprzyjemności- odparła wyginając usta w lekką podkówkę. - przepraszam, że złamałam ci serce!- krzyknęła, głosem pełnym rozpaczy.

wziął głęboki, ciężki oddech, który pomógł mu się opanować, po owych słowach, które wypowiedziała madsion, po czym spojrzał na nią oczyma pełnymi entuzjazmu i nadzieji. - a więc jednak czujesz coś do mnie, bo martwisz się o mnie. - powiedział cicho, rozanielonym głosem z łagodnym, pełnym szczęścia uśmiechem.

- oczywiście. mówiłam ci przecież, żebyś w to nie wątpił!- odparła marszcząc czoło, po czym pacnęła marcusa w ramię, bo nie mogła już dłużej tego znieść, dlatego też wybuchnęła głośnym, uroczym śmiechem. - z nami faktycznie jest coś nie tak- stwierdziła kiedy udało jej się trochę opanować emocje.

on pewnie również zaniósł się głośnym, ale przyjemnym śmiechem i trzymał się za brzuch. - dlaczego od razu: "nie tak"? - spytał, uśmiechając się szelmowsko, po czym wziął głęboki oddech, żeby się uspokoić, bo wydawało mu się, że zaraz dostanie czkawki od tego śmiechu. xd

- a czy takie zachowanie jak nasze wydaje ci się być w pełni normalne?- zapytała, unosząc do góry brew, po czym korzystając z okazji że marcus nie zdążył wydobyć z siebie jeszcze żadnego słowa zastanowiła się chwilę. - chociaż jakby spojrzeć na to od innej strony, to nie wyobrażam nas sobie jako poważnego marcusa i równie poważnej madison, których nie stać nawet na drobny żarcik- stwierdziła drapiąc się lekko po nagim przedramieniu, które zapewne miało ten zaszczyt bycia ukąszonym przez komara krwiopijce.

- ja również nie wyborażam sobie nas poważnymi, dlatego też jest to normalne. - powiedział szczerząc się w przyjaznym uśmiechu. - i wiesz, co, madison? - dodał, drapiąc się po skroni. - musisz przyjść na moją pierwszą prawniczą rozprawę, tam zobaczysz moją drugą twarz. - powiedział, po czym wybuchnął śmiechem, bo nie widział siebie w roli prawnika, jak i wszyscy inni, oprócz jego ojca. ;c

- drugą twarz? posiadasz takową?- zapytała patrząc na niego uważnie. ponoć wszyscy ludzie mieli swoje inne oblicze, ale tego marcusowego mimo tak długiej znajomości nie miała jeszcze okazji zobaczyć. - chciałabym. oczywiście jeśli faktycznie zostaniesz prawnikiem- skinęła głową. w tym momencie mówiła naprawdę poważnie. była ciekawa, czy marcus poradziłby sobie w tej roli.

przebrnąć przez studia marcusowi nie będzie trudno, bo nauka nie jest dla niego złem koniecznym, gdyż całkiem dobrze przysparza wiedzę, ale kiedy znajdzie się na sali sądowej, nie jestem pewna, jak i on, czy uda mu się obronić kogokolwiek. - racja, jeśli nim zostanę. - powiedział, uśmiechając się lewo kącikowo - dziarsko. nie byłby zrozpaczony, gdyby jednak owym prawnikiem nie został.

madison uważała, że byłby w stanie. zmrużyła lekko oczy, chyba nawet wyobrażając sobie marcusa na sądowej sali.
- a ty w takim razie możesz przyjść kiedyś na jedno z moich baletowych przedstawień- powiedziała, nadal nie otwierając w pełni oczu. ostatnio balet stał gdzieś zupełnie z tyłu, ale mad. nadal uczestniczyła w ćwiczeniach. - tylko nie gwarantuję, że jak zobaczę cię na widowni to nie spieprzę całego układu, nie wybuchnę dzikim śmiechem i się nie wywrócę- dodała, woląc przygotować go na taką ewentualność. w końcu i tak wybierała się na historię sztuki, więc prędzej czy później pewnie da sobie spokój z baletem.

- moja droga madison. - zaczął, uśmiechając się przyjaźnie i kładać dłoń na jej ramieniu. - ja zachowam podczas występu pełną powagę, żeby cię nie dekoncentrować bardziej, niż samym moim przyjściem, a dopiero po przedstawieniu zacznę się śmiać i jeśli pozwolisz, będę się z ciebie nabijał. - dodał, uśmiechając się łobuzersko, po czym zabrał dłoń z jej ramienia, pospiesznie całując ją w policzek. roześmiał się wystawiając swoje białe i równe zęby, po czym powrócił do powagi i spojrzał z nikłym uśmiechem na madison.

- niby dlaczego po występie miałbyś się ze mnie nabijać?- zapytała unosząc podejrzliwie brew i równie podejrzliwie patrząc na marcusa. - aż tak źle wyglądam w tej baletowej sukience?- zapytała uśmiechając się szeroko, z nadzieją, że aż tak źle to mimo wszystko nie jest. właśnie tak, sama obecność marcusa na sali by ją rozbawiła, więc nawet jeśli nie stroiłby do niej głupich min w trakcie występu to i tak coś by zepsuła.

- bo i tak byś coś spieprzyła. - powiedział, uśmiechając się szeroko, przy czym wystawił rząd swoich zębów. - a w sukience baletowej wyglądasz uroczo, skarbie. - dodał, kiwając głową z aprobatą i ujmującym uśmiechem. przynajmniej miał taką nadzieję, bo madison nigdy nie chciała mu się pokazać w baletowej sukience, zawsze wymyślając milion powodów, które przemawiały za tym, że teraz nie może jej włożyć.