Biblioteka Królewska

- oooo. miło mi - powiedziała i pocałowała go w nos. normalnie nie lubiła opiekuńczości, ale jak do tej pory doświadczała jej tylko ze strony rodziców (nadmierna) i brata (doprowadzająca do szału z nutą robienia na złość) - chodź ruszymy się w jakieś bardziej odpowiednie miejsce, bo na razie torujemy ludziom drogę - bo rzeczywiście, stali na środku chodnika a ludzie omijali ich patrząc się dosyć dziwnie.

napił się jeszcze wody. właściwie to dopił ją do końca, wiec wyrzucił butelkę do kosza obok. podejrzewał że długo bez nowej nie wytrzyma się powiedział tylko- chodźmy do jakiejś restauracji czy gdzieś gdzie będzie można zamówić coś do picia- teraz ona mogła się wykazać troską i zaproponować jakieś miejsce z dostępem do wody xd

przysiadła sobie na schodach biblioteki królewskiej, mając nadzieję, że jej stąd nikt nie wygoni. paliła wiśniowego djaruma, przyglądając się przechodniom, których dostrzegała dzieki latarni usytuowanej w pobliżu schodów. i nuciła 'satisfaction', bo ja własnie też nucę:d

przechodził, a może wychodził z biblioteki królewskiej z jakąś mega fajną książką, którą pochonie dzisiaj wieczorem wraz z milionem szklanek szkockiej, totez wpatrując się w książkę, jak w obrazek świętej panienki o mało nie wszedł w joy, zatrzymując się centymetr przed jej plecami. odchrząknął, przeczesując dłonią włosy i uśmiechnął się do siebie, po czym przesunął się w bok i zrobiwszy krok do przodu, przysiadł obok niej. - niedobrze tak siedzieć na schodach, dużo niebezpieczeństw na ciebie czycha. - stwierdził całkiem błyskotliwie i inteligentnie, chowając książkę, gdzieś magicznie. xd

pewnie uczył się w hogwarcie i teraz używa swoich magicznych sztuczek:p
przestraszyła się trochę, bowiem nie spodziewała się, że ja ktoś zajdzie od tyłu - rzeczywiście niebezpiecznie, można na przykład dostać zawału - mruknęła, bo pewnie teraz bolało ją serce tak samo jak mnie, albo po prostu szybciej biło - przestraszyłeś mnie, kimkolwiek jesteś - dodała jeszcze, przyglądając się mu uważnie.a jako, że to mathias stwierdziła, że jest przystojny!

uśmiechnął się przepraszająco, po czym dodał, że on również się wystraszył, kiedy nagle znalazła się na jego drodze, ale pominął fakt, że o mało w nią nie wszedł, wydawało mu się to niestosowne, toteż skwitował wszystko ujmującym uśmiechem i łagodnie wzurszył ramionami. - tyler. - wyciągnął rękę w jej stronę, bo to tak nieładnie, kiedy rozmawia się z kimś, a nawet się nie przedstawiło, prawda. tyler bardzo dokładnie słuchał wykładów na temat etykiety na czym czasem bardzo dobrze wychodził, bo kobiety za nim szalały.

- okej, najważniejsze, że to nie był celowo przeprowadzony zamach na moje życie - odparła, zakładając kosmyk włosów za ucho, ale nadal nie spuszczała wzroku z chłopaka. - joy - uścisnęła jego silną i dużą dłoń, oczywiście w porównaniu z jej. - w innych okolicznościach powiedziałabym, że mi miło, ale teraz jestem jeszcze w stanie szoku, chyba mam słabe nerwy czy coś - dodała, ale troszkę kłamała, bo w gruncie rzeczy było jej miło, jak za każdym razem kiedy poznawała miłych i przystojnych chłopców.

wypuścił jej dłoń z delikatnego uścisku, bo przeciez nie chciał połamać jej palców, żeby owe później zakisły, nienie, to za duże wyżeczenie, żeby być romantycznym, aha. tak więc, kiedy wypuścił już jej dłoń z uścisku, miał ochotę schować owe do kieszeni spodni, tudzież czegoś innego, co owe kieszenie posiadało, ale to tak nie wypadało podczas rozmowy i własnie ta etykieta czasem robiła krzywdę tylerowi, ale cóż. potarł dłonie, lekko w nie dmuchając, bo było mu trochę zimno. - chciałbym ci to jakoś wynagrodzić, bo nie chcę, żebyś o mnie źle myślała. - spojrzał na nią, uśmiechając się ujmująco i zarazem szelmowsko z rozbawieniem i błyskiem w oczach.

pewnie sprawiał wrażenie, jakby był nie z tej epoki, co w sumie joy zaintrygowało. przynajmniej nie zwracał się do niej jak jacyś chłopcy z blokowiska per laska, lasia, czy jak to się teraz mówi. zaciągnęła się ostatni raz swoim djarumkiem, bo zapomniałam że owego paliła, po czym rzuciła peta gdzieś na chodnik. i nie wiem, czy etykieta tylera zezwala na takie zachowanie! - to miłe z twojej strony - uśmiechnęła się zupełnie przyjemnie, patrząc mu niemalże w oczy - ale nie musisz mi nic wynagradzać.

pewnie nie, ale sam tyler tak robił, także nie okrzyczy joy za to, że zanieczyszcza środowisko, etc.
kiwnął głową z aprobatą, uśmiechając się kącikowo, po czym spojrzał w niebo, drapiąc się, po ramieniu. oprócz swojej etykiety, uważał, że nic na siłę i najważniejsze to zbytnio się nie narzucać, także skoro joy nie chciała, to tyler nie nalegał, choć może uznać go, że łatwo się poddaje, ale to tylko pozory. wstał ze schodów, kiedy nic ciekawego nie zobaczył na niebie i sam zapalił papierosa, mocno się zaciagając. - czekasz na kogoś, bo może ci przeszkadzam? - spytał, całkiem inteligentnie, uśmiechając się łagodnie znad smużki dymu, który zaczął otaczać jego głowę białą owłoką.

- nie czekam na nikogo, właściwie to stwierdzam, że tu strasznie zimno - na dowód tego potarła rękami swoje chude ramionka, odziane w jakiś cienki kardigan. - jeśli nie masz nic przeciwko mojemu towarzystwu, to możesz zabrać mnie na kawę - uśmiechnęła się do niego, wstając z owych schodków i otrzepując tyłek, bo były na pewno brudne.

- w takim razie chodźmy, bo mi również jest zimno. - stwierdził i wyrzucił połowę niedopalonego papierosa na ziemię, po czym przygniótł go podeszwą trampka i poszli, zacznij. ;x

Siedziała na schodkach owej biblioteki, ze znudzeniem przyglądając się mijającym ją przechodniom. nie była jeszcze wystarczająco rozbudzona, zupełnie tak jak ja, toteż popijała dużą kawę ze starbaksa, która robiła jednocześnie za jej śniadanie.

ale ona zauważyła jego, bo jej dotychczasowe zajęcie opierało się na obserwowaniu przechodzących ludzi - blaine, cześć! - zawołała, kiedy przeszedł obok niej, bo go rozpoznała, nawet mimo stosu książek i worków pod oczami.

- jest już południe - zauważyła jakże błyskotliwie marianna. - poza tym to jest moje śniadanie, więc ja powiedziałabym, że trochę za późno, no ale nieważne. co słychać w wielkim świecie? - zapytała, słyszała, ze jego siostra urodziła drugie dziecko, a wiec to juz niemal pewne, że ma rozstępy i żylaki, biedaczka.

- tak, dzisiaj tak - przytaknęła, co do śniadania - chcesz mnie utuczyć? - zapytała jeszcze z uśmiechem, nie przywykła do jadania ciastek na śniadanie, nawet jeśli miałby to być najlepsze ciastka na świecie. już wolała jakąś kanapkę z indykiem, ale dziś zwyczajnie nie miała apetytu na nic, do szczęścia była jej potrzebna kawa, którą dzielnie dzierżyła w dłoni. - słyszałam właśnie o tych siostrzeńcach, cóż gratuluje, wujaszku blaine - wyszczerzyła się do niego i pomyślała, że dobrze, iz nicolas nie funduje jej takich niespodzianek. w końcu od czego jest antykoncepcja. - u mnie wszystko w porządeczku. postanowiłam znowu pozatruwać życie mojemu bratu i wprowadziłam się do niego, tym razem juz na stałe - rzekła, bo dajmy na to, wcześniej pomieszkiwała z nim tylko od czasu do czasu, zeby zakończyć rok szkolny jeszcze w paryżu. teraz juz normalnie będzie uczęszczać do kopenhaskiego liceum.

- nicolas o niczym takim sie nie dowie - powiedziała patrząc na niego znacząco. gdyby wspomniał o tym jej bratu, ten gotów był zaciągnąć marie do lekarza i wmówić jej jakąś chorobę, bo w stosunku do niej był czasem nadopiekuńczy! - cieszy się, że będzie mógł mnie mieć na oku. choć to jego trzeba bardziej pilnować - wzruszyła ramionami, po czym zanurzyła malinowe wargi w kawie - tak, na pewno fajnie być wujkiem - wyszczerzyła sie, widząc jego entuzjazm... - swoja drogą podziwiam twoją siostrę, dwójka dzieci w tak młodym wieku. nie umiem sobie nawet tego wyobrazić.

- bardzo śmieszne - powiedziała, ale to brzmiało tak niedorzecznie, że sama zaczęła się śmiać. - mieszkanie z nicolasem nie jest takie złe, zresztą trudno na niego trafić - wyjaśniła, lustrując go wzorkiem - okej, w takim razie będę już milczeć w tej sprawie, wujaszku - zachichotała, bo ją to troszeńkę bawiło, ale musi jej to wybaczyć!

podziękowała i grzecznie odmówiła, bowiem marianne nie ma żadnych nałogów! a to ci heca. - zamierzasz mnie nachodzić pod nieobecność nicolasa, bardzo brzydko - uśmiechnęła się uroczo całkiem - no tak, na śniadanie. koniecznie - przytaknęła, patrząc na niego z rozbawieniem. - żeby nicolas nie musiał się martwić o niedobory w moim żywieniu. pewnie będzie ci wdzięczny, że mu pomagasz wychowywać biedna, małą marie - uśmiechnęła się, bo jej zdaniem nicolas tak sobie o niej myślał, jako o biednej, małej i niewinnej siostrzyczce, którą trzeba chronić przed złem tego świata hrhr.

- oczywiscie, że tak - oparła z uśmiechem - w takim razie musimy sie umówić na owe śniadanie, czy inny posiłek. odezwij sie do mnie kiedyś, bo muszę uciekać - rzekła i wstała, po czym ubuziała go w policzek i uciekła, bo nie mam weny wcale, a wcale :c

siedział w bibliotece i czytał książki, okej, może nie czytał. ale przeglądał jakieś kilka które chciał przeczytać. okrutnie mu się teraz nudziło, więc zapewne tylko czekał aż przyjdzie jakiś cud. cud, tak, cud.

przypomniałam sobie, ze twoje postaci wiecznie czekały na cud! ah te czasy, jesteśmy już stare olka & mamy co opowiadać wnukom!
owym cudem okazała sie ike we własnej osobie, ktora w końcu przyszła oddać książki, które trochę przetrzymała, a to wszystko przez te jej często wyjazdy, toteż pewnie będzie musiała zapłacić jakąś karę! jakież było jej zdziwienie, gdy ujrzała maxxiego tutaj, jej maxxiego zresztą, nie posądzała go o odwiedzanie biblioteki, nie żeby nie sprawiał wrażenia oczytanego, po prostu nie spodziewała sie po nim, że może odwiedzić bibliotekę o tej porze. widać wiele o nim nie wiem. podeszła do grubej i starej bibliotekarki, oddając książki i ukradkiem spojrzała na maxa, posyłając mu lekki uśmieszek. szkoda, że bibliotekarka ot nie bibliotekarz, bo pewnie obyłoby się bez kary. no ale u starych bibliotekarek na ładne oczy się najwyraźniej nie da, a szkoda.

taak, wiem, dlatego to napisałam. dzisiaj mam dzień wspominek! ah, dobre stare czasy.
podszedł do niej ucieszony i tylko wziął jakąś książkę, staną sobie za ike, żeby zaraz pocałować ją w szyję i wymruczeć jakieś ciche cześć do jej ucha. spojrzał się na panią bibliotekarkę, która pewnie teraz zrobiła jakiś grymas na twarzy, bo się w nim podkochiwała, z resztą cholera, to norlander, kto się w nim nie kocha! uśmiechnął się do siebie i tylko czekał grzecznie na swoją kolejeczkę, stał baaaardzo blisko ikeline, więc tylko nic nie mówił, pewnie czekał i czekał i czekał. w ręce trzymał coś o jakiejś wojnie światowej.

kiedy zapłaciła już karę, zwolniła kolejkę dla maxia, sama zaś uśmiechając się lekko poszła gdzieś w głąb biblioteki w poszukiwaniu jakichś interesujących książek. wędrowała po między regałami w poszukiwaniu czegoś sióstr bronte, bo dawno nie czytała, a lubiła powieści tego typu, znaczy ich autorstwa, czy jane austen. miała nadzieję, że maxxie w tym czasie jej nie ucieknie!

nie ucieknie, bo zamierzał dzisiaj spędzić noc razem z ikeline, może porwie ją do paryża albo gdzieś tam. na seszele, może ma własną łódkę a nawet okaże się księciem! xd okej, żartuje. uśmiechnął się do pani i kiedy już dostał książkę, poszedł w regały w poszukiwaniu ikeline i w końcu ją znalazł. objął ją miło w talii - hm. cześć, szukałem cię. gdzie mi zwiałaś kochanie?- zapytał się jej bardzo cicho i tylko ją do siebie przytulił.