Biblioteka Królewska

Biblioteka Królewska

jedna z największych w Europie, w środku znajduje się też Muzeum Fotograficzne.

nie pytajcie mnie co robiła przed biblioteką kiedy na karku są wakacje. być może zainteresowana była muzeum fotograficznym? w każdym razie siedziała na schodkach licząc na to, że nikomu nie przeszkadza.

daniel akurat wychodził z biblioteki, przeglądając jakąś książkę. kiedy schodził po schodkach, wpadł na siedzącą madison, o mało się nie wywalając. kiedy już zapanował nad swoją równowagą, to zmroził lekko dziewczynę wzrokiem
- przepraszam - burknął, po czym lekko się otrzepał - myślę, że nie powinnaś tu siedzieć. jeszcze ktoś się przez ciebie zabije.

- nikt się nie zabije jeśli będzie patrzył pod nogi i jeśli nie będzie życiową kaleką- westchnęła nie ruszając się z miejsca i poprawiając sweter. wyciągnęła z torby jakąś książkę, której chyba i tak nie miała zamiaru przeczytać.

- może i powinienem patrzeć pod nogi, ale w każdym razie schody to nie najlepsze miejsce na spoczynek. możesz się przeziębić, panienko - zaśmiał się, lekko ironicznie, chowając książkę, którą przeglądał do torby.

- martw się o siebie, kolego. następnym razem możesz bardzo łatwo stracić zęby jeśli tak o coś lub kogoś potkniesz- odparła nie zwracając na niego większej uwagi, chociaż przez chwilkę spoglądała na niego kątem oka. wstawkę o przeziębieniu pominęła, mimo iż trochę się rozzłościła.

rozbawiła go ta jej lekka irytacja.
- o mnie się nie musisz martwić. jestem dużym chłopcem, poradzę sobię - na twarzy cały czas malował mu się złośliwy uśmieszek. możliwe, że ona nie zwracała na niego uwagi, ale za to on ją bacznie obserwował.

- może i wyglądasz na dużego chłopca, ale nie jestem pewna czy rozum masz równie wielki- westchnęła. to jego przyglądanie się jej wkurzało ją najbardziej. nienawidziła gdy ktoś to robił, bo czuła się bardzo, ale to bardzo niekomfortowo. założyła kosmyk włosów za ucho udając, że zajęta jest lekturą książki, chociaż średniowieczna architektura mało ją obchodziła.

parsknął cicho śmiechem. niestety, daniel uwielbiał robić ludziom na złość, więc dalej się na nią gapił, oceniając sobie w głowie jej zgrabność i takie tam. zapalił sobie papierosa, mocno się nim zaciągając
- może będziesz miała kiedyś okazję się o tym przekonać.

- chyba nie mam na to ochoty- odparła pewna siebie odwracając głowę w jego kierunku. o dziwo na jej twarzy też widać było tą pewność. zamknęła głośno książkę wstając i opierając się o barierkę schodów, choć sama nie wiedziała po co jeszcze tu sterczy.

uniósł lekko brwi, wydmuchując dym z płuc.
- całkiem możliwe, że kiedyś zmienisz zdanie, panienko - wyjął papierosa z ust i strzepał gdzieś popiół, dalej się uśmiechając troszkę złośliwie, jak to daniel - czy spotka mnie ten zaszczyt, by dowiedzieć się jak masz na imię? - ponownie się zaciągnął, mierząc ją wzrokiem. oczywiście liczył się z tym, że zaraz wrzaśnie 'nie' i sobie pójdzie, ale nie obchodziło go to.

- madison- rzuciła rzybko, wcale nie pytając o jego imię i chowając książkę do torby, a nie torbę do książki jak chciałam napisać xd. podrapała się po ramieniu zastanawiając po co w ogóle z nim rozmawia. ale stwierdziła w myślach, że znajomych nawet tych wkurzających nigdy za wiele.

- a jednak, mogę czuć się zaszczycony. jestem daniel, miło mi poznać - on za to zaszczycił ją jeszcze jednym, złośliwym uśmieszkiem. nie wiem, po co to robił, ale z pewnością robił to specjalnie.

- powiedzmy, że mnie też miło- rzuciła schodząc ze schodów i stając przed nimi. - moją dalszą obecnością cię nie zaszczycę- wzruszyła ramionami, bo obiecała ojcu że zjedzą razem obiad. - cześć, danielu- dodała z nieznacznym uśmiechem udowadniając, że mimo wszystko zapamiętała jego imię i ruszyła przed siebie.

wbrew pozorom corey był inteligenty i lubił czytać. wiec wychodził z biblioteki z jakaś ksiażką ciekawą.

a akurat przed biblioteką szła trochę rozczochrana blanka, bo mimo wielu aspiryn, witamin c oraz litrów soku pomarańczowego wpompowanego w organizm czuła się jeszcze nie bardzo. jak również nie bardzo wiedziała, jakim cudem znalazła się w domu, pewnie brat ją tam zawiózł albo się tam teleportowała. kiedy zobaczyła corey'a ucieszyła się i przyśpieszyła kroku, żeby znaleźć się szybciej obok niego - no hej - mrugu, mrugu rzęsami - jak po imprezie?

szedł sobie niczego nie podejrzewając aż tu mu nagle ktoś zza pleców wyskoczył- blanche!- uśmiechnął sie na jej widok. całkiem uroczo- w porządku-no tak. nawet nie miał jakiegoś strasznego kaca. pić mu się tylko chciało wiec miał ze sobą jakąś małą wodę- a ty jak się masz?- spytał. powiedzmy ze to on się dowiedział od rainera jaki jest adres i odstawił ją do domu xd

- mam jeszcze lekkiego kaca. i zastanawiałam się właśnie, skąd właściwie wzięłam się rano w moim łóżku - ups, chwila olśnienia - mam nadzieję, że nie miałeś z tym nic wspólnego - nie powiedziała tak dlatego, żeby jej to przeszkadzało, raczej dlatego, że byłoby jej głupio. no chociaż, może nie aż tak bardzo. pomińmy fakt, że była w piżamie kiedy się obudziła xd

wybacz. obiad miałam xd
-mogłem mieć z tym coś wspólnego- przyznał po chwili. odwiózł ją do domu nawet położył do łózka ale żeby nie było, na tym się skończyło xd- zauważyłem że nie czułaś się dobrze to spytałem twojego brata o adres i zawiozłem cię do domu- usprawiedliwił się. jeszcze tylko odkręcił korek i napił się wody. jednak go suszyło...

aha, czyli jednak lunatykuje! wiedziałam! - dzięki, kochany jesteś! - stanęła na palcach i pocałowała go w policzek - w sumie dziwne, że brat na mnie nie nakrzyczał, że byłam nieprzytomna. zazwyczaj się nie powstrzymuje.

-nie mam pojęcia dlaczego tego nie zrobił, ale ja mu w tym nie pomogę- powiedział. przecież nie umiał by na nią nakrzyczeć- każdemu się może coś takiego zdarzyć- dodał jeszcze- najważniejsze to mieć kogoś kto może ci pomóc- tu wskazał nieskromnie na siebie.

- mój bohaterze! - wzięła go za rękę, bo taki miała nastrój, na trzymanie corey'a za rękę - jak to dobrze że cię tam spotkałam, jeszcze by mnie ktoś wykorzystał - kwesta sporna ofkors, gdyby go nie spotkała to by wyszła z imprezy jako jedna z pierwszych.

uśmiechnął się do niej szeroko- nareszcie doceniłaś moje poświecenie. ja tam chciałem zostać do końca i się tak świetnie bawić jak na początku no ale co mogłem zrobić jak ty się źle poczułaś?- powiedział to takim tonem jak by tak było na prawdę. ale oczywicie oboje wiedzieli, że corey pewnie też by wyszedł po kilku minutach bo tak jak ona nie bawił się tam za dobrze. no moze do czasu aż jej nie spotkał.

- przepraszam - powiedziała- ale inaczej zadręczyłyby cię wyrzuty sumienia, prawda? - jaki on jest kochany ;>
//sori że tak długo, teraz ja miałam obiad xd

pewnie że by go dręczyły bo jak ja to podkreślam co chwilę, corey gdzieś w środku jest dobrym chłopcem- dobra. masz mnie. martwił bym się o to co się z tobą stało- przyznał się. w końcu był całkiem słodki i kochany xd