karlajn

- a myślisz, że ja chcę mieć ciebie za żonę? ciebie, którą zawsze nienawidziłem, od początku mnie wkurzałaś. nie było momentu kiedy bym cię polubił, zawsze byłaś taka słodka i urocza a potem i tak zawsze obrywałaś, na prawdę czasami było mi cię szkoda. taka mała i bezbronna a jak przyszło co do czego to tylko płakać potrafiłaś. reputacja dla mnie jest najważniejsza, w końcu wiessz, ja jako syn znakomitego biznesmena nie mogę stracić swojej poważnej reputacji, a ty, hm, nieważne, ty i tak nie dziedziczysz niczego po swoim ojcu - wzruszył ramionami i napił się swojej wódki. - zadzwonisz w końcu może do swojej matki, może ona się przekona, co? - zapytał obojętnie

- zacznijmy od tego, że dziedziczę wszystko i właśnie dlatego, nie zamierzam wychodzić za ciebie. nie mam zamiaru dzielić sie z tobą swoim majątkiem, tym bardziej, że firma twojego ojca prosperuje tak jak prosperuje - mruknęła gniewnie - jako córka polityka, muszę również uważać na swoja reputację, którą na pewno zepsułby ślub z tobą, smith - dodała jeszcze, mając ochotę tupnąć nóżką i dać mu w twarz, bo ciągle ją obrażał, a w jej mniemaniu był stokroć gorszy od niej samej, a do tego chamski i arogancki, taki pyszałek.

- biedna caroline, która teraz cierpi że musiałaby wyjść za takiego chama i prostaka jak ja. szkoda mi ciebie. a może jeszcze dasz mi w twarz, popłaczesz się i pójdziesz naskarżyć na mnie rodzicom, że cię zraniłem i obraziłem, jak to zawsze musisz robić, co? dla mnie nadal jesteś mała i zahukana w sobie, płaczesz na zawołanie, biedna mała caroline. dorośnij wreszcie z łaski swojej. masz już 18 lat i jesteś w ogóle niepoważna. opamiętaj się. - wzruszył ramionami i tylko spojrzał się na nią z ironicznym uśmieszkiem. - majątkiem i tak kiedyś się podzielisz, zobaczysz, tatuś postawi na swoim, a ty zawsze go słuchałaś - zaśmiał się i pewnie wypił trochę wódki.

o nie, nie mogła tego znieść, nie mogła pozwolić żeby bezkarnie ją obrażał! podniosła więc swój chudy i zgrabny tyłeczek, po czym podeszła do niego. - tak, london jesteś prostakiem! a czasy kiedy płakałam, dawno minęły. pragnę ci przypomnieć, żen ie mamy już po siedem lat, ignorancie. łajdak z ciebie! - dodała jeszcze, gotowa uderzyć go w twarz, bo zranił ją, ale w porę sie opamiętała. ktoś musi pokazać klasę. - założę się, że cały ten slub to twoja sprawka. nagadałeś rodzicom głupot, pewnie powiedziałeś, że jesteśmy zakochani i planujesz się oświadczyć. jak zawsze chodzi ci tylko o pieniądze - zarzuciła mu, wbijając swój palec wskazujący w jego żebra.

- jej, jaka jesteś ostra, mała caroline. weź ten palec z moich żeber kochanie - powiedział i złapał ją za rękę i napił się wódki. spojrzał się na nią i tylko oblizał usta. - jak ja cię nienawidzę. jesteś taaka dziecinna. hm, wiesz, nigdy niczego nie powiedziałem rodzicom, przecież gdybym powiedział, od razu byś wiedziała. od jego samego - wzruszył ramionami i spojrzał się na zegarek. - więc, caroline, może dojdziemy w końcu do jakiegoś porządnego wniosku, co robimy z tym całym pieprzonym ślubem, no bo stanowczo za długo już tutaj razem z tobą przebywałem. znaczy przebywam, jakkolwiek - powiedział i uśmiechnął się do niej ironicznie i oblizał usta z wódki. pewnie pocałował ją jeszcze raz. - hm, smakujesz alkoholem, ślicznie - oblizał wargi znowu.

- tak stanowczo za długo tu przebywasz. nie dotykaj mnie - odsunęła się trochę od niego, mimowolnie oblizując usta. co jak co, london umiał sie całować, ale wcale mu tego nie powiedziała, nie będzie mu prawić komplementów, skoro oboje sie nienawidzą. nawet jeśli kilka razy przez myśl jej przeszło, że london jest całkiem seksowny. - brzydzę się tobą - powiedziała mu jeszcze, ostentacyjnie wycierając wargi wierzchem dłoni, żeby pokazać, że niby jej się wcale nie podobało!

- skarbie, widziałem przecież że ci się podobało, a co jak co mnie nigdy jakoś nie potrafiłaś oszukać. a dotykać cię mogę zawsze i wszędzie, to wolny kraj, nie możesz przecież mi tego zabronić. no chyba, że się mylę - zaśmiał się i tylko spojrzał się na nią. był w stosunku do niej całkiem niemiły, niegrzeczny, nienawidził się z nią widywać, ale jej usta polubił. cóż, a pomyśleć że kiedyś ciągnął ją za włosy tylko dlatego, że po prostu mu się to podobało. spojrzał się na nią. - więc, co z tym ślubem, bo nadal nie mam cholernego pojęcia, co? wymyśl coś innego niż przekonywanie, bo na to nie pójdą. obaj. - wzruszył ramionami. aha i właśnie, jak oni się pogodzą? xd

w łóżku się pogodzą! xd już widzę jak kochają się, jednocześnie wyznając sobie swoją nienawiść <3 - jesteś obrzydliwym egocentrykiem - wzdrygnęła się, patrząc na niego ze złością. pewnie miała kurwiki w oczach! :d - nie możesz mnie dotykać, bez mojej zgody - fuknęła jeszcze, mogła go przecież posądzić o molestowanie, lecz nie wiem, czy miałaby na to dowody. raczej nie. - po prostu nie wyjdę za ciebie i tyle. jeśli będzie trzeba przestanę odzywać sie do ojca, nie mam zamiaru marnować sobie życia przez ciebie - powiedziała, przy okazji myśląc sobie o tym, ze ojciec zapewne zagrozi jej wydziedziczeniem, ale mu kiedyś przejdzie, bo w końcu jest jego jedyną, ukochaną córeczką. no i zawsze pozostaje matka, która była wyjątkowo uległa wpływom córki.

- dobrze dobrze, caroline. daj sobie spokój i z łaski swojej wiesz, wyluzuj z lekka - wzruszył ramionami. - wiesz, kochana. możesz mnie sądzić, możesz mi nawet skoczyć, możesz cokolwiek, ale mi nic nigdy nie zrobisz, przecież wiesz, że mimo wszystko będziemy się spotykać na spotkaniach rodzinnych, wigiliach, spotkaniach biznesowych, dzięki naszym ojcom. nic w ogóle nic a nic nie możesz. - powiedział z rozbrajającym uśmiechem i tylko oblizał swoje wargi, pote trochę jej, bo dobrze smakowała. - mogę cię pocałować, przytulić mi się nie chce, ale cóż. więc, może juz sobie pójdę i sama rozwiążesz problem ślubu, bo mi się już odechciało, co? - zapytał się jej i tylko złapał za zaproszenie, wyłożył je i postawił w najbardziej widocznym miejscu. - od razu lepiej! - zauważył błyskotliwie. godzenie się w łóżku, mrrr <3 szczególnie oni xd

- nienawidzę cie, nienawidzę cię london! - zezłościła się znowuż na niego i tylko ponownie wytarła swoje wargi - nie pozwalaj sobie za dużo - dodała jeszcze, znowuż zasługiwał na policzek, no ale wiedziała, że po prostu by ją wyśmiał. - zabieraj to cholerne zaproszenie - powiedziała i wzięła je, po czym podarła, rzucając mu kawałeczkami papieru praktycznie w twarz.- idiota.

- jestem idiota, dzięki caroline. to może sobie ja już pójdę, zobaczymy się może jutro, pogadamy i zobaczymy co w końcu w tej całej sprawie postanowiłaś. nie denerwuj się, uspokój się, wiesz, źle działają na ciebie te całe nerwy, jeszcze będziesz miała zmarszczki i będziesz brzydka. żaden chłopak cię nie zechce, a potem co jeszcze zrobisz? nawet mnie nie będziesz miała - zaśmiał się ironicznie i poszedł sobie do przedpokoju, żeby założyć swoje buty, miał eleganckie buty, jak zawsze ;d

- dla ciebie i tak jestem brzydka, to co cie to obchodzi. mogę sie denerwować ile chcę! - zarzuciła mu, idąc za nim. chryste, jak go w tym momencie nie cierpiała! znaczy się nigdy go nie lubiła, ale teraz działał jej na nerwy jeszcze bardziej niż dawniej. skrzyżowała tylko ręce na piersiach i przyglądała mu się w milczeniu, zagryzając dolną wargę.

- a denerwuj się, tyko pamiętaj, że cię właśnie ostrzegałem! tylko potem nie rycz i nie dzwoń do mnie z prośbą, żebym do ciebie przyjechał bo ty jak zwykle nie wiesz przecież co masz zrobić - powiedział kładąc ręce po okach jej głowy, tak że teraz była w jego objęciach. - a co teraz zrobisz? może się popłaczesz? jesteś nienormalna, ale to właśnie w tobie uwielbiam, to sprawia że dalej mogę cię denerwować - uśmiechnął się do niej i tylko oblizał swoje usta. poprawił swoją kurteczkę.

- przestań london - powiedziała i poczuła jak napływa do niej fala gorąca, to pewnie przez to, że london był tak blisko, albo przez tą jego kurtkę, chociaż osobiście obstawiam to pierwsze. - wiem, że uwielbiasz mnie denerwować. ale daruj sobie. robisz to celowo, a potem dajesz mi te swoje rady, które sa do niczego. nie martw się. będziesz ostatnią osobą do której zadzwonię - powiedziała, patrząc centralnie mu w oczy i opierając się jeszcze bardziej o ścianę, bo skoro ją niemal zdusił, próbowała utrzymać jako taką odległość od niego, żeby przypadkiem nie być za blisko. choć już i tak była. jednak panowała nad sobą. tylko ta fala gorąca, cóż.

- tak tak caroline. więc kochanie, do zobaczenia, prawda? - powiedział, pocałował ją całkiem namiętnie na do widzenia i poszedł sobie, na panienki ;x

Przygotowywała sobie jakąś fajną kąpiel z olejkami, świecami i innymi duperelkami, ponieważ potrzebowała i lubiła się w ten sposób relaksować.

aha xd no dobra, więc przyszedł pan london do niej z uśmiechem na ustach i z winem w ręku, bo chciał jej powiedzieć że ślubu nie będzie, że odwołał wszystko, księdza i takie różne rzeczy, skoro przecież tatuś powiedział, że karolajn nie jest dla niego. więc na razie zapukał.

Otworzyła po krótkiej chwili, owinięta w biały puszysty ręczniczek, bo w końcu właśnie miała się kąpać, prawda! trochę się zdziwiła, bo nie spodziewała sie nikogo o tej porze, a już na pewno nie londona. - co ty tu robisz? - zapytała chłodno, bez zbędnych wstępów i powitania. nawet nie myslała teraz, że jest niemalże w negliżu!

- mam wino i wiesz, przyszedłem z wielkimi ważnymi wiadomościami. - powiedział i pokazał jje wino, które miał właśnie przy sobie. usmiechnął się do siebie i oblizał usta i tylko uśmiechnął się do siebie, pocałował ją w czoło i oblizał usta. - wiesz, to dla mnie jest ważne. jak i dla ciebie - powiedział i wszedł do środka.

- co jest takiego ważnego, że sprowadza cię tutaj o tej porze i niweluje moje plany na wieczór? - przewróciła oczami, wpuszczając go jednak do środka, bo w sumie sam zdążył już wcześniej wepchnąć swój tyłek do przedpokoju, także nie mogła go przegonić. stała więc tylko i patrzyła na niego, w międzyczasie odpowiednio poprawiając ręcznik, coby się nic nie obsunęło.

- wiesz,że odwołałem ślub, prawda? nie będziemy musieli już w ogóle rozmawiac o tym, czy w ogóle myślec! - powiedział z uśmiechem i przyciągnął ją do siebie, świetnie pachniała i jeszcze pewnie bardzo go pociągała, to tylko facet w końcu. przejechał nosem po jej szyi i pocałował ją w nią. uśmiechnął się do siebie. - więc, moja droga mała caroline, nie jesteśmy narzeczeństwem, nawet nie zamierzamy byc, dobrze, prawda? - zaśmiał się.

w tym momencie powinien dostać w ten swój uroczy ryjaszek, jednak fakt, iż przynosi, dobre, a nawet bardzo dobre, wręcz wspaniałe wieści, uratował go przed tym! - nie wiem jak to zrobiłeś, ale jestem mile zaskoczona, naprawdę! - powiedziała z prawdziwą euforią w głosie i go nawet spontanicznie objęła, pewnie na chwile zapomniała, że to londyn, którego nie dotknęłaby nawet przez szmatkę :d odsunęła sie po chwili, w ostatniej chwili panując nad ręcznikiem, który sie troszkę obsunął i zarumieniła się lekko, przez swoje zachowanie. zazwyczaj tak nie reaguje, nie w stosunku do londona. było jej jeszcze bardziej głupio, przez to, iż czuła jak ja pieką policzki.

uśmiechnął sie do siebie i pocałował ją w czoło. - więc, napijmy się za to! - powiedział z uśmiechem i poszedł do salonu, gdzie wino postawił sobie na stoliku i wyjął nie wiem skąd te całe kieliszki. - no chodź, uczcijmy to, wypijemy ja sobie pójdę, kiedy tylko skończymy i będziesz miała spokój - powiedział z uśmiechem i oblizał swoje spierzchnięte usta. więc tylko spojrzał się dookoła, było dosłownie tak samo jak było. - mhm, więc, caroline, proszę bardzo, pijemy za całokształt mojej twórczości - powiedział i napił się sam swojego wina, a kieliszek jeden dał jej.

- daj mi chwilę, muszę sie ubrać - powiedziała tylko, odstawiając kieliszek na stół, po czym poszła do swojego pokoju, gdzie ubrała się w jakiś sympatyczny tiszert, który sięgał jej do połowy ud oraz jakieś szorty, bo u niej w mieszkaniu zawsze jest miło, ciepło i przytulnie, tak więc nie zamarznie. po chwili wróciła, już w skompletowanym stroju. - teraz musisz mi powiedzieć, jak tego dokonałeś - powiedziała, wchodząc do salonu i odrzucając długie włosy do tyłu.

- więc tak. powiedziałem tatusiowi żeby w końcu przestał marzyc o małżeństwie moim z caroline, ponieważ tak łatwo i przyjemnie to między nami nie jest. powiedziałem wszystko, jak wygląda sytuacja między nami, może trochę był niezadowolony, ale obiecałem mu, że jak tylko się z tobą pogodzę i że będę dla ciebie miły, to on mi odpuści. więc, uwaga, będę się teraz starał. specjalnie dla ciebie, jestem miły i uczynny, widzisz!? - zapytał się jej i tylko napił się wina, teraz nalewając sobie kieliszek, prawie że pełny.