Kongens Have

przechodziła akurat tędy, pewnie jakiś poranny spacer, czy coś takiego. była ledwo przytomna, bo się nie wyspała. szukała wzrokiem jakiejś ławki, chyba nawet jakąś widać tam pod tym drzewem po lewo, a że była wolna, to usiadła.

a z drugiej strony nadchodziła blanka i taż miała chrapkę na tę ławkę, a że heather była szybsza to podeszła do niej - hej, mogę się przysiąść? bo chyba cała kopenhaga dziś tu wyległa - dodała i rozejrzała się dookoła, bo każdy wolny centymetr jakiejkolwiek ławki zajmowali ludzie.

- jasne - przytaknęła, uśmiechając się miło. rozejrzała się. faktycznie było tu dużo ludzi, zastanawiała się, czy nikt nie chodzi o tej porze we wtorek do pracy, czy coś. potem przeniosła wzrok na blanche, mając wrażenie, że skądś ją kojarzy, ale może jej się wydawało.

blanka też spojrzała na heather i roześmiała się sama do siebie, bynajmniej nie z heather, niech tak nie myśli ;c - jestem blanka - i podała jej rączkę - pewnie dlatego cię nie znam, mieszkam tu od niedawna - bo akurat heather wyglądała jej na miła i przyjacielską osobistość.

- heather - uścisnęła jej dłoń z uśmiechem. - od niedawna? hm, w zasadzie ja też nie jestem stąd. mieszkam tu dopiero - zamyśliła się. - w czerwcu minął drugi rok - pokiwała głową. - na razie mi się tu podoba i mam nadzieję, że zbyt szybko się nie znudzę - zaśmiała się.

- mnie się bardzo bardzo podoba - powiedziała blanka z entuzjazmem - ludzie są bardzo mili, miasto piękne no i pogoda dużo lepsza niż się zapowiadało. ja tu mieszkam od kwietnia. z bratem - na myśl o dzikim kacu rainera westchnęła, bo rano nie wstał, a to źle. normalnie byłby radosny i pewnie zdążyłby na nią z trzy razy nakrzyczeć xd

- z bratem? no to chyba powinnam ci współczuć. jestem jedynaczką, ale kiedy jeszcze mieszkałam w los angeles, dwa domy dalej mieszkał mój starszy kuzyn, który chyba za bardzo wczuł się w rolę starszego brata... - zaśmiała się na samo wspomnienie. nie sądziła, że kiedykolwiek to powie, ale chyba za nim tęskniła! nawet za jego opiekuńczością i marudzeniem.

-noo, rainer jest strasznie opiekuńczy - pokiwała głową - najchętniej zamknąłby mnie w domu i karmił naturalnym jedzeniem, żebym się nie zatruła. ale bardzo go kocham, poza tym we francji miał bardzo dużo przystojnych kolegów - i puściła oko do heather uśmiechając się jak lisek. znaczy tak szczwano-chytrze.

- ach, francuzi - rozmarzyła się. jejku, kocham francuzów, heather pewnie też. - w każdym razie dobrze, że masz kogoś, kto się o ciebie troszczy. nawet, jeśli to nadopiekuńczy brat - uśmiechnęła się, zakładając kilka kosmyków włosów za uszy.

- mogę ci go pożyczyć jak chcesz - powiedziała udając powagę i poprawiając naszyjnik z kwiatkami z filcu, mam taki, jest super - pożyczka długoterminowa, wiesz z cztery miesiące; - chociaż chyba nigdy nie wyzbyłaby się brata z domu, no chyba ze miałby narzeczoną, żonę, dziewczynę, albo chłopaka, ale ostatnia opcja raczej nie wchodzi w grę.

- zastanowię się nad tym - powiedziała, również starając się udawać powagę, jednak po chwili się roześmiała. tak na marginesie to nie wiem czemu francuzi kojarzą mi się ze stasiem svetlichnyym <3 i dlatego chcę jechać do francji, chociaż on nie jest francuzem chyba, nie wiem. w każdym razie kiedy się już zastanowiła, zwróciła się do blanche. - nie, nie będę ci chyba zabierać braciszka - uśmiechnęła się.

w sumie to dobrze, bałabym się że ci coś zrobi - roześmiała się, bo to była nieprawda, zapewne na widok heather rainer zamieniłby się w baranka pokoju i pewnie malowałby tęcze i kwiatki na ścianie swojej pracowni w ich mieszkaniu.

- no coś ty, prędzej ja bym go wykończyła i miałby mnie dosyć - zaśmiała się. chyba właśnie dlatego heather nie była w żadnym związku. miała wrażenie, że nikt z nią nie wytrzyma. no i może po prostu nie znalazła odpowiedniego księcia. ;p

- co ty! - obruszyła się blanka - on jest w stanie wytrzymać z każdym! ma nerwy ze stali, jest jak emocjonalny hulk - zastanowiła się chwilkę - ale jest też bardzo wrażliwy i miły, a jak maluje to jest już zupełnie misiowy - zaśmiała się - ale bynajmniej nic nie sugeruję!

przyjrzała się blanche. pewnie uwierzyła jej, że nic nie sugeruje, w końcu znają się chwilę, więc pewnie nie chciała jej mieć jeszcze za szwagierkę, ani nic w tym stylu, prawda!
- wiesz, ktoś mi kiedyś powiedział, że do mnie nawet anioły nie miałyby cierpliwości - wzruszyła ramionami. - ale sama nie wiem. chyba od tamtego czasu się trochę zmieniłam.

- no ja z tobą wytrzymuję - powiedziała uśmiechając się - więc nie może być tak źle, bo ręczę ci, że mimo iż nie jestem aniołem, to jestem bardzo cierpliwa - bo to prawda. jest bardzo bardzo cierpliwa, zupełnie inaczej niż ja.

- ulżyło mi - powiedziała i uśmiechnęła się. cóż, heather nie należała do najcierpliwszych osób, ale starała się to 'ćwiczyć'. poczochrała sobie włosy ręką i rozejrzała się. - boże, ludzie nie mają co robić. coraz więcej ich tutaj. właściwie my chyba też nie mamy co robić, skoro tu jesteśmy - roześmiała się i wyciągnęła swoje długie (pewnie zgrabne też!) nogi przed siebie.

hej, a może pójdziemy na plażę, co? skoro cała kopenhaga zebrała się tu, to może na plaży ich nie będzie - wyprostowała się dumnie - moja logika daje o sobie znać, zazwyczaj właśnie w takich sytuacjach.

- okej, chodźmy - wstała i rozejrzała się jeszcze raz. potrzebowała chwili, żeby zorientować się, w którą stronę trzeba iść na plażę. i poszły pewnie, zacznę nawet.

przechadzała się tędy i owędy bo miała za dużo czasu. usiadła w końcu na jakiejś ławce przy tej głównej alejce i zaczeła czytać najbardziej płytką gazete świata czyli cosmopolitan.

szedł z rękoma w kieszeniach. wietrzył swój umysł, bo stwierdził, że w swoim pokoju czuje się ograniczony, a świerzę powietrze to jak ręka Boska dla niego dzisiaj, kiedy kac już prawie całkiem zniknał, ale głowa jeszcze trochę go bolała. ujrzał natalie i uśmiechnałs ię do siebie, po czym podszedł do niej, dość cicho. - cześć. - wymruczął, do jej ucha z nadzieją, że nie odskoczy i nie przyłoży mu tą gazetą.

zw.

przestraszyła się troche bo wziął ją z zaskoczenia. jak to perwersyjnie brzmi. no nieważne. ważne że rozpoznała jego głos- cześć- powiedziała ale nie odwróciła głowy. tylko usmiechnęła się sama do siebie nie mogąc uwierzyć w szczęście głupiego. czyli jej samej.

wyciągnął ręce z kieszeni, jak kultura wymaga i spojrzał jej przez ramię, ażeby zobaczyć, co tam czyta, po czym stwierdzając, że to nic, co mogło by go zaciekawić, odsunał się trochę w bok. - hm, - zaczął, drapiąc się po brodzie. - myślałas o mnie, czy mój magiczny dywan mnie tu przywiódł? - spytał, uśmiechając się szelmowsko, a kiedy nadal szła z tą gazetą w rękach, wyciągnął ową z jej dłoni, bo irytowało go, że go ignoruje.

roześmiała się kiedy zabrał jej gazetę- cześć- powtórzyła roześmiana i pocałowała go w usta delikatnie całkiem- akurat o tobie myślałam- powiedziała z uśmiechem. nie będzie dodawać ze myślała o nim praktycznie cały czas od piątku