spożywczak.

robiła zakupy, bo chciała zrobić dobrą kolację, przy równie dobrym winie, toteż stała teraz przed sałatą i próbowała wybrać najlepszą, ale wszystkie wydawały jej się tak samo beznadziejne.

on pewnie wziąłby pierwszą z brzegu, tę najbrzydszą, wierząc, że będzie takim brzydkim kaczątkiem ;c ! nie wiem co tutaj robił, pewnie śledził swoją sąsiadkę, w nadzieji, że znajdzie dowód, że prowadzi nielegalny handel zapałkami na którejś z głównych przecznic denmarku, próbował odnależć jakieś napoje energetyczne, ale nie mógł ;c

spojrzała do koszyka coltona i zmarszczyła nos. - chcesz to kupić? - spytała, unosząc w górę lewą brew, po czym nie czekając na jego odpowiedź, wyciągnęła z koszyka coltona ową sałatę i wzięła wedłóg niej najlepszą, którą mu podała. jakaż ona dobroduszna, podarowała mu swoją sałatę, a ona będzie musiała biegać, po calym denmarku, żeby znaleźć inną równie ładną, a może i ładniejszą. uśmiechnęła się do coltona przyjaźnie, po czym przeszła do jakis rzodkiewek.

najwidoczniej kolton całkiem nieświadomie wpakował tą sałatę do koszyka, przywiązał się już do niej emocjonalnie, a tu ktoś mu ją podstępnie wydarł.
- ej, jak chciałaś tą sałatę wystarczyło poprosić - uśmiechnął się odsłaniając swoje łajt zęby przy tym, dziko. - mi ona nie jest taka potrzebna i tak nie umiem gotować - stwierdził krótki pocierając brodę i szukając wcale nie swojej sąsiadki

wyciągnęła rękę do coltona, bo znalazła się na wprost niego, gdyż tam wlaśnie znajdowaly się rzodkiewki, żeby oddał jej więc ową sałatę z łagodnym uśmiechem. - masz rację, mnie przyda się bardziej. - powiedziała, uśmiechając się z przekąsem, po czym z rzodkiewek, przesniosła wzrok na coltona i zamrugała kikalrtonie rzęsami, bo nie zdawala sobie sprawy z tego, że jest tak przystojny.

uśmiechnął się wyrozumiale, chciałam napisać, że wsunął dłonie do kieszeni w poszukiwaniu telefonu, ale wtedy musiałby trzymać koszyk w zębach albo wepchnąć go vianne. Ucieszył się jeszcze bardziej, kiedy zobaczył stoisko z chińskimi zupkami, wpakował kilka zastanawiając się gdzie może znaleźć krewetki.
- może skoro oddałem Ci moją sałatę, teraz zaprosisz mnie na kolację - dodał spoglądając na nią.

spojrzała kątem oka na coltona, wkładajac do koszyka rzodkiewkę i uśmiechnęła się subtelnie. - w takim razie widzę cię jutro u mnie o dwudziestej. - powiedziała, uśmiechając się kokieteryjnie, po czym odwróciła się i ujrzawszy stoisko z winami, poszła w tamtą stronę zgrabnie kręcąc biodrami.

kolton oblizał swoje spierzchnięte wargi, pewnie nie wziął tego zaproszenia na poważnie, chociaż był skłonny się wprosić, w ogóle to vianne rozmawia z obcymi i daje im sałaty, jej tatuś nie byłby z niej zadowolony. Podszedł do niej wpakowując jej wino, które z tych wszystkich było najbardziej przez koltona ukochane. - możesz mi jeszcze podać swój adres - uśmiechnął się kącikowo, trochę ironicznie wpakowując do koszyka whisky ;x

spojrzała na wino, które jej dał i uśmiechnęła się do siebie, po czym wsadziła je do koszyka. - jeśli tylko masz coś do pisania. - rzuciła, wzruszając ramionami, po czym zaczęła rozglądać się, po sklepie w poszukiwaniu nieznanej mi bliżej rzeczy. może jakiegoś składnika do sałatki, albo za serwetkami,w każdym razie nie mogła znaleźć.

pokręcił głową, jedyna rzecz jaką miał do pisania do krew, anyłej, podszedł do jakiejś milutkiej ekspedientki, z pytaniem czy przypadkiem nie ma długopisu, jednak tak nie posiadała takiego w zasięgu ręki, ale po chwili odnalazł jakiś ołówek, pochwycił go podchodząc do vianne.
- nie boisz się, że jestem jakimś psychopatom, kolekcjonującym porcelanowe słoniki z domów swoich ofiar - zapytał, czekając, aż poda mu swój adres.

wygrzebała jakiś kawałek papieru i kazała odwrócić się coltonowi, a kiedy to zrobił zapisała adres na jego plecach, znaczy na kartce na jego plecach ; d i podała mu owa karteczkę, wraz ołówkiem i uroczym uśmiechem. - w razie czego posiadam brata, który lubi mnie bronić. - powiedziała, usmiechając się z przekąsem i wypatrując serwetki, poszła w tamtym kierunku, cicho chichocząc.

przystanął spoglądając na nią, uśmiechnął się do siebie, jednym z tych najbardziej banalnych uśmiechów, po czym stwierdził, że musi częściej robić zakupy, a owa ekspedientka posłała mu groźne spojrzenie, gdyż vianne ukradła ołówek tej miłej niewiaście ;c.

właśnie, toteż vianne wkładajac serwetki do koszyka, zobaczyła, że nadal trzyma w dłoni ołówek. odwróciła się i odszukała wzrokiem coltona, bo on chyba nie stał obok niej, c'nie?, w każdym razie odszukała go wzrokiem i uśmiechając się kącikowo podeszła do niego. - twój ołówek, a raczej tamtej pani. - powiedziała spoglądając najpierw na coltona, później na ekspedientkę i znowu na coltona. ; d

podał ołówek ów ekspedientce, która zerkała mu przez ramię na vianne, niemiłosiernie nieprzyjemnie, w każdym razie colton uśmiechnął się chłodno, spoglądając po chwili na vianne.
- dzięki, widocznie ten ołówek to dla tej pani rodowa pamiątka po przodkach z osiemnastego wieku.

roześmiała się całkiem przyjemnie i nawet posłała przyjazny uśmiech ekspedientce, ktora ewidentnie jej nie polubiła, bo colton nie pozyczył od niej ołówka, żeby do niej zagajać, a po to, żeby zdobyć adres mieszkania vianne. złapała coltona pod ramię i pociągnęła go w głąb sklepu, a może w kierunku kasy, nie wiem. - nie mozesz się nasmiewać z niedowartościowanych osób. - powiedziała, mrugając kilkakrotnie rzęsami i uśmiechneła się łobuzersko.

- nie naśmiewam się, a jedynie stwierdzam zaistniałe fakty - mruknął, wyciągając produkty z koszyka, podał kasjerce odpowiednią kwotę, uśmiechając się szelmowsko stwierdził, że nie musi mu wydawać reszty, która pewnie wynosiła jakąś wcale nie małą kwotę.
- ale postaram się zapamiętać - stwierdził po chwili do vi.

- fajnie. - skwitowała, również płacąc za swoje zakupy i uśmiechając się przyjaźnie do pryszczatej kasjerki, po czym zabrała siatki i przewróciła oczyma, kręcąc głową z dezaprobatą. - mój drogi, wiec skoro chcesz do mnie przyjść, musisz mi powiedzieć, jaki masz rozmiar buta, zebym mogła powiedzieć babci, jakie pantofle ma kupić. - powiedziała, uśmiechając się z przekąsem i unisoła w górę lewą brew.

- ja preferuje tylko te niebieskie w zielone żółwie frankliny - stwierdził całkiem poważnie, ej bo jak można nie kochać franklina ;c pewnie kolton nie ma wielkich stóp, bo wielkie stopy wcale nie są fajne, nawet uświadomił ją o owym numerze, pytając się czy jeszcze chce znać jakieś namiary, może jego wadę wzroku, albo chce numer do mamy.
- pozdrów swoją babcię - mrugnął do niej, tęsknił za domowymi konfiturami to dlatego.

- jeśli tylko te z franklinem, to sama wybiorę się do sklepu i osobiście je kupię. - powiedziała, całkiem poważnie, uśmiechając się przyjaźnie. - a babcie, oczywiście, że pozdrowię. - dodała, zakładajac pasmo włosów za ucho i kończąc w myślach, że jak pojedzie do rodziców na wakację, bo przecież jej babcia tutaj z nią nie mieszka. ;c a i odpowiedziała jeszcze, że mógłby powiedzieć jej jak ma na imię, tak na dobry początek. ;x

wyszli pewnie z sklepu, chyba, że pani za kasą skończyła się taśma na paragony, albo też sama kasa się zablokowała, także byli obecnie przed sklepem, a colton przysiadł na jakimś murku, aby zawiązać swojego trampka boskiego czarnego.
- więc o której mam się zjawić - zapytał aby się upewnić ;c, miał słabą pamięć

- o dwudziestej, mój drogi. - powiedziała, oblizując swoje spierzchnięte wargi, by później przygryźć dolną wargę. zastanawiała się dlaczego ona nie ubrała trampek, tylko te okropne szpilki, od których bolą ją już nogi. usiadła obok coltona, wyciągając nogi do przodu i spojrzała na swoje szpilki, wzdychając.

- mogę przyprowadzić z sobą rodzeństwo, wiesz oni też muszą czasem jeść - wcale nie chciał jej przestraszyć, uśmiechnął się tylko z politowaniem, pewnie nad sobą, ale bajthełej, w tym momencie spojrzał na jej stopy, w tym o to momencie pomimo tego, że był niewierzący, chyba dziękował Bogu, za to, że urodził się mężczyzną i nie musi chodzić w takich butach. Chciał się jej spytać czy umie w tym chodzić, ale ugryzł się w język, dosyć boleśnie.

spojrzała na coltona rozbawiona, bo ewidentnie się nie przestraszyła, odgarniając z policzka niesforny kosmyk włosów. - możesz, ale tylko wtedy, jeśli przyjdziesz pomóc mi robić ową kolację. - powiedziała stanowczo, aczkolwiek z łagodnym uśmiechem, po czym wygładziła swoją koszulkę.

- o ile pokryjesz koszty płonącej kuchni - odrzekł, pocierając nadgarstek, właściwie to przypomniała mu się jego próba ugotowania makaronu, kiedy makaron opanował całą jego kuchnie, a on zagubiony pośród niego jadł dżem z słoika, fajnie było <3

- oh. - zasępiła się, łapiąc się za podbródek i spoglądając przed siebie, po czym przeniosła wzrok na coltona. - okej. - powiedziała, uśmiechając się pod nosem, po czym spojrzała na zakupy, leżące obok jej nóg, po których zaczęły chodzić mrówki, toteż podniosła je i postawiła na murku pomiędzy nimi. - więc przyprowadzasz rodzeństwo, czy nie? - spytała, strzepując owe mrówki z reklamówki.