czarlsa.

Wpadła z niezapowiedzianą wizytą, bo dowiedziała się, że charles jest już w kopenhadze! adres zapewne dostała od amandy, albo sama sobie wzięła z jej notesu i pognała urządzić swojemu bratu małą kontrolę. ciekawe, czy będzie sam, czy też nie. prawdę mówiąc spodziewała się jakiejś długonogiej blondynki, która jej otworzy, no ale stanęła pod drzwiami i zapukała, ciekawa, czy jednak otworzy sam charles. taka mała loteria.

i otworzył sam charles! długonoga blondynka poszła godzinę temu, po tym jak charles ją wykorzystał i zapewne postanowił coś wciągnąć, cóż, nie wytrzymał na odwyku i dalej ćpał, bosko... i hm, zdziwił sie na widok siostry, ale niemrawo się uśmiechnął i wpuścił ją do środka. - lejn, co ty tu robisz? - zapytał od razu.

- cześć charles, spodziewałam się nieco więcej entuzjazmu - powiedziała wchodząc do środka, po czym cmoknęła go w policzek. - postanowiłam cię odwiedzić, dawno cię nie widziałam - dodała, wręczając mu butelkę johnniego walkera, albo jak wolisz jasia wędrowniczka:d bo stwierdziła, że skoro jeszcze tu nie była, znaczy w jego nowym mieszkaniu, musi cos ze sobą przynieść, jak to sie na parapetówki przynosi.

- wybacz, jestem nieco zmęczony. - chyba raczej zaćpany, ale na widok jak to napisałaś jasia wędrowczniczka uśmiechnął się, tak szeroko, mega i od ucha do ucha. w sumie dawno nie pił, a to była dobra okazja do szkostowania johnny'ego, w końcu lejn była pierwszy raz u niego w mieszkaniu. cóż, objął ją tak jak to rodzeństwo się obejmuje i pokazał jej swoje skromne progi. - więc hm, jak się masz? - po tym sztachnięciu się nie bardzo myślał, ciężko mu było zadać jakieś bardziej wysublimowane pytanie.

- w porządku. tęsknie trochę za sethem, ale ogólnie jest okej. - powiedziała, bo jeszcze nie widziała sie ze swoim chłopakiem od czasu przeprowadzki tutaj i jak na razie nie spodziewała się, że to się zmieni. - a co u ciebie? kiepsko wyglądasz - stwierdziła, ale nie domyśliła sie na razie, że się naćpał, uznała, ze to owe zmęczenie. pewnie przez podróż, która wcale nie była taka długa, no ale przeprowadzki bywają męczące.

- nie widziałaś się jeszcze z nim? - zapytał, co było oczywiste, ale jego neurony nie przyjmowały niektórych informacji. hm, po za tym wydawało mu się, że ona i seth byli raczej nierozłączni, bynajmniej w lyonie. - kiepsko? to chyba zmęczenie. - wymamrotał i próbował się jakoś wymigać od tematu jego samopoczucia. - po za tym w końcu skończyłem urządzać mieszkanie. - odparł dumny, w końcu wystrój mieszkania, to tyko i wyłącznie jego projekt.

- nie - odrzekła, bo pewnie nawet nie wiedziała jeszcze, że seth jest w kopenhadze. no, ale to kwestia do omówienia z anką, więc milczę już na ten temat. - pewnie tak - przytaknęła, po czym zdjęła swoje szpilki i weszła w głąb mieszkania - ładnie tu. tak przestronnie i czysto - to, że czysto to nawet ja zdziwiło, pewnie charles ma gosposię! - nie wiedziałam, że mam takiego zdolnego brata - podsumowała, dużo rzeczy nie wie, bo przecież do niedawna nawet nie wiedziała, ze w ogóle ma brata ot co.

cóż poszedł za nią i modlił się, żeby lejn nie zauważyła paczuszki prochów na kanapie. kretyn z niego, nie ukrył swojego towaru, tylko tak po prostu zostawił go nie wierzchu. równie dobrze, mógł się od razu przyznać, że dalej ćpa, ale nie zrobił tego, bo dalej modlił się w duchu, że lejn nie jest na tyle spostrzegawcza. - jeszcze dużo o mnie nie wiesz. - podsumował z uśmiechem, ale takim niepewnym i niemrawym.

prawdopodobnie by nie zauważyła owego woreczka, gdyby przypadkiem siadając na kanapie i uprzednio podwijając nóżkę pod chudy tyłeczek, nie położyła swojej dłoni na woreczku. dodam, że zupełnie bezwiednie to zrobiła, zapatrzona na charlesa i mieszkanie, a właściwie wystrój salonu. odruchowo spojrzała sie na owe coś pod jej dłonią i wtedy dostrzegła biały proszek. mimo, ze była blondynką, nie była głupia - charlie, powiedz proszę, ze to nie to o czym myślę - powiedziała, unosząc woreczek do góry i przyglądając się białemu proszkowi w milczeniu.

czarli nie kochał kłopotów, za to kłopoty bardzo kochały jego. hm, westchnął tylko żałośnie, usiadł na kanapę i zaczął przyglądać się lejn, a potem skierwował wzrok na woreczek, w sumie miał ochotę sztachnąć się znowu, zapewne zrobi to po tym jak lejn wyjdzie, a zapewne wyjdzie gdy dowie się, że jej brat dalej ćpa. - mam być szczery? - zapytał, zamiast od razu się przyznać.

- tak - odpowiedziała, krótko nadal patrząc na ten przeklęty woreczek. wciąż próbowała się oszukiwać, miała cichą nadzieję, że to nie charlesa, tylko jakiegoś jego kumpla, tudzież gosposi, kochanki, dziewczyny, kogokolwiek, tylko nie jego. wiedziała jednak, że tylko sie oszukuje. w końcu charles to były ćpun, a właściwie ćpun, który oszukuje całą rodzinę twierdząc, że nie ćpa. a był przecież na odwyku! w tym momencie lane pomyślała, ze może to też kolejne kłamstwo.

to że był na odwyku nie było kłamstwem, jednak nie kazdy wiedział, że czarls uciekł stamtąd przy najbliższej okazji, a rodzinie wmówił, że już go wypuścili. - hm, więc tak to moje. - odparł spuszczając nieco głowę, chyba nie potrafił spojrzeć lejn w oczy w tym momencie, czuł się jak gówno, bo okłamał swoją siostrę, tą która chyba najbardziej wierzyła, że charles z tego wszystkiego wyjdzie. i cóż, okazało się, że jest tylko kłamliwym ćpunem.

przez chwilę milczała, zbierając myśli. jak on mógł to im zrobić, głupi, głupi, charles. - palant z ciebie - odezwała się po owej chwili milczenia i skierowała swój wzrok na brata. - jak mogłeś zrobić to amandzie i ojcu - wstała z kanapy, nadal dzierżąc woreczek z narkotykami, bo nie zamierzała mu tego oddać - masz tego więcej, prawda? - zapytała tylko, rozważając, czy wyrzucić owy towar. chyba jednak nie widziała w tym większego sensu, bo zaraz zastąpi to czyms innym. ćpun, to ćpun.

cóż, patrzył na nią skruszonym wzrokiem, tak jakby ukradł jej tabliczkę czekolady, jednak to było o wiele bardziej poważniejsze. i cóż, nawet nie próbował się bronić ani szukać sensownych argumentów, chyba takich nie posiadał. - nie mam nic więcej, kupiłem dziś jedynie ten woreczek prochów, miał mi wystarczyć na kilka najbliższych dni. - wymamrotał, skoro już mają być szczerzy to mówił jej wszystko.

- charles, ufałam ci. wierzyłam, że już wszystko w porządku, przecież byłeś na odwyku - mówiła spokojnie, jednak w środku wszystko w niej dosłownie buzowało. była wściekła na niego strasznie, ponieważ nadużył jej zaufania i oszukał nie tylko ją, ale i amandę. - ciekawe co byś zrobił, gdybym postanowiła sobie wciągnąć owe coś? - wskazała na woreczek - może jako dobry starszy brat pokażesz siostrze co ma zrobić - pewnie prowokowała go tylko, nigdy w życiu nie wzięłaby narkotyków, no ale teraz z trudem nad soba panowała i gdyby tylko mogła mu coś udowodnić, nie zawahałaby się sztachnąć.

- oczywiście, ze byłem na odwyku, ale myślisz, że stamtąd wypuszczają po miesiąciu? - bo założmy, ze czarl po miesiącu zwiał stamtąd. - ludzie nie raz siedział tam po pół roku, a ja nie miałem zamiaru marnować tam czasu. - wyjaśniłw sumie to po wyjściu z odwyku miał taką delirkę, że od razu po powrocie do domu, zaćpał sobie tak, że obudził się następnego dnia nic nie pamiętając. cóż, można był zauważyć strach w jego oczach, gdy lejn zagroziła spróbowaniem narkotyków. - o nie moja droga, jesteś za młoda, żeby próbować tego, po za tym nie pozwolę na to, żebyś zniszczyła sobie życie. - bo on dobrze wiedział, że niszczy sobie życie i jest na spalonej pozycji, ale nie potrafił nic z tym zrobić. hm, ruszył w strone siostry, uchwycił ją mocno i wyrwał wręcz paczuszkę z jej rąk, w razie gdyby próbował sztachnąc się w domu.

- chcę spróbować - niemalże tupnęła nóżką, jak jakieś małe dziecko, które chciało lizaka - pokaż mi co w tym takiego fajnego, dalej charles - powiedziała, krzyżując ręce na piersiach. była gotowa spróbować, szkoda, że wziął jej ten woreczek. - jesteś tchórzem, czego się boisz? że przedawkuję, czy może że się uzależnię? - patrzyła na niego, nie spuszczając z niego wzroku ani na trochę, a muszę dodać, że wzrok ten nie przypominał tego samego spojrzenia jakim zwykle go obdarzała. - mówisz, ze zniszczę sobie życie, a sam robisz to samo. poniszczmy sobie życie oboje więc - okej, to nie było zbyt mądre, ale w tym momencie była tak zła na niego, że nawet nie myślała nad sensem tego o czym mówi.

patrzył na nią nieco gniewnym wzrokiem. - nie dam ci tego spróbować, jeśli chcesz idź do jakiegoś dilera i kup sobie taką paczuszkę czyniącą cuda, ja na pewno nie przyczynię się do tego, że pierwszy raz się sztachniesz. - wyjaśnił spokojnie, wzruszając ramionami. już nie ruszało go to, że lejn traktuje go jak śmiecia. - może i jestem tchórze, ale nie chce, żeby moja siostra zniszczyła sobie życie... myślisz, że jak w moim przypadku to wszystko się zaczęło? sztachnąłem się dwa razy na imprezie dla szpanu, a potem brakowało mi tego coraz bardziej i bardziej, aż w końcu stałem się ćpunem. - wymamrotał i usiadł na kanapie. - wystarczy, że ja już sobie zniszczyłem życie. - i nie zamierzał się nad sobą użalać, o nie.

- pójdę - powiedziała, ale tylko kłamała. nawet nie znała żadnego dilera. - okej wcale nie, nie chcę ćpać, ani próbować tego czegoś - powiedziała przysiadając obok niego - tylko powiedz, że to wyrzucisz. i, że przy mnie tego nie weźmiesz - spojrzała na niego, nieco mniej surowiej. może zrobiło jej się go troszkę żal, wyglądał tak żałośnie na tej kanapie. nawet zaczynała rozumieć przez co przechodzi, choć tylko trochę, bo żeby w pełni zrozumieć jego postępowanie musiałaby przejść to samo. - wcale nie zniszczyłeś sobie życia. jeszcze nie jest za późno - mruknęła tylko, sięgając po butelkę szkockiej którą przyniosła. musiała sie napić. to za dużo jak na nią.

- i dobrze, że nie chcesz próbować. - pochwalił jej zachowanie, jak na starszego brata przystało. chociaż teraz czuł dominacje lejn nad sobą, w końcu ona go karciła za nieodpowiedzialne zachowanie. - nie jestm aż tak zdesperowany, aby wziąć to przy tobie. - własciwie to był zdesperowany i pewnie gdy tylko wyjdzie jego siostra wciągnie całą paczuszke na raz, a potem nie przytmny pójdzie spać. - owszem jest, nie mogę wytrzymać dnia bez sztachnięcia się, nic już ze mnie nie będzie. - odparł.

- nie mów tak, nie możesz tak mówić. zabraniam ci. - powiedziała, gdyby nie ta sytuacja mogłoby się to nawet wydawać zabawne, bo w końcu rozkazywała mu, a przecież to ona jest tu młodsza i nie powinna się odzywać ani wtrącać. - musisz się leczyć, spróbować rzucić ten nałóg w cholerę zanim ci się cos stanie. nie chcę, żeby ci się coś stało. dopiero co dowiedziałam sie o twoim istnieniu, nie chcę teraz cię stracić. będę sie bała, ze któregoś dnia nie otworzysz mi, bo będziesz tu leżał martwy, bo przedawkujesz. nie może tak być. dlatego masz z tego wyjść. jak najszybciej. i to wcale nie będzie proste, ale się postrasz. chociażby dlatego, ze masz upierdliwą siostrę, która się martwi - przedstawiła mu swój monolog, bo po alkoholu znacznie lepiej jej się mówiło. nie do końca sensownie, ale dużo łatwiej. napiła się więc znowu, nie odrywając wzroku od charlesa.

tak, wsłuchiwał się uważnie w jej monolog, ale jednocześnie gapił się na paczuszkę z towarem, tak bardzo chciało mu się wciągać, jenyy, lejn nawet nie wiedziała przez jakie męczarnie teraz przechodził, z tego wszystkiego zaczął nawet nadmiernie się pocić i jego serce przyśpieszyło nieco. - sama nie wierzysz w to co mówisz, poddałem się już raz leczeniu, uciekłem stamtąd po miesiącu i pierwsze co zrobiłem to nawciągałem się tego gówna do nieprzytomności. - wymamrotał, w sumie było mu już jedno czy jutro padnie trupem z przedawkowania czy za pół roku, ale pewnie myślał tak tylko dlatego, że gadałm szczerze z lejn i w sumie w jego głowie kłębiły się same pesymistyczne myśli, ale spokojnie, nie popełni samóbójstwa.

szkoda by było, w końcu ma twarz tomaszka, którego kocham i wszyscy kochają <3 - nie mów tak, nie chcę tego słuchać - powiedziała cicho - powinieneś to wyrzucić. teraz, zaraz - wskazała na paczuszkę z towarem. - tylko cie to kusi. nie ma z tego żadnego pożytku - dodała, gotowa zaraz to wziąć i spuścić w toalecie, tak zeby mieć pewność, że charles nie będzie wstanie tego odzyskać. swoją drogą, myślę sobie, ze do tego, aby wyjść z nałogu potrzebna mu jest dodatkowa motywacja, czytaj kobieta.

o kobiecie pomyśli się w najbliższym czasie. :d
- mogę to wyrzucić, ale to niz nie zmieni, zapewne jutro pójdę po nową. - wskazał na torebeczkę z towarem, po czym chwycił lejn za nadgarstek i zaciągnął do łazienki. na jej oczach spuścił cały biały proszek do kanalizacji. - to i tak nic nie da. - podsumował to z surowym wyrazem twarzy, a potem momentalnie posmutniał, jenyy, był wręcz wrakiem człowieka, nie umiał sobie z tym wszystkim poradzić.