chris

dotarli jakoś do niego, i to nawet w miarę szybko, toteż rołz zdołała mu tylko wytłumaczyć, że jeszcze jakieś trzy lata temu, był wyrostkiem z liceum i ze to były, albo miały być jedne z lepszych lat jego życia. pewnie grzecznie czekała, aż chris otworzy i wpuści ich do środka.

chris uśmiechnął się tylko na jej komentarz, sprawnie otwierając drzwi. uchylił je szerzej, gestem ręki przepuszczając rosie. pewnie kiedy weszła, wszedł i on badawczo obserwując swoje mieszkanie. było czysto i pachniało truskawkowym odświeżaczem powietrza oraz trawką, czyli ana przyszła i posprzątała. bo on nie robił tego nigdy. no, sporadyczne wyjątki też się liczą? - więc witaj, rosie, i rozgość się - mówił, ściągając swoje conversy. - chcesz coś do picia, zgadłem? - popatrzył na nią tylko i zaśmiał się sam do siebie.

Weszła więc, po czym zdjęła swoje conversy oraz kardigan, który odwiesiła na jakiś wieszaczek, bo kris na szczęście miał przyjemnie ciepło w mieszkaniu. mimowolnie rozejrzała sie dookoła, bowiem jeszcze jej nie było dane być tutaj. tak jakoś się złożyło i nie było okazji. - tak, moze nawet być coś mocniejszego - uśmiechnęła się całkiem uroczo, przechodząc do salonu. i powiem ci, że podobał jej się zapach w mieszkaniu!

kiwnął głową i bez słowa poszedł za nią do salonu. tam, w kącie stał przyjemny barek z jeszcze przyjemniejszą zawartością, więc na moment w nim zatonął. po chwili już dwie do połowy pełne szklanki położył na szklanym stole, a sam rzucił się na kanapę. - wedle życzenia, whisky z colą i lodem! - uśmiechnął się uroczo, zaraz przywołując rosie ręką do siebie. mogli sobie posiedzieć, poprzytulać się nawet i pić hektolitry dżony łokera, skoro on nie zamierzał jej przelecieć. nie mówię, że wcale. ale dzisiaj nie.

to dobrze, bo rosie choć do najgrzeczniejszych nie należała, to jednak się szanowała mimo wszystko i znała granice. musiała je znać, bo z jej stylem bycia już dawno zostałaby uznana za jakąś ladacznicę:d siadła obok krisa, dzierżąc szklaneczkę w dłoniach. - teraz możesz mi opowiedzieć co u ciebie i kiedy zabierzesz mnie na watę cukrową - powiedziała, odgarniając kosmyk włosów. chwilę później zatopiła wargi w alkoholu i obserwowała chrisa z nad szklaneczki.

on już opróżnił swoją whisky do połowy i przez moment trzymał szklankę w górze, przyglądając się jej. na szczęście nie było żadnych plam, ana naprawdę się starała :d odchrząknął, wyciągając nogi w przód, chyba go pobolewały. - u mnie? ostatnio częściej niż zwykle grywam na perkusji - pokazał jej bąble na dłoniach od pałeczek, żeby było wiarygodniej i skrzywił się. - i wracam na studia w październiku. pewnie będziemy znajomymi z uczelni? - popatrzył na nią intrygująco i upił trochę alkoholu. - na watę, w niedzielę możemy pójść, tak jak wtedy!

zainteresowała się tym, że gra na perkusji, nie jego bąblami, bo wychodziła z założenia, że trzeba trochę pracy, żeby do czegoś dojść. a bąble niebawem znikną. tak też pewnie mu powiedziała, w międzyczasie upijając ponownie whisky. - dokładnie tak. w sumie podoba mi się studenckie życie - powiedziała zgodnie z prawdą, tym bardziej, że lubiła kierunek jaki obrała! - okej, może być w niedzielę. i koniecznie musi być różowa - dodała jeszcze, co do waty i posłała mu całkiem sympatyczny uśmiech. bo kiedy rosie słyszy słowo wata mimowolnie się uśmiecha :d

on odpowiedział, że wie, a bąble są tylko dlatego, że ostatnio się trochę opuścił w graniu czegokolwiek. whisky wypił, a szklankę odłożył na stół. westchnął, z powrotem rozsiadając się na kanapie. - zdecydowanie najlepsze są studencie imprezy i sami studenci, przekonasz się o tym, mała - uśmiechnął się, przytaknął też na watę z zoo, z rozbrajającym uśmiechem i ziewnął. - cholera jasna. padam ze zmęczenia i nogi mnie bolą, rosie, a o tej godzinie nie ma mowy, abyś w ogóle szła czy jechała gdzieś sama - zagaił szybko. - to było by niemądre.

ona w sumie drugi roczek studiów zaczyna, toteż już się zdążyła przekonać. no, ale nieważne. też pewnie dopiła swój alkohol i idąc w ślady krisa, odłożyła szklaneczkę na stolik. - spokojnie, mogę sobie zamówić taksówkę. nie będę ci robiła problemu - odparła równie szybko, bo naprawdę nie chciała robić mu kłopotu, a poza tym poradziłaby sobie jakoś w jej mniemaniu.

ah, mniejsza. myślałam, że dopiero idzie. chris tylko zmarszczył brwi, szczerze miał nadzieję, że rosie zostanie, a on rano poda jej kubek malinowej herbaty. poza tym naprawdę czuł się odpowiedzialny. a ona, chyba jak mało kto, odpychała jego troskę, starania i sam urok osobisty, który mówi przez się <3 wstał, podając jej dłoń. - uparta dziewczyno - uśmiechnął się lekko, był naprawdę zmęczony, tak jak ja. - to żaden problem, ale przecież nie będę cię zmuszał.

skorzystała z jego pomocy, wstając również. - wiem, że jestem uparta - uśmiechnęła się sympatycznie, idąc w kierunku przedpokoju. - naprawdę sobie poradzę, umiem trafić do domu. poza tym kursują taksówki - powiedziała ogarniając się, znaczy zakładając trampeczki i kardigan. - do zobaczenia w niedzielę - dodała jeszcze, po czym wspięła sie na palce i cmoknęła go w kącik ust. no i pewnie poszła.
dobranoc :p