Hans Christian Andersen Museum

to już wiemy dlaczego miał zajebisty humor. :d pieprzył jakąś lalę. nie żeby denise to jakoś mocno obchodziło oczywiście, bynajmniej na razie. - u mnie? beznadziejnie. zdechł mi chomik, a w osiedlowym sklepiku zabrakło masła orzechowego i będę dziś głodować, bo nie chciało mi się wybrać do marketu. - rzeczywiście miała beznadziejny dzień, niech alan ją wspiera!!

- ojej, przykro mi - powiedział całkiem poważnie, przecież nie będzie się śmiał ze śmierci chomika, dla niej to przecież było ważne! - masło orzechowe? hm, myślę, że da się załatwic. idziemy do sklepu? znaczy, jeżeli masz tylko ochotę, załatwię ci jakie tylko chcesz to masło, tylko pozwól mi się trochę rozweselic, co? tak troszeczkę. - powiedział z uśmiechem i tylko oblizał usta.

pewnie chciał ją rozweselić i zaciągnąć do łóżka! ja już wiem, jakie on miał zamiary wobec denise, a miał pewnie zamiar ją przelecieć cnie? xd cóż uśmiechnęła się nikle, gdy usłyszała jego propozycję. - ale załatwisz mi taki cały, duży słoik masła orzechowego? - zapytała naiwniutkim głosikiem.

kieydś na pewno tak xd- załatwię ci wszystko co tylko chcesz - zaśmiał się i tylko pocałował ją w policzek. nie żebym napisała że załawię cię, i tak w ogóle wtf. okej, dobra, więc na razie uśmiechnął się do niej i pociągnął ją do sklepu, zaczniesz, hej! ;d