blanche i rainer.

warknęła coś tylko i poszła je prasować rzeczywiście; bracia.
pa ;>

chodził kompletnie nie ubrany po mieszkaniu, mrucząc coś pod nosem, żeby blanche w końcu wyszła z tej łazienki.

słysząc jak brat łazi po domu w sposób wskazujący na frustrację, blanka wypadła z łazienki w samym ręczniku, drugim wycierając włosy i po raz kolejny żałowała że są takie długie, po cholernie trudno się je suszy - masz już wolną, tylko przetrzyj lustro bo jest zupełnie zaparowane - krzyknęła do rainera ze swojego pokoju, miotając się po nim i szukając suszarki.

- dziękuję za instrukcję. - rzucił ironicznie, zamykając za sobą drzwi łazienki, po czym wziął szybki prysznic, ogolił się, bo z racji iż od paru dni nie wychodził z domu, wyglądał jak zwierzak i wyszedł z łazienki w samych bokserkach. skierował się do swojego pokoju, nie omieszkawszy zajrzeć przez szparę w drzwiach blanche, do niej i powiedzieć, żeby się pospieszyła, po czym zamknał się u siebie i zaczął wyciągać koszule z szafy, nie wiedząc, co założyć.

podczas kiedy r. brał prysznic, ona zdążyła jako tako wysuszyć włosy, lekko się umalować, ubrać, zgubić buty, znaleźć buty, wybrać inne, spakować torebkę a teraz stała przed lustrem i dokładnie się oglądała, myśląc, że w sumie wygląda nieźle. udała się zatem do pokoju brata, poprzedzając swe wejście stuknięciami i spytała, czy tak jest dobrze i czy nie będzie się wstydził przyznać do ich więzów krwi.

roześmiał się, po czym staksował ją wzrokiem i stwierdził, że wygląda nieźle. jego wzrok po tych słowach skierował się na szafę, gdyż nadal nie wybrał koszuli i stał w samych jeansach. - pomóż mi. - wymruczał, siadając na łóżku i pozostawiając wybór bezpośrednio siostrze.

pomyślała sobie, że w sumie bez siebie byliby jak dzieci we mgle. stanęła przed szafą brata, wyciągnęła kilka różnych rzeczy, rozłożyła je na łóżku, skrzyżowała ręce i przez chwilę wpatrywała się w ten artystyczny ubraniowy bardak. po chwili zrobiła jeden przyjemny zestaw, nie wiem dokładnie jaki po czym poszła wybrać mu jeszcze buty - i jak się w tym czujesz? - spytała kiedy rainer już się ubrał.

- nie jest źle. - odpowiedział, podchodząc do niej i całując ją w policzek. - dzięki. - dodał, mrugając do niej. - idziemy? - spytał, spoglądając na blanche i mimowolnie uśmiechając się do siebie.

- proszę bardzo braciszku - wzięła torebkę - ty bierzesz klucze, masz mocniejszą głowę, będziesz pamiętał że je masz. idziemy.
zacznij ;>

wszedł po cichu do mieszkania, bo jego głowa wydwać się miało, że zaraz pęknie, a mózg jego znajdzie się na podłodze i rozpłynie się jak nie zsiednięta jeszcze galaretka, po czym równie cicho zamknął za sobą drzwi i z nadzieją, że blanche nie wyskoczy ze swojego pokoju wściekła, wystraszona i nie zacznie zadawać miliona pytań, dotrze w spokoju do swojego pokoju, bo przecież nie było go przez cały weekend i nawet nie dał oznak życia.

blanka była jednak dzisiaj w super humorze, więc siedziała w salonie i popijając mrożoną kawę oglądała housa. kiedy usłyszała jak braciszek wchodzi do przedpokoju, wyszła do niego i oparła się o ścianę - no cześć, braciszku. - powiedziała trochę oskarżycielskim tonem - gdzie to się bywało? - i nie czekając na odpowiedź, poszła mu zrobić, no nie wiem, soku z lodem? i zaniosła ówże płyn do dużego pokoju, licząc na to, że brat tam zawita.

ignorując jej pytanie, wślizgnał się do pokoju, gdzie rzucił się na łóżko, szukając w szufladzie w szafce, przy łóżku aspiryny, bo głowa od kaca spowodowanego dwudniową, nieustającą imprezą, rozsadzał mu głowę, a głos blanche wydwał się tak piskliwy, że aż przeszkadzający, zbytnio.

westchnęła zabrała sok i poszła do kuchni, gdzie w trzecim rzędzie szuflad, w drugiej od góry była aspiryna, po czym cicho wślizgnęła się do pokoju brata i podała mu tabletki (dwie) i sok do popicia patrząc się z troską wymalowaną na twarzy, chociaż mocno stłumioną przez ciekawość - powiesz mi, czy nie? - spytała tak, żeby nie doszło do wybuchu istoty szarej mózgu rainera, bo sprzątaczka miała dziś wychodne. mniemam że mózg się trudno spiera z dywanów.

wziął od niej szklankę z aspiryną z iście wdzięcznym uśmiechem, na który w tym momencie tylko było go stać, po czym jednym łykiem wypił zawartość szklanki i odstawiając ją na blat szafki, usiadł na łóżku w stronę blanche i opierając łokcie na kolnach, schował w dłoniach głowę. - była mała impreza. - wymruczał ledwo dosłyszalnie.

pokiwała głową, ledwo powstrzymując śmiech, chociaż bardzo współczuła bratu, bo miał już chyba tylko trzy ćwierci do śmierci, taki kac może zabić, jak wiadomo! - aha, wiesz może się połóż, bo chyba zaraz umrzesz - popchnęła go na poduszkę, po czym usiadła po turecku obok niego, na wysokości jego głowy - i jak było? - cały czas starała się mówić cicho, żeby nie sprawiać bólu bębenkom rainera.

pewnie jęknął z bólu, jak go tak pchnęła, pomimo iż nie mocno. - a jak myślisz? - spytał ironicznie, spoglądając na nią spod zmrużonych oczu, nadal trzymając się za głowę. chciał się ironicznie roześmiał, ale wydawało mu się, że wydobędzie z siebie tylko cichy jęk, toteż odpuścił sobie.

- myślę, że było beznadziejnie i na pewno chciałeś wyjść po pierwszych ośmiu minutach, dziewczyny były niemożebnie brzydkie, a alkohole ohydne - rzekła z przekąsem i poprawiła mu poduszki pod głową oraz ściągnęła buty - ale mogę się mylić - dodała. była bardzo zadowolona, że brat wreszcie się wyrwał z domu, a skoro nie było go przez dwa dni uznała, że było mu to potrzebne. tak więc uśmiechnęła się do niego wesoło.

uśmiechnął się do niej przesłodko, bo wiedział, jak my wszyscy, że uważała na odwrót temu, co powiedziała. pewnie mruknął jakieś dzięki, bardzo ciche i niedosłyszalne, kiedy ściągnęła mu buty, a później przywołał ją do siebie palcem, a kiedy delikatnie usiadła na łóżku i nachyliła się nad nim, wymruczał do jej ucha, żeby przyniosła mu zimne piwo, bo owe najlepsze jest na kaca.

wyszła i zapewne pokazałaby język drzwiom rainerowego pokoju, gdyby nie przypomniała sobie jak opatrywał jej kolana, brał na karuzelę, odprowadzał na urodziny jej koleżanek, przedstawiał przystojnym kolegom, i te pe, tak więc tylko westchnęła i poszła do kuchni otworzyła lodówkę i wyjęła z niej dwa piwa, jedno na zapas, a jedno od razu przelała do specjalnej wysokiej szklanki, z której rainer zwykł piwo pijać i zaniosła mu do pokoju, stąpając bardzo cicho, na palcach. - masz - wyszeptała i podała mu szklankę do ręki po czym usiadła z powrotem obok niego.

pewnie usiadł, bo z tego wszystkiego, jeszcze zachłysnął by się owym piwem i udławił, a blanche nie mogąc powtrzymać śmiechu z powodu zapewne śmiesznie wyglądającej sceny, pozwoliła by mu się udusić. xd - co robiłaś tu sama? - spytał cicho, spoglądając na nią badawczo, spod szklanki z piwem, które cały czas popijał.

uniosła lekko brwi - no, na pewno nie to co ty - i zachichotała, ale pomyślała że brat ją zabije za dźwięk głośniejszy niż 16 decybeli, więc spoważniała - trochę chodziłam po mieście, czytałam - uśmiechnęła się słodko - spokojnie, nic o co rodzice mogliby się wkurzyć, poza tym i tak bym im nic nie powiedziała, słowo harcerki - miała nadzieję, że rainer nie pamięta o tym, że nigdy nią nie była. tak czy owak nigdy by go nie wsypała. nigdy!

poza tym, kiedy miała w tym, jakiś swój interes, o czym rainer pomyślał i dziękował Bogu, że dał mu tyle rozumu, żeby iść z nią na ową piątkowa imprezę, bo inaczej zapewne by się zemściła i powiedziała rodzicą, że zniknął, doprowadzając matkę do rozpaczy, która wprowadziłą by ją do grobu, a ojca do białej gorączki - złości. - cieszę się. - powiedział cicho, uśmiechając się nikle. pewnie cieszył się z tego, że nie robiła żanych głupstw, jak i z tego, że przestała się śmiać.

wredniak z niego xd
przytuliła go lekko, wątpiąc w to że odwzajemni czuły, siostrzany gest, bo z doświadczenia wiedziała, że kończyło się na oberwaniu rakietą do tenisa po głowie, lub czymś podobnym - martwiłam się o ciebie, wiesz? - no, może nie przez pierwsze 24 godziny, ale potem już tak, nawet do niego dzwoniła, ale zostawił komórkę w domu, czego można się było po nim spodziewać, artystyczna dusza, te rzeczy.

miał ochotę udrzyć ją w głowę, ale nie był w stanie, toteż uśmiechnął się tylko nikle. - wiem. - odparł, trochę triumfalnie, przesuwając się na łóżku i oparł się o ścianę za owym, popijając piwo. - jak bardzo? - spytał, trochę drwiąco, bo wiedział, że jej strach nie był paniczny, a może nawet chciałby, żeby taki był, żeby ktoś się o niego bał, tak bardzobardzo, poza matką.

oparła się o ścianę obok niego - całkiem poważnie, już nawet chciałam cię szukać - popatrzyła na niego - czemu jesteś dla mnie taki niemiły? przecież ja ci nic nie robię - to dziwne uczucie tłamsiła w sobie od dłuższego czasu, bo miała wrażenie że brat jej... hm, no nie lubi po prostu. a może źle jej się wydawało.